Беларускія лекары: Чакаем рост колькасці смерцяў да 7 лістапада

Самы час застацца 1 лістапада дома.

Рэжым Таракана чарговым разам давёў сваю "самабытнасць" - у разгар эпідэміі ён скасаваў масачны рэжым, пасля чаго ў краіне чароўным чынам рэзка "знізілася" колькасць хворых на ковід. «Доктор Питер» разбіраўся, як так атрымалася.

У Беларусі скасавалі абавязковы масачны рэжым праз тыдзень пасля таго, як вар'ят Лукашэнка раскрытыкаваў міністра аховы здароўя Дзмітрыя Піневіча і кіраўніцтва МУС.

Праз пару дзён, 21 кастрычніка, Лукашэнка заявіў на сустрэчы з медыкамі ў Менскай клінічнай бальніцы, што COVID-19 можа быць лекамі ад анкалогіі.

На наступны дзень, 22 кастрычніка, Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь скасавала абавязковы масачны рэжым, які быў уведзены 9 кастрычніка.

Дзякуючы скасаванню масачнага рэжыму рэзка знізілася захворванне, - іранізуюць беларускія лекары. У дзень рэгіструюць зараз "усяго" 1995 новых выпадкаў, а не больш за 2000, як было апошнім часам.

"На гэтым фоне вам для аналізу ўсяго толькі адна лічба. У адзін з менскіх моргаў толькі за адзін выходны дзень паступіла 95 трупаў з пацверджаным ковідам, — паведамляе беларускі тэлеграм-канал "Белыя халаты". - На ўсякі выпадак удакладнім, што моргаў у Менску - 10 штук».

Пад палаты прыстасавалі сталовыя

«Міністэрства аховы здароўя скача пад дудку галоўнага «вірусолага», - кажуць лекары. Але сваю ацэнку сітуацыі наважваюць выказаць нямногія. Рэакцыю медыцынскай супольнасці наважылася публічна агучыць толькі два чалавекі.

Да беларусаў з адкрытым лістом звярнуўся былы галоўны дзяржаўны санітарны лекар горада Менска Іван Вайтовіч. "Нашай краіне тэрмінова патрэбны лакдаўн", - уважае ён.

«Мяне, як і большасць людзей, непакоіць і асабіста закранула сітуацыя з COVID-19 у нашай краіне. Усё часцей я чую ад сяброў і знаёмых аб смерці блізкіх. Раней так не было, - піша Вайтовіч. - Я б хацеў памыляцца, але тая інфармацыя, якая паступае ад нашых медыкаў, разыходзіцца з афіцыйнымі лічбамі аб захваральнасці і смяротнасці ад гэтай інфекцыі. Вядома, што на асобных участках назіраецца двухразовы рост смяротнасці, у параўнанні з пікам папярэдняй хвалі».

Паводле слоў Івана Вайтовіча, у паліклініках і прыёмных пакоях вялізныя чэргі, месцаў у бальніцах не стае.

«Пад палаты ў шпіталях прыстасоўваюць сталовыя і іншыя памяшканні. Ёсць сігналы з розных рэгіёнаў аб недахопе медыцынскага кіслароду, лекаў. Медыкі працуюць на мяжы магчымасцей. Ёсць дэфіцыт кваліфікаваных спецыялістаў праз звальненні і адтоку кадраў за мяжу, - кажа Іван Вайтовіч. - Выказванні псеўдаспецыялістаў і некаторыя рашэнні, якія прымаюцца на дзяржаўным узроўні, відавочна пагаршаюць і без таго вельмі няшчасную сітуацыю. Разлічваць пакуль на адэкватныя меры з боку дзяржавы, здаецца, не выпадае».

Менская прафесарка Святлана Сарокіна звярнулася ў Генпракуратуру з просьбай «выканаць пракурорскую праверку і даць прававую адзнаку дзеянням Міністэрства аховы здароўя што да скасоўвання масачнага рэжыму ў месцах грамадскага карыстання і на транспарце, у тым ліку гарадскім, у краіне ў перыяд рэзкага росту захворвання COVID-19».

Са слоў прафесаркі Сарокінай, у краіне перапрафіляваны 2/3 ложкаў у краіне і 50% — у Менску, установы аховы здароўя працуюць на мяжы магчымасцей, смяротнасць ад COVID-19 — на максімальным за апошнія паўтара года ўзроўні.

«Па адчуваннях - хварэюць вельмі шмат, - распавяла «Доктару Піцеру» Святлана Сарокіна. - Знаёмых шмат, лекараў. Паміраюць. Толькі што паведамілі аб смерці сына старшай медсястры, малады чалавек, 33 гады, памёр за 3 дні. Рэальных звестак наша статыстыка не давала і не дае. Людзі, працэнтаў 70, маскі ўсё ж носяць. Але знялі і гукавыя аб'явы, і нават улёткі ў транспарце. Чакаем да 7 лістапада рост захворвання і смяротнасці».

Са слоў беларускіх медыкаў, за апошні год з краіны з'ехала вялікая колькасць іх калег. Едуць у асноўным ва Украіну, Польшчу, Чэхію і Нямеччыну.

На 27 кастрычніка ў агульнарэспубліканскім банку вакансій было 4457 вакансіі для лекараў, 2824 - для медсясцёр, 1051 - для фельчараў і 1763 - для санітараў. Гэта значыць, што беларускай сістэме аховы здароўя не стае мінімум 10 тысяч медработнікаў, не лічачы лабарантаў, фармацэўтаў, медыцынскіх рэгістратараў і іншых.

"Трымаюць у бальніцы два дні!"

- Ёсць яшчэ нюанс. Выпісаныя хворыя, - распавядае прафесарка Святлана Сарокіна. - У суботу, паводле звестак Міністэрства аховы здароўя, было выпісана 2354 чалавекі. Гэта выходны дзень, калі, як правіла, выпіска мінімальная, асабліва амбулаторных хворых. На гэтым фоне вельмі цікава рэзкае памяншэнне колькасці выпісаных у панядзелак, калі, як правіла, як і ў пятніцу, ідзе максімальная выпіска. У панядзелак выпісалі 1748 чалавек. Нашмат менш, чым у нядзелю, калі паліклінікі зачыненыя. Абсурд у наяўнасці.

Версіі могуць быць рознымі. Мне здаецца, спрабуючы падтрымліваць агульную колькасць тых, хто хварэе на адносна рэальным узроўні (розніца хворых і выпісаных павінна хаця б прыкладна адпавядаць колькасці разгорнутых ковідных ложкаў), спрабуючы паказаць зніжэнне колькасці хворых, вымушаныя памяншаць у справаздачы і колькасць выпісаных хворых.

Пацыенты расказваюць, што іх цяпер выпісваюць з бальніцы праз два-тры дні пасля шпіталізацыі, каб не псаваць фенаменальную каранавірусную статыстыку. Мясцовыя аналітыкі, супаставіўшы афіцыйныя лічбы і заяву міністра аховы здароўя Дзмітрыя Піневіча, высветлілі, што ў бальніцах знаходзіцца на 7 тысяч чалавек больш, чым усіх хворых COVID-19 у краіне. Так, на 16 кастрычніка 2021 года па ўсёй Беларусі хворых COVID-19 было 22 565 чалавек, а ў бальніцы - 29,5 тысячы.

Забаранілі нават валанцёраў

Верагоднасць заражэння зараз у краіне вялізная, гавораць беларускія лекары: «Ніякай дыстанцыйнасці, ніякай ізаляцыі нават хворых, пра кантакты першага ўзроўню ўсе проста забыліся. Сітуацыя непараўнальна горшая, чым была падчас першай хвалі, калі дзеці сядзелі дома, а людзі баяліся і не цягаліся па гандлёвых цэнтрах, і была магчымасць ізаляцыі для кантактаў. Імавернасць таго, што своечасова будзе аказаная медыцынская дапамога, пастаянна зніжаецца. Сістэма аховы здароўя захлынаецца».

«Я з'ехала з Менска паўгода таму, - кажа лекарка-тэрапеўтка Аксана Д. - Душа баліць за калегаў, таму што яны знаходзяцца пад наймацнейшым прэсінгам. Калі яшчэ год таму нам дапамагалі грамадскія арганізацыі - прывозілі абеды, СІЗы, развозілі медыкаў па дамах пасля змены ў чырвонай зоне, то цяпер няма нават гэтай дапамогі. Валанцёрскі рух зараз лічыцца экстрэмісцкім».