Як беларусы перагулялі «паштовых» бізнэсоўцаў

Дзве павучальныя гісторыі.

Людзей, якія замахваюцца на змесціва нашых партманетаў, дастаткова. І «паштовыя» бізнэсоўцы - адны з іх. Прычым за 40 рублёў з чужога сямейнага бюджэту яны будуць змагацца заўзята і разлютавана. Але і гэтых дзялкоў можна "абставіць". Двое беларусаў падзяліліся з «Анлайнерам» сваімі гісторыямі ўзаемадзеяння з пінскімі прадпрымальнікамі.

«Жонка трапілася на гэтую вуду, — расказвае Павел. - Ёй спачатку патэлефанавалі, потым адправілі пакет накладной платай. Я асабіста яго забіраў з пошты. Прыйшоў дадому, адчыніў, а ўсярэдзіне — папера. Пачалі тэлефанаваць і даведвацца, што гэта такое. Але на нумарах, з якіх раней ёй набіралі, спрацоўвалі аўтаадказнікі.

Тады я праз інтэрнэт знайшоў юрыдычны адрас ІП і выслаў прэтэнзію зарэгістраваным лістом з дакладным патрабаваннем вярнуць грошы, інакш далей пойдуць скаргі ў выканкам, праваахоўныя органы і суд.

Мне ператэлефаноўвалі, спрабавалі давесці, што ўсё хораша і правільна, але я патрабаваў вярнуць грошы, і яны пагадзіліся. Потым тэлефанавалі жонцы, хацелі дамовіцца, паабяцалі выслаць ланцужок. І нават выслалі яшчэ адзін пакет, але на пошце я напісаў адмову ад яе, зноў ім затэлефанаваў і запатрабаваў вярнуць грошы».

Гісторыя атрымала шчаслівы фінал: Павел адправіў пакет з паперай назад, а дзялкі адправілі яму паштовым пераводам 40 рублёў.

«Доўжылася гэта ўсё прыкладна месяц - з сярэдзіны траўня да канца чэрвеня, пакуль не вярнулі грошы. Так, доўга, але ўсё рэальна і ўсё магчыма, трэба толькі намагаць свайго», - раіць спадар, які разумее, што такіх жа «шчаслівых» уладальнікаў паперы, дасланай поштай, у краіне не бракуе.

Вольга мае іншую гісторыю. Дзяўчыне таксама затэлефанавалі і наабяцалі ўсяго і багата. Але, як кажуць, не на тую налучыліся.

— Калі мне затэлефанавалі з невядомага нумара і пачалі расказваць пра здабытак, я зрабіла выгляд, што веру ў іхнюю легенду, што вельмі зацікаўленая ў атрыманні свайго падарунка — «айфона». У выніку тэлефанавання дамовіліся, што ў пэўную дату я прыйду на пошту і забяру бандэроль. Але, вядома ж, мэты ісці на пошту я не мела. Было жаданне ашукаць іх з грашыма за перасыланне і захоўванне бандэролі. Праз тыдзень мне тэлефануюць і паведамляюць: ваш "айфон" на пошце! Я паабяцала ім забраць неўзабаве. Праз яшчэ тыдзень тэлефануе мне раздражнёны голас, маўляў, чаму гэта я не забіраю пакет, бо мне давядзецца яшчэ і аплаціць захоўванне.

На што я сказала, што ўвогуле хадзіла па пакет і вельмі хацела яго забраць. Але неафіцыйна папрасіла працаўнікоў пошты даць мне магчымасць прагледзець пакет, а прагледзеўшы яе спецыяльнай прыладай, убачыла толькі паперу на маніторы, таму забіраць не стала!

Дзяўчына на тым канцы дроту ледзь не захлынулася ад злосці: як вы маглі, хто вам дазволіў праглядаць?

Назвала мяне непрыстойнай і сказала, што іхняя фірма страціла грошы - дзеліцца гісторыяй сваёй маленькай перамогі Вольга.