Марыя Калеснікава: Сыход Лукашэнкі - пытанне часу

Ва ўладных структурах ёсць сілы, гатовыя да перамоваў аб выхадзе з крызісу.

24 снежня суд будзе разглядаць пададзеную абаронай Марыі Калеснікавай скаргу на прысуд - 11 гадоў калоніі агульнага рэжыму. Марыя пісьмова адказала на пытанні журналіста нямецкага выдання DW.

- Бацькі надарылі мяне генам аптымізму, і нават у турме я радуюся кожнаму дню. Я дакладна ведаю, што гэта скончыцца, і я змагу ўбачыць і абняць сваіх родных і блізкіх. Нават пры амаль поўнай адсутнасці перапіскі ўвесь год я адчуваю клопат і каханне людзей у Беларусі і ва ўсім свеце. Гэта дае каласальную сілу і энэргію. У турме бракуе ўсяго: паветра, сонца, музыкі, флейты, лістоў, стасункаў і душа. Але калі ведаеш, навошта (ты жывеш), усё адно, як (гэта адбываецца), - піша Марыя.

Марыя Калеснікава і Максім Знак былі затрыманыя 9 верасня 2021 года. Праз крыху менш чым год іх асудзілі на 11 і 10 гадоў калоніі паводле трох артыкулаў Крымінальнага кодэкса. Самі асуджаныя намагаюць, што дзейнічалі строга ў межах закону.

- Я шмат разоў казала, што прысуд мне і Максіму - гэта абсурд, бо ніхто з нас не вінаваты. Гэтак жа, як і вялізная колькасць беларусаў, якія знаходзяцца цяпер у турмах. Рэжым жадае перакласці ўсю адказнасць на нас за свае памылкі. Насамрэч захоп улады ў Беларусі ўчыніў адзін чалавек. Лічбы 10 і 11 год толькі пацвярджаюць гэты факт.

Калеснікава падкрэслівае, што не шкадуе аб пастанове застацца ў краіне «ні на ёту».

- Турмы перапоўненыя сумленнымі, адважнымі беларусамі, якія і не думаюць здавацца, нават нягледзячы на беспрэцэдэнтны ціск. Для мяне гонар прайсці са сваім народам гэты шлях да свабоды і перамен. У кожнага свая роля ў гэтай гісторыі.

Яна падкрэслівае што «ні пра якія просьбы аб памілаванні не можа быць і гаворкі».

- Бо я, як Максім Знак і ўсе палітвязні, невінаватая. Нельга прызнавацца ў тым, чаго не здзяйсняў.

Яна ў роўнай ступені захапляецца і тымі, хто застаўся ў Беларусі, і тымі, хто мусіў з'ехаць.

- Кожны беларус робіць усё, што можа, і ўсякі маленькі крок - гэта ўнёсак у агульную справу. Важна не адрывацца ад рэальнасці і разумець, што сітуацыя даволі цяжкая і, як ужо бачна, развязвацца будзе даволі доўга.

Трэба разумець, што лідары нараджаюцца на хвалі агульнага грамадзянскага ўздыму - і гэта першаснае. Без гэтага ўздыму роля лідараў вельмі абмежаваная. Неабходна дапамагаць і падтрымліваць адзін аднаго. У нас могуць быць розныя погляды, але заўсёды трэба памятаць пра нашу агульную мэту: свабодная дэмакратычная Беларусь, дзе чалавек з'яўляецца найвышэйшай каштоўнасцю.

А на пытанне: «Што прымусіць Лукашэнку пайсці?» - Калеснікава адказвае так:

- Сітуацыя вельмі складаная, і мы ўжо страцілі больш за год. Вельмі хочацца верыць, што разумны сэнс нарэшце пераможа. Сыход адбудзецца, гэта пытанне часу і таго кошту, які за гэта заплацяць беларусы. Чым даўжэй гэта прадоўжыцца, тым горш для ўсіх і, зрэшты, для яго і ягонага атачэння.

Нішто не вечнае пад Месяцам - нават цяпер існуюць сілы (ва ўладных структурах), гатовыя да канструктыўных развязанняў, да перамоваў па выхаду з піку. Бо жыццё беларусаў, наша будучыня, наш агульны дом - гэта самая галоўная каштоўнасць. Дзеля яе неабходна шукаць шляхі пераадолення крызісу.