Пуцін знаходзіцца на лініі разрыву

У Крамля вельмі мала часу для абдумвання хадоў.

На 7 снежня намечаная відэаканферэнцыя прэзідэнта ЗША Джо Байдэна і яго расейскага візаві Пуціна. У інфармацыйную прастору шчодра праліваецца струмень паведамленняў, накіраваны на ўздым ставак перад перамовамі. Што цікава, расейскія спецслужбы не асабліва клапоцяцца аб асвятленні мерапрыемства для расейскай аўдыторыі, а праводзяць жахлівыя ІПСА ў блізкім і далёкім замежжы, так бы мовіць ад постсавецкай прасторы да брытанскіх мораў. Замест іх апраўдваецца Пяскоў, які вяшчае пра адмову ад экзальтаваных летуценняў. Ён адразу параўноўвае амерыкана-расейскія стасункі з аўгіевымі стайнямі. Праўда не ўдакладняе, з чыёй віны склалася такая непрывабная сітуацыя, а то язык, ён жа да Гаагі давядзе, і для перастрахоўкі паказвае на гатоўнасць гаспадара выслухаць прапановы Байдэна «што да ўкраінскай тэмы».

Здавалася б, у парадак дня гутаркі зашыты шэраг пытанняў: стратэгічная стабільнасць, кіберсфера, ядзерная праграма Ірана, шэраг рэгіянальных пытанняў, але Крэмль застопарыла толькі на адной тэме - гэта Украіна. Сітуацыю можна растлумачыць з дапамогай шэрагу фактараў. Па-першае, Пуціну важны кантакт з Байдэнам для падсілкоўвання сваіх пазіцый унутры Расеі, бо «пяньковая канстытуцыйная рэформа», пераслед апазіцыі, аж да арганізацыі фізічнай ліквідацыі апанентаў, зачыстка інфармацыйнай прасторы расхістваюць яго пазіцыі ва ўмовах трансферу ўлады. Нарастаюць міжэлітныя спрэчкі, у якіх Пуціна ўжо не ўспрымаюць як арбітра. Не сакрэт, што адны кланы патрабуюць ад Пуціна шукаць кантакту з Захадам дзеля будучыні хаця б іх дзяцей, якія жывуць у цывілізаваным свеце, а не ў РФ. У той жа час, ёсць адбітыя еўразійцы з далёкага Замкадзя, у якіх у галаве толькі сілавая палітыка. Гэта Шойгу і ваеншчына, якая схіляе «цара» гнуць лінію дэбашыра і гопніка, г.зн., паводзіць сябе як Іран ці КНДР. Ім трэба, каб РФ карабкалася ўсё вышэй і вышэй па лесвіцы эскалацыі вакол Украіны, дзеля шантажу калектыўнага Захаду. Такім чынам, Пуцін знаходзіцца на лініі разрыву, і ў яго вельмі мала часу для абдумвання хадоў. Калі Захад абарве з ім стасункі, то яму гамон - свае разарвуць, як шакалы.

Па-другое, міжнародны статус самой Расеі. Гэта зусім не сусветная дзяржава, а дзяржава, якая адчайна эксплуатуе свае нетры, гэта слабы бягун на допінгу. У РФ няма вялікай стратэгіі, і пуцінская палітыка застаецца шмат у чым тактычнай. Пуцін думае як пагромшчык: спачатку разбурым нешта, а потым будзем думаць, як выблытацца з сітуацыі, якая склалася. Крым і Данбас яскравы таму прыклад, улічваючы эфекты ад санкцый, якія абнулілі рост ВУП РФ. Расейскі крымінальны верхавод памылкова думае, што пакуль ён здольны сеяць хаос і разбурэнне, з ім будуць лічыцца.

Аднак шаблоны ягоных паводзін ужо добра вядомыя, і на Захадзе далі выразна зразумець: «чырвоныя лініі» Пуціна ў геапалітычнай будучыні Украіны - абсурдная фармулёўка. Прэзідэнт Байдэн звярнуў увагу на непрымальнасць такіх ультыматумаў. Тым больш, якія прававыя гарантыі можна даваць кіраўніцтву дзяржавы-парыі, калі Масква вераломна ўсё парушае, вось узяць той жа Будапешцкі мемарандум аб гарантыях бяспекі ў сувязі з далучэннем Украіны да Дамовы аб нераспаўсюджанні ядзернай зброі. Украіна адмовілася ад трэцяга па велічыні ядзернага арсенала ў свеце пад гарантыйныя абяцанні РФ паважаць яе суверэнітэт, але замест гэтага атрымала толькі пуцінскую агрэсію ў Крыме, на Данбасе, на паўночных і ўсходніх межах, у інфармацыйнай прасторы. На двары 2021 год, і зноў расейскія войскі бразгаюць зброяй на ўсходнім флангу ЕЗ і NATO. Пуцінцаў, як і гарбатага, толькі магіла выправіць, але сусветная супольнасць цалкам здольная рэалізаваць усёабдымныя ініцыятывы, якія робяць немагчымым узмацненне злачыннай і небяспечнай для свету расейскай палітыкі распальвання войнаў.

Тэлеграм-канал «Сіта Сакрата»