Хісткі пуцінізм

Таго і глядзі, андорскія вайскоўцы анэксуюць расейскія зямлі.

Адна з найбольш адыёзных асоб позняга пуцінізму, спікерка МЗС РФ Маша Захарава, якая працуе паводле прынцыпу «хлусі, выкрываючы», даўно страціла над сабой кантроль, і мабыць усведамляючы хуткі захад сваёй дыпламатычнай кар’еры, наогул не саромеецца ў выразах. Чыноўніца, якая працуе ротам, заявіла пра адсутнасць расейскай пагрозы, назваўшы яе «міфічнай», піша Telegram-канал «Сито Сократа».

Пры гэтым яна пачала вангаваць: сяброўства Украіны ў NATO пагражае эскалацыяй на Усходзе Украіны, і можа прывесці да незваротных наступстваў для ўкраінскай дзяржаўнасці. Таксама Захарава атрымала душэўную траўму ад таго, што «Рассупрацоўніцтва», якое выступае арганізацыяй прыкрыцця для працы расейскіх шпіёнаў з ГРУ і СВР, не зможа нармальна падрываць украінскую бяспеку, як многія гады да таго. Блакаванне санкцыямі РНБА працы чарговай крамлёўскай памыйніцы імя Прымакова, ахарактарызаванае як акт «русафобіі». Ходзяць пагалоскі пра магчымую хуткую замену Захаравай на які-небудзь больш малады і не такі зацяганы твар, накшталт Паклонскай, якая хутка страціць мандат дэпутаткі Дзярждумы і ўжо шукае, куды прыстроіць сябе. Нездарма ж «няша» закідвала вуду на пазіцыю пасла ва Украіне, пракурорка хоча дыпламатыяй пазаймацца. Тым больш, што Захараву ўжо даўно ніхто нават не ўспрымае ўсур'ёз, а так як яна стала жоўтым зліўным бачком, то праз яе агучваюць любую ахінею.

Пакуль Захарава даказвала міралюбівы характар расейскага тэрарызму, ззаду падышоў яе калега па жанры урадавых стэндапаў Пяскоў і раскрыў сапраўдныя планы з галаве яго хісткага боса. Расейскія спэцслужбы рыхтуюць на Данбасе Срэбраніцу, каб потым яшчэ больш дэстабілізаваць Украіну і ператварыць яе ў патэнцыйна нестабільны і выбухованебяспечны рэгіён. Дадатковым аргументам да гэтага выступае масіраваная перакідка расейскіх войскаў да ўкраінскіх межаў. Дзіўная логіка: пуцінскія чыноўнікі, тэлеграм-каналы ГРУ, і шараговыя тролі таўруюць перамяшчэнне ўкраінскіх войскаў па яе суверэннай тэрыторыі для стрымлівання РФ, тады як у выпадку з падрыхтоўкай чарговай серыі расейскай агрэсіі, краіна-акупант «вольная перасоўваць узброеныя сілы, і любыя падраздзяленні па тэрыторыі Расеі на сваё меркаванне».

Напрошваецца несуцяшальная выснова: жыхарам АРДЛА з расейскімі пашпартамі пара асабліва напружыцца. У нейкім з паселішчаў з насельніцтвам да некалькіх тысяч чалавек, дзе найвышэйшы паказчык пашпартызацыі, ГРУ рыхтуе разню. Мэта расейцаў разваліць «нармандскі фармат», які выступае стрымліваючым інструментам для пашырэння расейскай экспансіі. Крамлю не патрэбныя перамовы ні ў менскім, ні ў якім-небудзь іншым фармаце.

Па-першае, Пуціна раздражняе праўкраінская пазіцыя лідараў Францыі і Нямеччыны, якія выразна ўсведамляюць, хто з'яўляецца сапраўдным вінаватым у дэстабілізацыі ўсяе еўрапейскай прасторы.

Па-другое, у Масквы няма ніякіх аргументаў на сваю абарону па частцы выканання міжнародных абавязанняў. Калі інфармацыйную прастору расейцы ўмела засмечваюць фэйкамі і наўмыснай дэзінфармацыяй, то кіраўніцтву замежных дзяржаў Пуціну сказаць няма чаго. Расея не рэалізавала ні аднае пастановы Парыжскага саміту, пастаянна парушае рэжым спынення агню, арганізуе ўсё новыя і новыя крывавыя правакацыі. Прыбраць крывавага галаварэза ў тогу голуба-міраносца з аліўкавай галінкай у дзюбе не атрымліваецца нават у RT і Sputnik, і хутка гэтыя крыніцы прапаганды чакаюць вялікія чысткі праз падзенне эфектыўнасці і раскрадванне бюджэтных грошай.

Па-трэцяе, украінскі бок запытваў перамовы прэзідэнта Зяленскага і Пуціна, але ў Крамлі адмаўляюцца без тлумачэння прычын. Хоць чыннік зразумелы: прымірэнне з Украінай - гэта крах апошняга слупа ідэалогіі пуцінізму, які, знішчаючы годнасць расейцаў, узяў іх у закладнікі, раздзімаючы ўкраінскую пагрозу. У прынцыпе на месцы Украіны магла быць любая краіна, Малдова, Манголія або Андора.

Пуцінізм ён жа такі хісткі і адчувальны, дунь і рассыплецца, або таго і глядзі андорскія вайскоўцы анэксуюць расейскія землі, бо ворагі ўсюды, а папера, вочы і вушы расейцаў усё стрываюць.