Меркаванне медыкаў: Па-за палітыкай заставацца не атрымаецца

Давайце здымем ружовыя акуляры.

Рэфлексія з нагоды месца медыкаў у беларускім пратэсце працягваецца са жніўня 2020 года, піша Telegram-канал «Белыя халаты».

Адусюль гучаць пытанні:

- Ці можна медыкам застацца па-за палітыкай?

- Ці мае права лекар любіць і ненавідзець, асабліва калі ён сам і яго блізкія зазналі катаванні і гвалт?

- Ці мае права лекар адмовіць у медыцынскай дапамозе гвалтаўніку і кату?

Хуткасць працы катка рэпрэсій у дачыненні да медыкаў (толькі за апошні тыдзень звольненыя лекары Алена Баранава, Руслан Бадамшын і Ірына Бянькоўская) тлумачыцца нічым іншым, як страхам сістэмы.

Работнікі сілавых структур, суддзі і пракуроры не могуць не разумець, што чыняць нішто іншае, як генацыд свайго народа. У беларусаў агулам і медыкаў між іншым ёсць усе падставы для нянавісці і пагарды.

Многім прадстаўнікам «улады» складана укласці ў свае галовы, што медыкі - такія ж людзі, як і ўсе астатнія і таму, нішто чалавечае ім не чужое.

Асабліва - абвостранае пачуццё справядлівасці.

Улада штампуе ўсе новыя і новыя законапраекты, якія дазваляюць ёй даслоўна ўсё, уключаючы забойства, паралельна з гэтым «закручваючы гайкі» і пазбаўляючы правоў, нават базавых, тых, хто ўладай не надзелены - звычайных людзей. Таму, выходзіць, што адны людзі ўпэўненыя ва ўласнай беспакаранасці, а іншыя, па задуме заканадаўцаў, павінны быць пакорлівымі, бязмоўным рабамі. Што дазволена Юпітэру, не дазволена быку? Не ўжо, гэта так не працуе.

Невывучаны ўрок гісторыі сярэдзіны мінулага стагоддзя дае аб сабе знаць. Чалавецтва тады ўпершыню сутыкнулася з феноменам фашызму ў Нямеччыне і - як у люстэрку адлюстраваным - генацыдам уласнага народа ў СССР.

Лёс доктара Жывага на фоне турбулентнасці першай паловы 20 стагоддзя - ілюстрацыя трагедыі чалавека, які хоча быць па-за палітыкай, служыць і «белым», і «чырвоным», хоча працаваць, пісаць, кахаць. Але вынік паганы - паламанае жыццё і лёс. Сістэма яго выкарыстала, пражавала і выплюнула.

Гэтак жа быў скалечаны лёс вялікага навукоўца Льва Зільбера.

Таму, памятаючы ўрокі мінулага, давайце здымем ружовыя акуляры.

Медыкі для любога рэжыму - расходны матэрыял для развязання існых праблем. Іх веды, досвед і ўменні цэняцца танна, хоць, напраўду - каштуюць значна даражэй за веды ўсіх чыноўнікаў разам узятых. А адседзецца да лепшых часоў не атрымаецца ні ў каго.

Так можа быць чыноўнікам ад аховы здароўя, ва ўмовах прававога дэфолту ў Беларусі, ужо пара спыніць маніпуляваць медыкамі з дапамогай «клятвы Гіпакрата» і вялікім абавязкам перад чалавечымі жыццямі?