29 сакавiка 2024, Пятніца, 8:29
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Настаўніца, якая падтрымала перамены: Канец ужо бачны

2
Настаўніца, якая падтрымала перамены: Канец ужо бачны
АЛЕНА ПУЦЫКОВІЧ
ФОТА: 1REG.BY

Алена Пуцыковіч не разумее, як сёння можна быць абыякавымі.

«Дзецям я заўсёды кажу адно і тое ж: дабро перамагае зло, сіла ў праўдзе, патрыятызм - гэта зусім не любоў да нейкіх пэўных людзей, якія займаюць высокапастаўленыя становішчы. Патрыятызм - гэта любоў да сваёй зямлі, свайго народа», - распавядае «Еўрарадыё» настаўніца расейскай мовы і літаратуры сярэдняй школы №4 горада Янава Алена Пуцыковіч.

Алена Мікалаеўна - педагог амаль з 30-гадовым стажам працы. У 2020 годзе яе некалькі разоў судзілі за ўдзел нібыта ў несанкцыянаваных мерапрыемствах і непадпарадкаванні міліцыі і прысуджалі штраф у 100 і 55 базавых адзінак.

А 14 красавіка суд Янаўскага раёна Берасцейскай вобласці прысудзіў Алену Пуцыковіч да двух з паловай гадоў хатняй хіміі «за паклёп» у дачыненні да двух сілавікоў. У дадатак настаўніца павінна будзе выплаціць кожнаму па 1500 рублёў за прычыненую маральную шкоду.

Як так атрымалася?

«Карыслівыя інтарэсы»

«Я зрабіла перадрук з «Чорнай кнігі Берасця» пра старшага оперупаўнаважанага ў эканамічнай злачыннасці Янаўскага АУС Аляксандра Задарожнага, - распавядае Таццяна Пуцыковіч. - Там было напісана, што на нейкім пратэсце ў Берасці ён здымаў удзельнікаў на камеру і даваў ілжывыя сведчанні ў судзе. Я выказала шкадаванне, маўляў, навошта трэба было ехаць яшчэ і ў Берасце. Я ўважала, што гэта праўдзівая інфармацыя, таму што ён двойчы сведчыў у судзе супраць мяне. Даваў непраўдзівую інфармацыю. Калі на першым судзе яго спыталі: «А масавае мерапрыемства было?» Ён адказаў: «Так». «Адкуль ведаеце?» Ён сказаў: «Я так вырашыў». Гэта значыць суб'ектыўнае меркаванне ён выказаў як няўхільную ісціну - гэта недапушчальна».

Гаворка ідзе пра суд за шпацыр па Янаве. У кастрычніку мінулага года Алена разам з сяброўкамі дамовіліся схадзіць на каву. Ішлі па вуліцы Савецкай з двума бел-чырвона-белымі і адным чырвоным парасонам. Са слоў суразмоўніцы, калі яны праходзілі міма аддзялення міліцыі, адтуль выйшла блізу 16 супрацоўнікаў.

«16 супрацоўнікаў, каб затрымаць пяць жанчын, якія шпацыравалі... Вялі сябе па-рознаму: былі тыя, якія хацелі схапіць, перагарадзіць дарогу. Некаторыя проста стаялі і хмыліліся, разумеючы абсурднасць сітуацыі. Аляксандр Задарожны, які прызнаны зараз пацярпелым і хоча атрымаць ад мяне кампенсацыю 1500 рублёў, асабіста мне сказаў: здраднікі, прадаліся Польшчы за 20 еўраў. Калі я пра гэта казала ў судзе, ён не аспрэчваў. Ёсць запіс. Я збіраюся падаваць сустрэчны пазоў па факце паклёпу ў дачыненні да мяне».

Паводле версіі следства, 5 снежня Пуцыковіч зрабіла ў тэлеграм-чат яшчэ адзін перадрук. Нібыта ў паведамленні было напісана, што начальнік АУС Драгічынскага райвыканкама Юрый Котыш даваў ілжывыя сведчанні ў судовых працэсах супраць актывістаў. Настаўніца кажа, што гэта ўвогуле не даказана, і збіраецца аспрэчваць пастанову суда:

«Што тычыцца кампенсацыі за маральную шкоду, яе таксама трэба даказаць. Даведак, што ў іх сапраўды пагоршылася здароўе і яны звярталіся ў медыцынскую ўстанову, пададзена суду не было. Няма фактаў выкліку хуткай дапамогі, фактаў звароту да псіхолага. Ні дакументаў, ні фактаў. 1500 рублёў кожнаму? Карыслівыя інтарэсы, інакш не назавеш».

«Канец ужо бачны»

Муж Алены Пуцыковіч - вайсковы пенсіянер. Сын служыў у памежных войсках і ў лістападзе звольніўся ў запас. Дачцэ 13 гадоў, вучыцца ў мясцовай гімназіі. Алена Мікалаеўна прызнаецца: да жніўня 2020 года палітыкай не цікавілася. «Але калі пасля выбараў з'явіўся інтэрнэт і я прачытала, што адбываецца, не змагла далей жыць спакойна і рабіць выгляд, што мяне гэта не датычыцца».

Настаўніца кажа, што не можа маўчаць з тых жа прычын, што і ўсе беларусы, якія выступаюць супраць гвалту, фальсіфікацый і рэжыму, «як у Паўночнай Карэі». З яе слоў, сярод знаёмых знайшлася толькі адна былая аднакурсніца, якая падтрымлівае «бок зла», з ёй суразмоўца Еўрарадыё лічыць за лепшае не мець зносін.

«Сваім вучням я пры выпадку цытую Юліуса Фучыка: «Бойся абыякавых! Гэта з іх маўклівай згоды здзяйсняецца ўсё зло на зямлі!» - і я не разумею, як сёння можна быць абыякавымі. Я хачу, каб будучыя грамадзяне нашай краіны займалі таксама актыўную грамадзянскую пазіцыю ў грамадстве. На шчасце, мяне падтрымліваюць усе, з кім я маю зносіны: сям'я, блізкія сябры, суседзі, выпускнікі і ў Беларусі, і тыя, якія з'ехалі. Я чытаю абмеркаванні ў групах Янава і Драгічына, бачу рэакцыю людзей. Сярод іх не знайшлося ніводнага чалавека, які б хоць бы нейтральна выказаўся наконт маёй сітуацыі. Ва ўсіх негатыўныя эмоцыі, хоць у групах знаходзяцца розныя людзі. Так што з гэтым усё нармальна, інакш была б гарчынка - расчараванне».

Суразмоўніца распавядае, што да свайго прысуду паставілася спакойна, лічачы, што «суды ў Беларусі палітызаваныя, канец ужо бачны, і два з паловай гады гэта не працягнецца».

«Рада, што змагла паўплываць на выхаванне многіх грамадзян нашай краіны»

Алена Пуцыковіч кажа, што, калі пастанова суда не атрымаецца аспрэчыць, праз «хімію» з працай у школе давядзецца на нейкі час развітацца. І мабыць, гэта адзінае, што хвалюе яе на гэты момант.

«На працы асаблівага ціску не было, але павышаную ўвагу да сябе я адчула яшчэ 1 верасня, калі завуч у вучэбнай працы прыйшла да мяне на класную гадзіну, - распавядае суразмоўца. - Я была добра падрыхтаваная, думала, можа, яшчэ і пракурор захоча прыйсці, праверыць маю працу. Негатыўнага стаўлення з боку бацькоў у свой адрас я не чула і не бачыла, затое ёсць людзі, якія адкрыта выказвалі мне сваю падтрымку.

У дзяцей я таксама пыталася, ці змянілася нешта ў працэсе навучання сёлета? Яны адказалі, што не. Так што мая актыўная жыццёвая пазіцыя, тое, што мяне прыцягвалі да адказнасці, ні якім чынам не адбілася на маёй працы, таму што я шчыра выконвала свае абавязкі і збіраюся іх выконваць, наколькі мне дазволяць доўга гэта рабіць.

І хоць мая праца з пункту гледжання фінансавага ўзнагароджання няўдзячная, я ўважаю, што гэта маё, і вельмі рада, што змагла паўплываць на выхаванне многіх грамадзян нашай краіны. А дзеці? Дзеці разумныя, сумленныя, смелыя. Дзеці разумеюць і адэкватна ацэньваюць тое, што адбываецца. У кожнага дзіцяці ёсць гаджэт і выхад у тую ці іншую сацсетку. Яны сядзяць у мэсэнджарах: цікавяцца, чытаюць, супастаўляюць».

Напісаць каментар 2

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках