«Егіпецкае пакаранне смерцю для рэжыму забяспечанае»

Палітыка замірэння міжнародных хуліганаў сышла ў мінуўшчыну.

Учора ў беларускіх уладаў быў, можна сказаць, дзень міжнароднай палітыкі. У тым сэнсе, у якім, у беларускіх уладаў засталася міжнародная палітыка. Ну, напярэдадні ж ЗША абвясцілі пра санкцыі, дык усе, хто мог, распавядалі, як яны гэтым фактам засмучаныя, піша тэлеграм-канал «Лісты да дачкі».

І я думаю, што першы прыз заслужана павінен сысці ў міністэрства эканомікі. Таму што толькі міністэрства эканомікі праявіла па-сапраўднаму глабальны падыход і фантазію. Далей сачы за рукамі. Усё строга навукова і лагічна, але для просталюдзінаў, накшталт нас з табой, невідавочна. Таму што сродкі, якія пашыраюць свядомасць у нас у краіне рашуча не рэкамендаваныя да выкарыстання.

Увогуле, міністэрства эканомікі сказала, што замежным партнёрам беларускіх кампаній цяпер давядзецца мяняць сваю эканамічную стратэгію і скарачаць вытворчасць. А калі яны будуць скарачаць вытворчасць, то ім давядзецца і звальняць лішніх супрацоўнікаў, што прывядзе да росту беспрацоўя, якое ў гэтых краінах «і так вышэйшае за дакавідны ўзровень». А праз страчаны на беларускім рынку прыбытак яны не змогуць плаціць падаткі. А калі яны не змогуць плаціць падаткі, значыць мясцовыя бюджэты не змогуць закупляць вакцыну ад Covid. «А за гэтым стаіць не адно жыццё простых людзей», - сказаў міністр эканомікі.

Гэта значыць, як мінімум, мор і голад нядобразычліўцам цяпер гарантаваны. Астатнія восем пакаранняў смерцю, уключаючы нашэсце жаб, саранчы і егіпецкая цемра, мабыць, чакаюць у чарзе.

Але астатнія трывогі, у тым ліку тыя, што былі ад МЗС, Белнафтахіму і далей па дробязі, мяне трошачкі расчаравалі. Не было ў іх сапраўднага запалу. Нават МЗС не прыстрашыў у адказ бамбёжкамі Варонежа. Вось нядаўна ж яшчэ яны абяцалі поўную анігіляцыю грамадзянскай супольнасці, а ўчора МЗС прамармытаў нешта праз зубы пра асіметрычны адказ і ўсё. А так у асноўным выказвалі шкадаванне і трывогу за лёсы простых суграмадзян.

Таму што замежная палітыка беларускіх уладаў скурчылася да стану, калі выраз устурбаванасць - гэта ўсё, што ў ёй засталося. Вялікі план - падвысіць стаўкі, каб прымусіць Захад да таго дыялогу, якога хацелася б беларускім уладам, спрацаваў крышачку не так, як яны планавалі. Таму што палітыка замірэння міжнародных хуліганаў сышла ў мінулае. Як мінімум у ЗША яны там у сябе ўсвядомілі, што ад хулігана падзякі ўсё адно не дачакаешся.