«У Крамля няма выйсця, акрамя як ўзгоднена з Захадам спусціць Лукашэнку ў тыраж»

З дыктатарам вядуць гульню ў «дрэннага» і «добрага паліцыянта».

Гэтая эфектыўная тактыка праваахоўных органаў усім добра вядомая. Дамагацца сваёй мэты на кантрасце. Для палітыкаў найвышэйшага рангу такі падыход зусім не чужы. Натуральна, толькі ў тым выпадку, калі мэты і задачы супадаюць хоць бы ў дэталях.

У частцы Лукашэнкі супадзенне намераў відочнае, хоць і не выдаецца. У адрозненне ад Байдэна, Пуцін вымушаны выкарыстоўваць метад "уколу парасонам". Для таго каб у нелегітымнага разьбу канчаткова не сарвала. Безумоўна, гэта прамое наступства памылковага хуткаспелага прызнання. Але жыццё – упартая штука, усё расстаўляе на свае месцы. Таму: раз – вентыль перакрылі, два – грошай не далі, тры – з пракуратурай ЛНР падставілі, чатыры – Макея канчаткова размазалі і незваротна засунулі ў счэпку беларускай хунты. Далей будзе і пяць, і шэсць, потым трынаццаць і г.д.

Змушаныя і крывадушныя ўсмешкі, як і яхтавыя прагулкі, будуць пакуль доўжыцца. Такая ўзгодненая роля ў "добрага паліцыянта". Уласна, як і заявы Пяскова на публіку. А ўсё чаму? Першапрычына – жнівеньская хуткаспеласць з прызнаннем афіцыйных вынікаў выбараў у Беларусі. Проста прызнаць памылковасць пастановы для Крамля – за мяжой магчымага. Такі цяперашні палітычны стыль. Асабліва напярэдадні расейскіх думскіх выбараў. Пра тое, што былі пераблытаныя сэнсавыя фундаментальныя рэчы і хацелку беларускага кіраўніка паставілі вышэй за неад'емнае права народа на самастойны выбар, уголас і заікнуцца ніхто не адважыцца.

У любым выпадку некаторым "крамлёўскім аналітыкам" адмыцца ад таго, што падштурхнулі кіраўніцтва стаць на бок палітычнай пустышкі будзе ой як не проста. Аднак сёння ў Крамля няма выйсця, акрамя як узгоднена з Захадам спусціць Лукашэнку "ў тыраж", г.зн. у палітычны сарцір. Вось і дамовіліся закулісна ў Жэневе размеркаваць ролі на дрэннага і добрага паліцыянта. Хоць у геастратэгіі датычна беларускага кейса канчатковыя мэты і розныя, але актуальная задача аднолькавая – Лукашэнку "за борт". Наўздагон яшчэ і трыбунал. Але гэта пакуль не зусім дакладна.

І напрыканцы пра самую галоўную глыбінную прычыну. Кіраўніцтва Крамля страшна баіцца, што будзе канчаткова развеяны міф пра выключны ўплыў Крамля (Пуціна) на Лукашэнку. Вось і манеўруюць "паміж кроплямі дажджу", праскочыць спрабуюць. А дарэмна, недальнабачна, аднак. Часам варта падняцца над мітуснёй.

Тэлеграм-канал «Мінская Семібаяршчына»