29 сакавiка 2024, Пятніца, 16:50
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Магутныя санкцыі будуць адным з ключавых чыннікаў разбурэння рэжыму Лукашэнкі»

«Магутныя санкцыі будуць адным з ключавых чыннікаў разбурэння рэжыму Лукашэнкі»

Пагаршэнне эканамічнай сітуацыі можа стаць штуршком да мабілізацыі пратэставага электарату.

Чакаецца, што на наступным тыдні ЕЗ абвесціць аб увядзенні беспрэцэдэнтных сваімі маштабамі санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі. Ніколі яшчэ Захад не рабіў такіх моцных захадаў супраць дыктатуры - раней усё зводзілася пераважна да персанальных абмежаванняў, якія носяць сімвалічны характар, піша ў сваім тэлеграм-канале беларускі журналіст Ігар Ільяш.

Цяпер жа ўпершыню гаворка ідзе пра сектаральныя санкцыі, якія закранаюць ключавыя галіны эканомікі. Калі ўсё так і адбудзецца, то ўзнікае пытанне: што ж будзе далей?

Я магу адназначна сказаць чаго не будзе: не будзе захавання статус-кво. Бо для гэтага рэжым не мае рэсурсаў.

У кароткатэрміновай перспектыве (ад тыдня да месяца) варта чакаць альбо моцнага ўсплёску тэрору, альбо тактычных саступак.

У доўгатэрміновай перспектыве (ад некалькіх месяцаў) магутныя заходнія санкцыі будуць адным з ключавых чыннікаў разбурэння рэжыму Лукашэнкі.

Існуе такі пункт гледжання: санкцыі нібыта нічога не вызначаюць, яны прычыняюцца толькі да кансэрвацыі сістэмы або нават яе ўмацавання. Але ў рэчаіснасці такі тэзіс грунтуецца на банальнай падмене кантэкстаў. Ясна, санкцыі - гэта не чароўная палачка, самі сабой яны нічога змяніць не могуць. Гэта толькі чыннік, які здольны прывесці да пераменаў толькі ва ўзаемадзеянні з іншымі элементамі.

Дык вось у выпадку Беларусі варункі для паспяховага сінтэзу гэтых элементаў ёсць: рэжым знаходзіцца ў электаральнай прорве. Як бы ні намагалася прапаганда, улада не зможа ператварыць супрацьстаянне з усім цывілізаваным светам у «народную вайну» - занадта вялікае адчужэнне паміж рэжымам і грамадствам. Дастаткова ўспомніць, з якім скрыпам і пад якім ціскам прасоўвалі «прафсаюзны ліст» супраць санкцый. Нават для пасіўнай большасці санкцыі - гэта праблема выключна ўлады. І калі ўлада не зможа ахаваць краіну ад гэтай праблемы, то гэта будзе сведчаннем толькі слабасці рэжыму, яго няздольнасці развязваць элементарныя праблемы. Гэтая недзеяздольнасць - будзе сігналам для ўсіх.

Г.зн. пагаршэнне эканамічнай сітуацыі можа стаць штуршком да мабілізацыі пратэставага электарату. Насуперак прапагандзе, гэта не мае нічога агульнага з так званымі «галоднымі бунтамі», бо гаворка ідзе не аб змене электаральнай сітуацыі. Чаму ў жніўні-кастрычніку людзі масава ішлі пад кулі і гранаты, а цяпер не ідуць? Таму што мінулым летам была вера ў тое, што менавіта цяпер можна ўсё змяніць, а значыць, рызыка апраўданая. Няздольнасць даць рады эканамічным наступствам санкцый акурат і можа стварыць адчуванне, што ўлада захісталася, з'явіўся шанец на перамены і рызыка цяпер зноў апраўданая. А самае галоўнае - эканамічныя наступствы санкцый будуць дэматываваць прадстаўнікоў самой улады, спрыяць раскіданню сістэмы знутры.

Напісаць каментар

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках