29 сакавiка 2024, Пятніца, 14:05
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Добры дзень, беларус!

10
Добры дзень, беларус!
ІРЫНА ХАЛІП

Твой ліст дайшоў да адрасата.

На канверце, які ляжаў у паштовай скрыні, быў напісаны адрас, але не пазначаны адрасат. Зваротнага адрасу таксама не было, толькі прозвішча і ініцыялы - Ю.В. Ліст не быў кінуты ў скрыню, а прыйшоў праз пошту: на канверце стаяў штэмпель.

Спачатку я падумала, што гэта рэкламная рассылка або што-небудзь у тым жа духу. Але ў канверце быў ліст, напісаны ад рукі. Ён пачынаўся словамі «прывітанне, беларус!» Значыць, мне. Значыць, усім нам. Значыць, можна публікаваць, не парушыўшы таямніцу перапіскі. Вось ён:

«Добры дзень, беларус!

Я даслаў табе гэты ліст, напісаўшы адрас наўздагад. Я не ведаю, хто ты, колькі табе гадоў, мужчына ты ці жанчына, чым ты займаешся і што цябе турбуе. Але мы з табой жывём у Беларусі, а значыць - ужо амаль год змагаемся за тое, каб вярнуць сабе свае галасы. Мы з табой прайшлі праз многае: зборы подпісаў, ланцугі салідарнасці, маршы, кашмар 9-12 жніўня і натхняльныя дні пасля гэтага пекла. Нас білі, штрафавалі, садзілі, пераследавалі. Нам было радасна і было страшна. Але мы натхнялі адзін аднаго, нягледзячы ні на што.

Адно застаецца нязменным: мы з табой усё яшчэ тут. Мы не змірыліся і не здаліся. Мы - адзіныя, хто можа ўсё змяніць.

Сёння я не магу выйсці з табой на марш, не магу стаяць з табой у ланцугу салідарнасці. Сёння не магу надзець нават шкарпэткі з чырвонай паласой, каб даць зразумець табе, што я побач і ўсё гэтак жа не згодны.

Я ведаю, што гэта вельмі цяжкае выпрабаванне. Мы ўсе падзяляем боль - і ўсё адно, як менавіта мы бралі ўдзел у нашай барацьбе. Што б ні адбывалася ў цябе ў душы, я хачу падтрымаць цябе. Мы не знаёмыя адзін з адным, але мы без слоў зразумеем адзін аднаго, гледзячы ў вочы ў аўтобусе або ў чарзе на касе. Мы з табой беларусы. Нас шмат, мы цэлая краіна.

Я заканчваю гэты ліст для цябе і напішу яшчэ некалькі іншым беларусам, якіх не ведаю асабіста. Але яны - мае сябры і браты, гэтак жа, як і ты. Веру, што так я раблю лепш для кожнага, хто такі ліст атрымае.

Я не здаюся і хачу, каб не здаваўся ты. Толькі разам пераможам! Абдымаю цябе.

Жыве Беларусь!»

Аўтар не пакінуў адраса, таму адкажу яму тут. Зрэшты, што можна адказаць на такі ліст? Хіба што скапіяваць яшчэ раз увесь тэкст. Таму што лепш не скажаш. Дакладней, не напішаш. І ўсё ж на лісты адказваць трэба. Хай будзе так:

«Добры дзень, Ю.В.! Твой ліст дайшоў да адрасата. Зрэшты, ты выдатна ведаў, што не памылішся: імавернасць таго, што ліст патрапіць на патрэбны адрас, - 97 адсоткаў. Ты ўсё зрабіў правільна: кожны, каму ты наўздагад адпраўляеш такі ліст, не проста адчуе натхненне і падзяку. Кожны незнаёмы адрасат зноў паверыць у сябе, калі за апошні час ён гэтую веру страціў, і ў перамогу, пра якую мог забыцца. Таму што перамога ўвесь гэты час была побач. Проста яна сама ніколі не нагадвае пра сябе. Да яе трэба ісці самастойна, без навігатара, компаса і паказальнікаў. Галоўная ўмова - разам. У счэпцы. Дзякуй, што нагадаў пра гэта.

Я таксама хачу нагадаць. І найлепшае, што магу зрабіць, - гэта апублікаваць твой ліст. Такія словы заслугоўваюць таго, каб іх прачыталі мільёны. Тыя самыя мільёны, якія не здаюцца. Мы побач. Мы разам. Мы пераможам. Жыве вечна!»

А ведаеце, што яшчэ можам зрабіць мы з вамі? Давайце пісаць такія лісты. Са словамі падтрымкі і натхнення. Са словамі любові і веры. Са словамі, зразумелымі ўсім і перажытымі кожным з нас. Пісаць ад рукі, укладваць у канверт, прыдумляць адвольны адрас, кідаць у паштовую скрыню і ведаць, што ад гэтых няхітрых дзеянняў камусьці на іншым канцы горада стане лягчэй і радасней. А яшчэ гэтыя лісты могуць стаць нашымі партызанскімі ўлёткамі, і пасля перамогі мы аддамо іх у музей рэвалюцыі. Турысты будуць блукаць па музеі, чытаць лісты беларусаў адзін аднаму, з цяжкасцю ўспамінаць, калі яны самі апошні раз атрымлівалі ліст, і шкадаваць, што іх не было з намі ў гэты дзіўны час.

Калі ж ліст патрапіць да трох адсоткаў - што ж, гэта таксама вельмі добра. Атрымальнікі сцямяць, што нашы ў горадзе, і на ўсялякі выпадак беражліва захаваюць гэты ліст, паклаўшы яго ў схованку. А ў тым тайніку даўно ўжо захоўваецца бел-чырвона-белы сцяг, не сумнявайцеся.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 10

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках