Цяпер тым больш не забудзем, не даруем

Калі ласка, паўтарайце гэта часцей.

Папрыгажэла Масква пры Сабяніну, памаладзела зло пры Лукашэнку. Юная памочніца пракурора Аліна Касьянчык пасадзіла чарговую маладую жанчыну. Я цяпер пра Вольгу Сінелеву, якая датэрмінова скасавала дамову арэнды кватэры з той самай Касьянчык.

Вядома, можна сказаць, што зусім нават і не пасадзіла, бо Вользе Сінелевай далі не тэрмін у калоніі, а два гады хатняй «хіміі». Здаецца спачатку, што гэта зусім не страшна і нават не брыдка - проста сядзі па вечарах і выходных дома ды адчыняй ў любы час дня дзверы міліцыі, якая прыходзіць з праверкамі. А цяпер успомніце, што Вольга - у дэкрэтным адпачынку. І хатняя «хімія» для яе азначае, што ў выходныя дні і ўвечары яна не зможа выйсці пагуляць з дзіцем. Не зможа збегаць у аптэку, калі раптам нешта тэрмінова спатрэбіцца. Абавязаная адчыняць дзверы хоць у дзве гадзіны ночы, калі міліцыянтам уздумаецца прыйсці з праверкай менавіта ў гэты час, - і пляваць, што гэта можа абудзіць дзіця і што наогул небяспечна адкрываць дзверы ўначы: ці мала хто можа сказаць «адкрыйце, міліцыя!»? І ўся гэтая гнюсная цягамоціна - на два гады.

Вольга ўсяго толькі папрасіла пракурорку знайсці новае жыллё. Не выстаўляў з рэчамі ў ноч, не патрабавала вызваліць памяшканне ў 24 гадзіны - спакойна дачакалася, пакуль Касьянчык знойдзе іншую кватэру, пасля чаго дамова арэнды была скасаваная датэрмінова на ўзаемную згоду. А пасля шчаснага пераезду пракурорка напісала заяву з патрабаваннем распачаць крымінальную справу.

Вядома, Вольга Сінелева будзе вольная раней. Будуць вольныя і Марыя Бабовічы з Максімам Паўлюшчыкам, якіх Аліна Касьянчык адправіла за краты за надпіс «не забудзем» на месцы гібелі Аляксандра Тарайкоўскага. І студэнт Ілля Тананка, які напісаў шарыкавай ручкай «Балаба забойца» на абвестцы аб перацяжцы мэблі, якая вісела на дошцы абвестак ля пад'езда, дзе жыве камандзір АМАПу, таксама выйдзе на волю раней. І, вядома, журналісткі «Белсата» Кацярына Андрэева і Дар'я Чульцова.

Вось як раз падчас суду над Кацяй і Дашай я і звярнула ўвагу на Аліну Касьянчык. Неяк ужо вельмі дзіўна выглядалі дзейсныя асобы. Нам заўсёды хочацца, каб носьбіты зла кідаліся ў вочы і вонкава: няхай яны будуць страшнымі, аднавокімі і з казлінымі рагамі, каб іх было лёгка распазнаць. А калі маладых сімпатычных жанчын, якія выконвалі свае прафесійныя абавязкі, абвінавачвае падступна такая ж маладая сімпатычная жанчына - гэта здаецца чымсьці нелагічным, дысгарманічным і наогул абсурдным. Я таксама пра гэта думала. Уяўляла сабе, як у мірны час Каця з Дар'яй і Аліна Касьянчык маглі сядзець за суседнімі столікамі ў кавярні. Магчыма, адна ў іншай папрасіла б перадаць цукар або спытала, якая гадзіна. Яны б разгаварыліся і маглі пасябраваць. Так, ці што? Ды не, не так.

Ніякага кагнітыўнага дысанансу праз тое, што маладыя садзяць маладых, быць не павінна. Памаладзелае за чвэрць стагоддзя дыктатуры зло - гэта нармальна. Таму што за гэты час было знішчана ўсё, уключаючы адукацыю. І тыя, хто цяпер бяжыць, рассоўваючы локцямі адзін аднаго, каб паспець заняць пасаду ў судзе, пракуратуры, КДБ, СК, - гэта тыя, хто вырас, не атрымаўшы адукацыі. Дыплом у скрыні стала - не ў рахунак. Гэта цёмныя, як зямля, людзі, гэта манкурты і абскуранты. Яны ў Турцыю і Егіпет ездзяць адпачываць не таму, што танней, а таму, што там суцэльны Тагіл. Ім камфортна ў Тагіле, камфортна ў дэкарацыях Усцьвымлага, камфортна сярод тых, хто памятае Вышынскага. Ды да таго ж ім бацькі ў дзяцінстве не патлумачылі, што такое дабро і што такое зло: ці то часу не хапіла, ці то жадання, ці то самі не бачылі розніцы. А тым, каго Касьянчык з аднадумцамі сёння саджае, - як раз-такі патлумачылі. Вось і ўся розніца.

Леанід Філатаў са сваім «Фядотам-стральцом» у свой час трапіў не проста ў яблычка, а ў цэлы пласт дзесяцігоддзяў і краін на карце. Бяры і цытуй. Дык вось, вельмі хутка, на будучых судах, гэтыя юныя пракуроры, следчыя і суддзі будуць апраўдвацца менавіта адсутнасцю адукацыі і, адпаведна, разумення. Прычым апраўдвацца будуць філатаўскімі словамі: «Ну, случайно, ну, шутя, сбилась с верного путя! Дак ведь я - дитя природы, пусть дурное, но - дитя!» Ці стане гэта змякчальнай акалічнасцю? Не.

Гэта «не» мы павінны запомніць і захаваць да тых самых будучых судоў. А то ж мы такія - заваяваўшы свабоду, размякнем ад радасці ды скажам: хай сабе жывуць, а ну іх, нам не шкада, мы добрыя. А вось нельга. «Не забудзем» - менавіта гэты надпіс на асфальце пракурорка Касьянчык ацаніла ў два гады калоніі. Дык вось, цяпер тым больш не забудзем, не даруем. Калі ласка, паўтарайце гэта часцей.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com