28 сакавiка 2024, Чацвер, 19:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

400 з 400: што вядома аб абсалютнай рэкардсменцы ўступнай кампаніі-2021

50
400 з 400: што вядома аб абсалютнай рэкардсменцы ўступнай кампаніі-2021
ФОТА: АСАБІСТЫ АРХІЎ НАСТЫ САВАСЦЁНАК

Гэта другі такі выпадак у гісторыі Беларусі.

Тое, што на ЦТ па беларускай мове яна атрымае сто балаў, выпускніца Ліцэя БДУ Насця Савасцёнак адчувала. З ангельскай такой упэўненасці не было. «У той час, калі з'явіліся вынікі па замежнай мове, мы з мамай і яе калегамі ехалі гуляць у пейнтбол, - вяртаецца да тых падзей Наста. - Праз хваляванне зайсці на сайт РІКВ я баялася, таму працягнула тэлефон маме: «Калі будзе дрэнна, скажаш». Яна глядзіць і кажа: «Сотка». У долі секунды да двух моўных максімумаў дзяўчына дадала 100 балаў, якія даў ёй дыплом рэспубліканскай алімпіяды ў грамадазнаўстве, і 10,0 - бал атэстата (гэта таксама «сотка»). «У мяне чатырыста балаў», - ад шчасця закрычала на ўвесь салон Наста. Пасажыры сталі яе віншаваць.

ФОТА: АСАБІСТЫ АРХІЎ НАСТЫ САВАСЦЁНАК

Гэта другі раз у гісторыі ўступных кампаній у Беларусі, калі абітурыент набірае 400 балаў з 400 магчымых, піша zerkalo.io.

- Першую дзяўчыну, у якой было 400 балаў, таксама Наста клічуць, - нечакана пачынае нашу гутарку Анастасія Савасцёнак. - Яна паступіла на ФМА (факультэт міжнародных стасункаў БДУ. — рэд.), і я туды збіраюся.

Рэкардсменку, пра якую ідзе гаворка, клічуць Настасся Жаўнерык, яна з Пінска. Свой максімум дзяўчына набрала ў 2018-м. Наста Савасцёнак - самая паспяховая абітурыентка 2021 года - са Жлобіна. Тут, пакуль канікулы, яна і адпачывае.

— Заўтра мы паедзем з бацькамі ва ўніверсітэт, — дзеліцца яна планамі на першы дзень падачы дакументаў у ВНУ. - І хоць я дакладна ведаю, што зраблю, не хочацца цягнуць да апошняга. Пададзім усе і будзем спакойныя.

Наста - чалавек звышгаваркі. Яна гэтага і не хавае. З ходу вызначае сябе як экстраверта, але тут жа прызнаецца: два гады, пакуль вучылася ў Ліцэі БДУ і рыхтавалася да ЦТ, на размовы з іншымі людзьмі часу ў яе было мінімум.

- Паступленне ў ліцэй атрымалася вельмі нечаканым — бадзёра пачынае яна сваю гісторыю. - У другім паўгоддзі дзявятага класа ў мяне пачаліся праблемы з хрыбетнікам, і мне параілі пабыць у санаторнай школе-інтэрнаце ў Касцюкоўцы - гэта мікрараён у Гомелі. Увосень я планавала вярнуцца за парту ў Жлобіне, але дзяўчынкі з майго класа захацелі паступаць у Гомельскі абласны ліцэй. Я наважыла таксама паспрабаваць і нават з'ездзіла туды на Дзень адчыненых дзвярэй. Мне ўсё спадабалася, але маме на працы падказалі прыгледзецца да ліцэя БДУ. Мы прыслухаліся. Я абрала гуманітарны профіль. Здала ангельскую і грамадазнаўства — і паступіла.

Спачатку вучыцца было няпроста. Здаралася, праз «загрузкі» клалася і а другой, і а трэцяй ночы. Але цяжэй за ўсё было іншае: Менск — горад вялікі, тады яшчэ чужы, і сям'я не побач. Наста з мамай і бабуляй праз кожныя выхадныя ездзілі адзін да аднаго. Адзін тыдзень яна да іх у Жлобін, іншы — яны да яе ў сталіцу.

- Было няпроста, але гэта таго каштавала. Адукацыю, якую мне далі ў ліцэі, я б не атрымала нідзе. Тут асаблівая атмасфера, настаўнікі, вучні, - пералічвае Анастасія перавагі навучальнай установы. - У 11 класе, калі мы з аднакласнікамі перазнаёміліся і я перагледзела сваё стаўленне да вучобы, стала лягчэй.

- А што значыць «перагледзела»?

- У першую чаргу сканцэнтравалася на тых прадметах, якія патрэбныя пры паступленні, - проста тлумачыць суразмоўца і, магчыма, злёгку хітруе. Бо ў атэстаце ў яе ўсе «дзясяткі», а дома залаты медаль.

«Каб падрыхтавацца да ЦТ па беларускай, хапіла ўрокаў, факультатываў і хатніх заданняў»

Паступаць Наста наважыла ў БДУ на ФМА. Здарылася гэта яшчэ ў 10 класе. Толькі вызначыцца са спецыяльнасцю не магла. Сумнявалася паміж «міжнароднымі стасункамі» і «міжнародным правам». Спынілася на першым. У 2020-м прахадны бал на бюджэт сюды быў большы за 380. Абітурыентку гэта не спалохала: наадварот, падказала мэту на найбліжэйшыя два гады. Сутнасць яе - набраць падчас уступнай кампаніі максімум - 400 балаў. На пытанне, навошта настолькі шмат, жартуе: «Каб потым не хвалявацца».

ФОТА: АСАБІСТЫ АРХІЎ НАСТЫ САВАСЦЁНАК

На ЦТ трэба было здаваць грамадазнаўства, замежную, а таксама расейскую або беларускую мову па выбары. Мама прапанавала звярнуцца да рэпетытараў, Наста адмовілася. Па-першае, таму што ведала: яна і сама можа сябе арганізаваць. Па-другое, педагогі Ліцэя БДУ заўсёды дапамогуць, калі звярнуцца да іх з пытаннем па прадмеце. І, па-трэцяе, яе суседкі па пакоі ў інтэрнаце таксама стараліся добра вучыцца. А гэта матывавала.

- У 9 класе, яшчэ ў Жлобіне, калі мы на факультатывах па беларускай вырашалі тэсты, зразумела: гэты прадмет для мяне прасцейшы, чым расейская. Яго і выбрала для тэставання — тлумачыць Насця. - Каб падрыхтавацца да ЦТ, мне хапіла ўрокаў, факультатываў і хатніх заданняў.

Да канца года, калі ведаў па прадмеце было ўжо нямала, абітурыентка стала вырашаць тэсты. У сярэднім на кожны сыходзіла хвілін 20. Памылкі калі і здараліся, то мінімальныя, і ў асноўным праз няўважлівасць.

Увогуле, за беларускую яна не перажывала. А вось з замежнай усё ішла складаней. Рыхтавацца да ЦТ па ангельскай Наста стала ў 10 класе. Праўда, усё на той момант ішло неяк несістэматызавана. Але праз год структура самастойных заняткаў з'явілася.

- У ліцэі замежная ў мяне была кожны дзень, плюс факультатыў — спыняецца яна на навучальным раскладзе. - Нешта я вучыла сама, напрыклад прыназоўнікі. Плюс, выконвала рэпетыцыйнае тэставанне, глядзела, дзе ў мяне памылкі, і потым больш увагі надавала гэтым тэмам. Напрыклад, у першым РТ «накасячыла» ў часах, затым рабіла на іх практыкаванні з розных кніжак.

А яшчэ абітурыентка прапрацавала тэсты ва ўсіх зборніках ЦТ па ангельскай пачынаючы з 2012 года. Працавала нямала, але памылкі здараліся. Гэта аддаляла ад магчымага максімуму, хвалявала, аднак апускаць рукі ліцэістка нават і не думала. Тым больш што на парадку было яшчэ грамадазнаўства. А тут Наста рыхтавалася не толькі да тэстаў, але і да Алімпіяды.

- З 5-га да 9-а класа я ўдзельнічала ў алімпіядах па ангельскай. У 10-м атрымалася так, што я трапіла ў лякарню і прапусціла першы этап па гэтым прадмеце — уводзіць у курс справы суразмоўніца. - Але я такі чалавек, якому трэба паспяваць усё і заўсёды, і я наважыла: раз сюды спазнілася, паспрабую свае сілы ў грамадазнаўстве, дзе ўсё яшчэ прадаўжаецца.

Спроба выявілася ўдалай. Абітурыентка дайшла да «рэспублікі», але праз каранавірус для ўсіх, акрамя 11-класнікаў, у 2020-м гэты этап скасавалі. Насця вызначыла давесці пачатае да канца хай і праз год. Інакш, жартуе, яна не магла. У выніку ўзяла на «Рэспубліцы» дыплом III ступені. Здарылася гэта яшчэ ў пачатку красавіка. Узнагарода дазваляла паступіць без ЦТ на шэраг спецыяльнасцяў. «Міжнародныя стасункі» ў гэты спіс не ўваходзілі, але гэта не стала праблемай. Дзяўчына «абмяняла» прыз на 100-бальны сертыфікат. Гэта быў першы крок да рэкорду.

ФОТА: АСАБІСТЫ АРХІЎ НАСТЫ САВАСЦЁНАК

Нягледзячы на супермэту, на ЦТ Насця ішла спакойна. А яшчэ прасіла маму за яе маліцца. Ёсць прыказка, разважае выпускніца, маўляў, перад смерцю не надыхаешся, а таму вучыць усё ў апошні дзень бессэнсоўна. Лепш паўтарыць тое, што прайшлі.

- За дзень перад ЦТ па беларускай я прагартала правілы, паглядзела выключэнні і памылкі, якія рабіла (я іх выпісвала), — пералічвае яна, як праводзіла дзень напярэдадні важнага выпрабавання. - Перад ангельскай звярнула ўвагу на прыназоўнікі, фразавыя дзеясловы і добра выспалася.

«Я не магу адпачываць, калі ведаю, што ў мяне зроблена не ўсё»

У Ліцэі БДУ Наста займалася шмат, але і на захапленне вакалам час пакідала. Спявае яна з дзяцінства, а яшчэ грае на фартэпіяна. Падчас вучобы старалася ўдзельнічаць у канцэртах і сцэнках.

- Ёсць дзеці, якія паспяваюць і выдатна вучыцца, і забаўляцца, але я не такі чалавек, - кажа яна як ёсць. - Я не магу адпачываць, калі ведаю, што ў мяне зроблена не ўсё. А ў 11-м класе «ўсё зроблена» быць не можа: вывучыў урокі — трэба заняцца ЦТ; пазаймаўся ЦТ — рыхтуешся да іспытаў. Толькі пасля трэцяй чвэрці, калі ўбачыла, што да гэтага ў чвэрцях у мяне ўсе «дзясяткі», трохі выдыхнула. Падумала: нават калі атрымаю «дзевяць», то за год усё адно выйдзе максімум. Я стала часцей хадзіць на шпацыры, магла прайсціся па парку пасля заняткаў. Калі шчыра, доўгі час праз тое, што я шмат займалася, у Менску я не магла знайсці сяброў. Але ўжо цяпер, летам, пачала аднаўляць сувязі, знаёміцца. Гэта выдатна.

- Мяркуеш, 400 балаў каштавалі таго, каб так сябе абмяжоўваць?

— Так, цяпер перада мной адчыненыя ўсе дзверы, і я магу спакойна паступіць на спецыяльнасць, якую абрала, — разважае Наста. - Да таго ж я такі чалавек: калі паставіла мэту, то не адпушчу сябе, пакуль яе не дасягну. Ва ўніверсітэце, думаю, будзе прасцей. Рыхтавацца да ЦТ ужо не трэба, толькі сесію добра здаваць.

— А калі ўсё здала і зразумела, што найбліжэйшым часам больш вучыць ужо нічога не давядзецца, пра што падумала?

- Я не разумела, як жыць без урокаў, - смяецца Наста і кажа, што гэты момант стаў для яе пераломным. - Калі вярнулася дадому з апошняга тэставання, села пісаць канспекты па грамадазнаўстве. Мама здзівілася, прапанавала крыху адпачыць. А я ёй: «А гэта як?».

Выявілася, лёгка і проста. І Наста з гэтым справілася. Цяпер яна катаецца на роліках і на ровары, знаёміцца з цікавымі людзьмі, а яшчэ стала чытаць Агату Крысці.

- А то падчас вучобы сіл выстарчала толькі на вучэбную літаратуру.

- Наста, а якая ў цябе мара? - пытаюся ў абітурыенткі аб планах на будучыню.

— Я яе яшчэ не прыдумала, — усміхаецца дзяўчына. - Родныя кажуць, што цяпер важна добра вучыцца, скончыць універсітэт з чырвоным дыпломам, пайсці ў магістратуру, напісаць кандыдацкую.

ФОТА: АСАБІСТЫ АРХІЎ НАСТЫ САВАСЦЁНАК

- А табе самой чаго больш за ўсё хочацца?

- Пабольш падарожнічаць, атрымліваць асалоду ад прыроды, мора, пазнаваць шмат новага пра культуры, традыцыі і звычаі іншых народаў.

- Дарэчы, як думаеш, чаму многія абітурыенты, якія набіраюць велізарныя балы падчас уступнай кампаніі, як і ты, ідуць на ФМА? - ледзь мяняю тэму.

- Гэта прэстыжны факультэт, дзе ёсць магчымасць атрымаць прафесію, якая дазваляе падарожнічаць па свеце і добра зарабляць. У ідэале я мару стаць дыпламатам. Мне здаецца, гэта цікава і адказна - прадстаўляць сваю краіну.

- А то ты не чула жарт пра ФМА: вучыцца тут класна, а потым знайсці прафесію па спецыяльнасці, мяркуй, немагчыма.

- Як кажа мая мама, прарвёмся. Калі да нечага імкнуцца, удзельнічаць у канферэнцыях, конкурсах, алімпіядах, то, думаю, цябе заўважаць - і праца знойдзецца, - адказвае Насця, і па яе голасу зразумела: у ВНУ, як і ў ліцэі, сядзець склаўшы рукі відавочна не збіраецца.

Напісаць каментар 50

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках