Стварайце для хунты максімальную колькасць бар'ераў

Пакажыце, што гатовыя парваць ланцуг.

Telegram-канал «Нік і Майк» звярнуў увагу на сітуацыю, якая склалася ў беларускіх школах, і прапануе бацькам, а таксама педагогам залучацца ў пратэстны рух:

- Памятайце пра тое, што трэба вучыцца гаварыць «Не!»? Гэта той самы выпадак. Класных кіраўнікоў, завучаў і ўсіх астатніх можна слаць куды далей з патрабаваннем аб падачы даведак.

Ваша дзіця не абавязанае паўдня сядзець у чарзе з людзьмі, сярод якіх ёсць у тым ліку хворыя на ковід, толькі таму што дырэктар школы захацеў убачыць даведку. Вы можаце на вашае меркаванне не адпускаць дзіця ў школу, калі думаеце, што яго стан не дазваляе яму вучыцца. З вялікай павагі да настаўніка і ў выглядзе выключэння можаце прынесці яму ўласнаручна напісаную заяву.

У вас няма ніякіх рызык: дзіця не могуць адлічыць са школы ці не пускаць яго туды, калі ён выздаравее і зможа паўнавартасна вучыцца. Школы могуць займацца дробным шкодніцтвам для вашага дзіцяці, заніжаць ацэнкі, але на гэта смела можаце не звяртаць увагі. Усё гэта не мае цяпер ніякага значэння ў параўнанні з тым, каб паказаць вашым дзецям, што ў вас ёсць голас. Што вы не маўчыце. Што вы гатовыя парваць ланцуг, які скаваў свядомасць беларусаў.

Ніякага пачуцця завучанай бездапаможнасці! Толькі актыўныя дзеянні і гучнае «Не!». Даведкі, добраахвотна-прымусовыя паходы ў музеі і тэатры, грошы на шторы - усё гэта можа быць падставай выказаць свой пратэст і непадпарадкаванне. Стварайце для хунты максімальную колькасць бар'ераў. Яна павінна нават ваш рубель на рамонт выпрошваць на каленях.

Цяпер пра настаўнікаў, выкладчыкаў і выхавацеляў. Вас прымушаюць мыць вокны і бардзюры. Вам трэба запаўняць планы і яшчэ стос папер і часу на навучанне дзяцей проста не застаецца. Вы вымушаныя браць некалькі ставак, каб выжыць. Вам паказваюць адсоткі, якія трэба напісаць на выбарах. Пра аўтарытэт настаўніка размаўляюць толькі на педнарадах. Замест развіцця адукацыі вам прапануюць стаць звычайнымі прапагандыстамі. Вы для гэтага ішлі ў прафесію?

Прыклады: Польшча, Чэхія, Грэцыя, Літва, Нідэрланды, Ліберыі, ЗША, Эстонія. У большасці выпадкаў настаўнікі патрабавалі паляпшэння ўмоў працы. І амаль заўсёды ім атрымоўвалася дамагчыся свайго. Таму што іншых настаўнікаў у аніводнай краіне няма.

Вашых калегаў звальняюць і пазбаўляюць права на прафесію. На іх заводзяць крымінальныя справы. Вы думаеце, што да вас не прыйдуць? Памыляецеся. Да вас не прыйдуць, калі нас будзе шмат.

Вас пачнуць паважаць роўна ў той момант, калі вы заявіце пра сябе. І гэты момант настаў.