28 сакавiка 2024, Чацвер, 14:02
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Войска часцей за ўсё зрынае тых кіраўнікоў, якія ўсімі сіламі імкнуліся дамагчыся яго адабрэння»

8
«Войска часцей за ўсё зрынае тых кіраўнікоў, якія ўсімі сіламі імкнуліся дамагчыся яго адабрэння»

Паказальная гісторыя пра імператара Каракалу.

«Сёння, калі ў паштальёна выхадны, было б дарэчным распавесці пра асаблівасці папаўнення сената імператарам Калігулам. Але лепш я раскажу пра імператара, які думаў, што сімпатый войска дастаткова для паспяховага, а галоўнае - доўгага кіравання», - піша тэлеграм-канал «Лісты да дачкі»:

- Імператар Цэзар Марк Аўрэлій Север Антанін Аўгуст вядомы ў гісторыі па мянушцы Каракала, вельмі блізка да сэрца прыняў параду свайго бацькі. Перад смерцю той сказаў сыну: «Узбагачай воінаў і не зважай на астатніх».

Бацька, які паміраў, праўда, даў яшчэ адну параду - жыць у міры са сваім братам. Але гэтай парады Каракала чамусьці не паслухаўся. Малодшы брат стаў першай ахвярай ягонага кіравання. Затое прэтарыянцаў, якія ўчынілі гэтае забойства, Каракала ўзнагародзіў так, нібы яны перамаглі для яго ў вайне.

І ў будучыні імператар апантана выконваў запавет бацькі аб узбагачэнні ваяроў. Ён у чатыры разы павысіў салдацкае ўтрыманне і ніколі не скупіўся на ўзнагароды. А паколькі лішніх грошай на гэтыя радасці жыцця ў бюджэце не было прадугледжана, Каракала пайшоў пракладзеным шляхам - падвысіў падаткі і амаль удвая дэвальваваў валюту. А калі грошай не выстарчыла, імператар не саромеўся вырабляць пераразмеркаванне маёмасці на сваю карысць. Так што многія рымскія сенатары, падчас ягонага праўлення сталі ахвярай уласнага багацця.

У войнах з замежнымі ворагамі імператар не дабіўся вялікіх поспехаў, але не ўважаў гэта за нагоду, каб пакінуць сваіх ваяроў без вайсковых трафеяў. Неяк пасля не вельмі ўдалай вайны, Каракала ўвёў войскі ў рымскі ж горад Александрыю, загадаў перабіць некалькі тысяч гараджан, а іх маёмасць перадаў ваярам на правах ваеннай здабычы.

І, здавалася б, імператар, які так клапаціўся пра войска, павінен быў бы карыстацца ў сваіх жаўнераў нязменнай любоўю. Але як бы ні так! Як ты ні старайся, а кожнаму мілы не будзеш. І калі ты павышаеш у званні аднаго, то іншым таксама хочацца павышэння па службе. А новых званняў на ўсіх не назапасішся. А прымаць адмовы ягоныя гвардзейцы ўжо развучыліся. І кожную такую адмову ўспрымалі як асабістую абразу. Так што на шостым годзе кіравання імператар быў забіты асабістым целаахоўнікам, якому ён перад тым адмовіў у прысваенні пазачарговага воінскага звання.

Праўда, некаторыя кажуць, што гэта забойства не было асабістай ініцыятывай целаахоўніка. Кажуць, змова і забойства, былі арганізаваныя імператарскім прэфектам прэторыя (нешта накшталт начальніка службы бяспекі). Таму што прэфект прэторыя таксама хацеў прасоўвання па службе, а прасоўвацца далей, акрамя як на месца імператара, яму ўжо не было куды. І, калі пасля забойства Каракалы, прэфект паабяцаў войскам падарункі, гвардзейцы тут жа пагадзіліся прызнаць яго новым імператарам. (Новы імператар, дарэчы, пратрымаўся ўсяго дзесяць месяцаў, бо неўзабаве знайшоўся чалавек, які быў гатовы заплаціць яшчэ больш).

Каракала быў, вядома, не першым і не апошнім рымскім імператарам, якія сталі ахвярай суровай ваярскай любові да грошай, званняў і ўзнагарод. І па дзіўнай, зусім невытлумачальнай ніякай логікай заканамернасці, войска часцей за ўсё зрынае акурат тых імператараў, хто ўсімі сіламі імкнуўся дамагчыся яго адабрэння. І, што характэрна, кожны раз жа здараліся знакі, якія апраўдаюць няўдзячныя паводзіны войскаў воляй багоў.

Напісаць каментар 8

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках