29 сакавiка 2024, Пятніца, 1:11
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Адкрыла дзверы сваім ключом і ў кожным пакоі ўбачыла па жанчыне з дзіцем»

46
«Адкрыла дзверы сваім ключом і ў кожным пакоі ўбачыла па жанчыне з дзіцем»

Мянчанка распавяла, як здала кватэру халастым хлопцам.

Колькі чалавек - столькі меркаванняў. Колькі гаспадароў кватэр - столькі і гісторый пра спецыфічных арандатараў. Што ні кажы, а знайсці прыстойнага, платаздольнага і ахайнага кватаранта - сапраўдная ўдача. І перш чым з ёй, удачай, сустрэцца, нярэдка даводзіцца сутыкнуцца з «чужым светам», піша onliner.by.

Сваім аповедам з сайтам падзялілася Наталля, гаспадыні двухпакаёвай кватэры ў Менску.

- Калі жыхары актыўна супраціўляюцца вашым спробам увайсці ў кватэру, значыць, ім ёсць што ўтойваць, - упэўненая мянчанка. - Абавязкова намагайце на сваім праве правяраць стан здадзенай кватэры хоць бы раз на месяц.

Гэтая рэкамендацыя ўсім арэндадаўцам выпакутаваная мной на горкім досведзе.

Калі наша сям'я пабудавала новую кватэру, мы яшчэ некалькі гадоў здавалі сваю старую двухпакаёўку, аж да таго моманту, пакуль не выраслі дзеці. Першыя кватаранты - два хлопцы - былі проста ідэальнымі. Яны працавалі і вучыліся на вячэрнім, т. б. дома толькі начавалі. У кватэры панавала поўная чысціня. Грошы за пражыванне яны прывозілі мне самі і заўсёды своечасова. Праз два гады мы рассталіся задаволеныя адзін адным. Кватэру яны мне здалі ў тым жа стане, у якім атрымалі.

Пасля таго, як яны з'ехалі, я патэлефанавала ў агенцтва, там зноў папрасілі ўзяць двух хлопцаў. Маючы станоўчы досвед, я пагадзілася. Хлопцы кляліся мне, што халастыя, я пасаромелася праверыць пашпарты, а дарма. Яны самі прапанавалі прывозіць грошы мне дадому, хоць гэта роўна супрацьлеглы канец горада. Мне было зручна, і я пагадзілася. Так прайшло месяцаў сем ці восем.

Але аднойчы мне спатрэбілася нешта забраць са старой кватэры. Я загадзя папярэдзіла хлопцаў, што загляну, і прыехала пасля працы. Хлопцы сталі кожны перад зачыненымі дзвярыма ў свой пакой і не далі мне зазірнуць у іх. Я ўзяла патрэбную рэч і сышла, але ўзнікла падазрэнне. Праз тыдзень я прыехала ўжо ўдзень без папярэджання і адчыніла дзверы сваімі ключамі.

У кожным пакоі я выявіла па жанчыне з маленькім дзіцем і поўны вэрхал з пахам дзіцячай мачы.

Я сказала, што прадаю кватэру, і, пашкадаваўшы дзяцей, дала ім месяц на пошукі новага жылля, хоць вельмі хацелася выгнаць неадкладна. За рамонт кватэры і мэблі пасля іх ад'езду мне давялося заплаціць больш, чым я атрымала платы ад гэтых кватарантаў за ўвесь час іх пражывання.

Такое ўражанне, што людзі не мелі паняцця аб існаванні памперсаў. Жоўтыя разводы былі ўсюды: на канапах, матрацах і дыванах. Матрацы з ложкаў давялося проста выкінуць. Акрамя гэтага механізмы раскладвання канап былі зламаныя, ножкі сталоў расківаныя, шпалеры замазаныя і аблітыя. Нават тэлевізійную антэну на кавалкі чамусьці парэзалі.

З таго часу я заўсёды правярала кватарантаў. Брала з іх залог і папярэджвала, што буду ладзіць нечаканыя праверкі. Аднак чаго толькі я не выяўляла падчас праверак. Трусы на дыване, напрыклад. Або стос брудных талерак і кубкаў у пакоі замест кухні. Або шасцярых кватарантак замест чатырох, як здавала. Разбітае люстэрка ў ваннай - і ніхто не прызнаецца.

Адна дзяўчына, толькі засяліўшыся, прыцягнула плойму сяброў і зладзіла такую пагулянку пад гучную музыку, што ўвесь пад'езд не спаў да чатырох гадзін ночы. Перапіўшы, яе хлопцы пабіліся і праламалі дзверы ў пакой. Выслухаўшы на наступны дзень абураных суседзяў, я яе адразу выгнала і запатрабавала з яе бацькоў грошы на новыя дзверы.

А калі пасяліла дзвюх працуючых дзяўчат, абедзве неадкладна сталі даносіць мне адна на адну і вінаваціць у неакуратнасці і прастытуцыі. Давялося выгнаць абедзвюх, не выстарчала мне іх каверзаў.

Увогуле, кватаранты дастаўляюць нямала галаўнога болю і непрыемнасцяў. Прыбытак ад здачы жылля ў арэнду - не такія лёгкія грошы, як гэта здаецца.

Напісаць каментар 46

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках