Меркаванне: У вялікай гульні марыянетцы Лукашэнку няма месца, выканаўцаў звычайна прыбіраюць

Што азначае тэрміновы выклік у Сочы і «нечаканкі» на мяжы.

Пасля вяртання з Сочы Лукашэнка чакана пачаў расказваць пра "мігранцкі крызіс", да якога "ён не мае ніякага дачынення".

Гэта нават смешна. За некалькі дзён да сустрэчы ён казаў абсалютна адваротнае. Гэта пацвярджае наш тэзіс, што Еўропа праз сітуацыю на мяжы пачала ў незадаволеным тоне размаўляць з РФ, сказаўшы, каб тыя разабраліся са сваім хаўруснічкам, піша тэлеграм-канал CYNIC

Тым важнейшая становіцца гэтая сустрэча з улікам пацверджанай раскладкі ў Нямеччыне – кааліцыя будзе ўключаць "антылукашысцкі блок", а "партыя Меркель" становіцца больш слабой і менш уплывовай у гэтым фармаце. Цяпер метад "узгоднім з РФ" будзе супярэчлівым, таму што падобная мадэль не выклікае падтрымкі немцаў.

Змагаючыся на электаральным полі за захаванне галасоў, новая кааліцыя будзе мець прыгожую мэту ў асобе крушэння рэжыму Лукашэнкі, паколькі гэта спыніць гуманітарную катастрофу з мігрантамі на мяжы. І "перамога над дыктатарам і тэрарыстам" стане выбухным акумулятарам рэйтынгу.

Адчуваючы падобныя нямецкія настроі, Расея спрабуе перабудаваць знешні наратыў, тым самым робячы ціск на Лукашэнку, які экстранна склікае світу, якой пачынае вяшчаць, што гэта не мы вінаватыя – вінаватая Еўропа. Стрэлкі рухаюцца па коле. Калі гэтая практыка прадоўжыцца, то наступнай заявай Еўропа павінна абвінаваціць Расею, якая зноў дасць поўху ненахіляльнаму. Так што падобныя пераадрасацыі толькі паскараюць новыя прыніжэнні аграрнага схематозніка.

Але сітуацыю на мяжы рэгуляваць калгаснікі пакуль не будуць – гэта будзе азначаць капітуляцыю як для арганізатараў, так і для натхняльнікаў.

Таму Лукашэнка сыходзіць увогуле ў іншае рэчышча – ён расказвае, што праблема ўвогуле не ў Беларусі, а ў Польшчы, якая "знаходзіцца пад амерыканскім парасонам", чым "стварае велізарныя праблемы для Еўразвязу".

Правакацыя на мяжы з ЕЗ – гэта спосаб змясціць акцэнты, але гэтая ж правакацыя выкліча дадатковы віток знешняга ціску, чаму Лукашэнку заціснуць у ціскі вонкавыя інтарэсы Еўропы і Расеі.

Еўропа, спрабуючы захаваць баланс і раўнавагу, і Расея, з'яўляючыся крыніцай хаосу, расплюшчаць Лукашэнку. З гэтай гульні яму варта выбірацца, але ён ідзе на ўгоду.

У выніку маем 2 відавочныя чыннікі:

1) Лукашэнку ў Сочы "пад дываном" прыціснулі настолькі, што ён пачаў мазаічна аднекваецца ад любога свайго ўдзелу ў мігранцкай "угодзе".

2) Цяпер, спрабуючы абыграць мігранцкі кейс, чакаючы ўзмоцненай цікавасці галоўнай краіны ЕЗ, натхняльнік і выканаўца афёры паспрабуюць зрушыць пражэктар з сябе на Польшчу і Украіну. Для гэтага, магчыма, рыхтуецца правакацыя на мяжы.

Так ці інакш – у гэтай "вялікай гульні" марыянетцы не будзе месца. "Выканаўцаў" звычайна прыбіраюць.

Але правакацыя сама сабой ірацыянальная і мне здаецца незразумелай ад слова зусім. Пасля яе, вядома, позва на тыдзень будзе запоўненая, але неўзабаве выйдуць на арганізатараў і суўдзельнікаў. І тады стане зразумела, што правакацыі не спыняцца, пакуль рэйкі ў асобе Лукашэнкі канчаткова не раздзяўблі.

Так што Расея, змушаючы Лукашэнку на ўгоду з правакацыяй, пятлю зацягвае напоўніцу.