19 красавiка 2024, Пятніца, 8:05
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Пара дадому

14
Пара дадому
ІРЫНА ХАЛІП

Беларуская ўлада асвойвае ўсе тонкасці бязладнай страляніны па ўласных нагах.

Беларускае аб'яднанне рабочых у сваім кароткім маніфесце, апублікаваным тры дні таму, усё сфармулявала правільна. Дзесяць пунктаў іх патрабаванняў - гэта акурат квінтэсенцыя таго, за што мы ўсе выходзілі на вуліцы летась. І ва ўсе папярэднія гады таксама. Проста раней нас было менш. Затое цяпер нас - 97 адсоткаў, і гісторыю пад назвай «Беларусь - астатняя дыктатура Еўропы», якая здоўжылася, пара заканчваць.

Рабочыя не патрабуюць падвышэння заробкаў. Дакладней, патрабуюць, але, па-першае, не для сябе, а для ўсіх, а па-другое, гэта не першы пункт іх маніфесту, а другі: прывесці заробкі, стыпендыі і пенсіі ў адпаведнасць з рэальнай эканамічнай сітуацыяй (калі простай мовай - то ў адпаведнасць з коштамі: сувязь паміж ростам коштаў і заробкаў павінна быць наўпрост прапарцыйнай, а зусім не адваротна прапарцыйнай, як гэта даўно ўжо прынята ў Беларусі). А першы пункт - гэта, зразумела, вызваленне палітвязняў.

У тым спісе патрабаванняў ёсць усё: аднаўленне звольненых з палітычных матываў, рэалізацыя правоў на дзейнасць незалежных прафзвязаў і на свабоду слова і перамяшчэння, стварэнне спрыяльных умоў для развіцця малога і сярэдняга бізнэсу і нават пачатак наўпроставых перамоў для развязання палітычнага і эканамічнага крызісу. У адваротным выпадку - страйк.

Маніфест такі, што хоць сёння бяры і рэалізуй спіс патрабаванняў паводле кожнага пункту - і выйсце з'явіцца. Усім стане прасцей, у тым ліку ўладзе. У гэтым спісе ўлічаныя нават яе інтарэсы. Ультыматум і кампраміс у адной заяве - гэта самая тонкая праца. Разумная ўлада сказала б «дзякуй» і пачала перамовы, адначасова вызваліўшы палітвязняў. А беларуская ўлада, у адрозненне ад разумнай, па-ранейшаму асвойвае ўсе тонкасці бязладнай страляніны па ўласных нагах і прадаўжае ўпірацца, спадзеючыся на ўласную міфічную ўсемагутнасць і на такую ж міфічную слабасць грамадства.

Грамадству, зрэшты, ужо не трэба нічога нікому дэманстраваць: увесь свет убачыў і зразумеў, колькі нас. Ніхто - ні ў Еўропе, ні ў Амерыцы, ні ў Антарктыдзе - ужо не сумняваецца, што супраць дзейнай улады сапраўды 97 адсоткаў беларусаў. І працоўны маніфест - тая самая ідэя, вакол якой цяпер могуць аб'яднацца мільёны. Таму што гэтыя дзесяць пунктаў - не толькі для рабочых заводаў. Яны для ўсіх.

Дарэчы, натхняльнікам ідэі смела можа называць сябе сам Лукашэнка. Таму што людзі хочуць сумленна працаваць і годна зарабляць. А ён шмат гадоў запар ім выкрыкваў: не, беларусы, працаваць я вам не дам, і ўжо тым больш - добра зарабляць. І паказальна саджаў бізнэсоўцаў і лекараў, фінансістаў і чыноўнікаў, журналістаў і рабочых. Прычым усе пасаджаныя былі прафесіяналамі высокага класа. А для астатніх ствараў такія ўмовы, што працаваць ужо не было як. Так што цяпер Лукашэнка проста пажынае плён свайго мудрага кіраўніцтва: 97 адсоткаў нянавісці (гэта нават мацней, чым спірт) і гатоўнасць людзей да страйку.

Так што калі страйкаваць пачнуць заводы - гэта будзе, вядома, выдатна. Але калі страйк абвесцяць усе 97 адсоткаў - бюджэтнікі, прадпрымальнікі, спартоўцы і гэтак далей, - гэта ўжо будзе не проста выдатна. Дакладней, мы нават не паспеем нацешыцца ўласнай арганізаванасцю, салідарнасцю і адвагай, як надыдзе перамога, і працы стане столькі, што пра страйкавыя дні можна будзе хіба што ўспамінаць з лёгкім сумам - «эх, былі часы...». Іншых варыянтаў, як высветлілася сёлета, усё адно не існуе.

І, дарэчы, страйк у сённяшняй Беларусі - адзіны абсалютна бяспечны спосаб пратэсту. А калі дадаць да яго бяспекі яшчэ і несумненную эфектыўнасць - тады наогул незразумела, чаму мы ўсё яшчэ на працы. Пара дадому.

Ірына Халіп, адмыслова для Charter97.org

Напісаць каментар 14

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках