28 сакавiка 2024, Чацвер, 15:03
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Палітвязень Аляксандр Івулін выступіў з апошнім словам у судзе

6
Палітвязень Аляксандр Івулін выступіў з апошнім словам у судзе
АЛЯКСАНДР ІВУЛІН

Ён расказаў гісторыю сваёй сям'і і заклікаў улічыць гэта пры вынясенні прысуду.

Журналіст і футбаліст «Крумкачоў» Аляксандр Івулін выступіў у судзе з апошнім словам у судзе, паведамляе «ЧеснОк». Нагадаем, пракурор выступіў за тое, каб асудзіць палітвязня на два гады калоніі

- Мне хочацца адзначыць, што апошнія 7 месяцаў я не мог дапамагаць не толькі свайму футбольнаму клубу, але і галоўным заўзятарам у маім жыцці - маім бацькам. Мае бацькі - мама-пенсіянерка і бацька - інвалід трэцяй групы. Але, акрамя іх, у мяне яшчэ ёсць вельмі важны заўзятар. Для мяне гэта максімальна асабістая гісторыя.

Рэч у тым, што ў мяне ёсць брат, ён інвалід з дзяцінства. Яго клічуць Сяргей, і яму сёлета спаўняецца 39 гадоў. Гэта мой старэйшы брат, але праз спецыфіку яго псіхічнага развіцця яго сацыялізацыя не прайшла, як трэба. І ў 39 год ён не можа забяспечваць сябе, ён не можа працаваць. Фактычна, усё кола зносін чалавека - гэта тры чалавекі, адзін з якіх я. У яго няма сяброў, у яго няма знаёмых. І каб вы разумелі, калі я сядзеў у СІЗА, у яго быў дзень нараджэння. І самым значным падарункам для яго было б, каб Сашу адпусцілі дадому. Але гэтага не здарылася, і рэч у тым, што праз спецыфіку яго развіцця, мы можам размаўляць толькі жыўцом, таму я стараўся як мага часцей ездзіць дадому да бацькоў, стараўся яго наведваць.

Мы зараз не можам размаўляць праз мэсэнджары ці праз тэлефон, мы можам размаўляць толькі пры асабістай сустрэчы. І мяне вельмі непакоіць, што калі маё утрыманне пад вартай працягнецца яшчэ доўга, то ягоная сацыялізацыя… яму будзе вельмі складана прызвычаіцца да мяне.

Вельмі важны момант, што мае бацькі - людзі немаладыя. І калі з імі, не дай Бог, нешта здарыцца, то адзіным чалавекам, які можа ўзяць апеку над маім братам, буду я. Рэч у тым, што сума пенсіі ў жанчыны, якая ўсё жыццё прапрацавала ў дзіцячым садку, і сума пенсіі мужчыны-інваліда невысокая. Таму для маіх бацькоў у апошнія гады адзінай крыніцай не толькі маральнай, але і матэрыяльнай падтрымкі быў я.

Таму мне б вельмі хацелася папрасіць Высокі суд улічваць гэтую акалічнасць пры вынясенні прысуду. І, на заканчэнне мне б хацелася сказаць, што, нягледзячы на ўсё, што адбываецца, я па-ранейшаму працягваю верыць у вяршэнства закону, я працягваю верыць у нормы чалавечай маралі і я далей веру ў людзей.

Напісаць каментар 6

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках