Украінскі генерал: Расейскія афіцэры пачынаюць разумець, што не варта паміраць за Пуціна

Мікалай Маламуж - аб цікавых працэсах у войску РФ.

У Расеі адбываюцца так званыя «чысткі афіцэраў». Сярод самага нізкага звяна камандавання проста знаходзяць афіцэраў, якіх абвінавачваюць у неналежным забеспячэнні расейскіх вайскоўцаў. Таксама ў расейскім войску ёсць вялікія праблемы на фронце, калі камандаванне кідае свае падраздзяленні на полі бою без належнай падрыхтоўкі, аб чым неаднаразова скардзіліся мабілізаваныя. Фактычна варожыя камандзіры не здольныя выконваць сваю працу і не гатовыя ваяваць і паміраць на чужой зямлі. А гэта значыць, што задача пуціна захапіць Данбас наўрад ці будзе выкананая. Пра гэта «Апострофу» распавёў экс-кіраўнік Службы замежнай выведкі, генерал арміі Украіны Мікалай Маламуж.

- З чым звязаныя чысткі афіцэраў у расейскім войску?

- У першую чаргу гэта звязанае з тым, што Расея саступае ў вайне, і трэба шукаць тых, хто ў гэтым вінаваты. Пуцін жа сябе вінаватым не прызнае. Зразумела, што шукаюць сярод камандавання, якое ўжо шмат разоў мянялі на розных узроўнях. Трэба паказаць вінаватых, якія не выконваюць непасрэдна функцыі забеспячэння войска боепрыпасамі, гаручым, адзеннем, харчаваннем і іншым.

Паводле звестак нашай выведкі і аператыўным перахопам, нават элітная марская пяхота Расеі не забяспечаная ні боепрыпасамі, ні ўзбраеннем, ні гаручым, ні зімовай формай. А мабілізаваным тым больш нічога не даюць - толькі іржавыя аўтаматы і напалову вайсковую вопратку.

Усё гэта паказвае на тое, што ў расейскім войску велізарная карупцыя. Пуцін пра гэта даўно ведаў, але ў гэтай сітуацыі трэба шукаць вінаватага. Тым больш, што ўжо многія вайскоўцы пішуць пуціну, ужо ёсць калектыўныя звароты брыгад, цэлых палкоў аб тым, што ідзе крадзеж, што ў іх няма ніякага забеспячэння. Пісаў і камітэт салдацкіх маці аб гэтых стратах. І пуцін зноў знаходзіць вінаватых на нізавым узроўні брыгад, батальёнаў, акруг і там, адпаведна, ідуць разборкі.

Адпаведна, такі ў іх маральны дух. Там паўсюды крадуць пад эгідай камандавання. Вайсковы гаспадарнік не можа дзейнічаць без загада камандавання. Заўсёды камандзір кантралюе абстаноўку і атрымлівае сваю частку. І гэта паказвае на той правал, які існуе ў расейскім войску.

- Вы ўспомнілі аб звароце, адзін быў ад жаўнераў рэгулярнага расейскага войска, а менавіта батальёна, які ўваходзіць у 15-ы мотастралковы полк Таманскай дывізіі, які быў перакінуты на ўскраіны Макееўкі. Але праз адсутнасць узаемадзеяння жаўнеры сцвярджаюць, што ўвесь час трапляюць пад агонь УСУ, а камандзіры іх проста кінулі. З гэтым таксама могуць быць звязаныя чысткі ці гэта нармальная з'ява ў расейскім войску?

- У камандзіраў сярэдняга і вышэйшага звяна няма матывацыі ваяваць. Яны ведаюць, што яны захопнікі - ваююць на чужой зямлі і чыняць злачынствы. Але яны вымушаныя ісці на вайну, бо іх жорстка кантралюе камандаванне, спецслужбы і загоны, калі мы гаворым пра поле бою.

Таму сапраўды многія, нават камандзіры, не жадаюць гінуць. На перадавой яны, як правіла, выстаўляюць шарагоўцаў і камандзіраў нізавога звяна, а самі знаходзяцца на бяспечнай адлегласці. Таму зразумела, што няма каардынацыі паміж камандзірамі, паміж падраздзяленнямі, бо іх фактычна раз'яднала рознае камандаванне.

Таманская дывізія - адна з самых элітных у Маскве, якая павінна быць забяспечаная ўсім неабходным і зброяй, і сувяззю. Але нават гэтая дывізія паказала, што яна небаяздольная.

Камандзіры проста не гатовыя ваяваць, яны не гатовыя гінуць і кідаюць свае падраздзяленні, не каардынуюць з іншымі структурамі, бо, напрыклад, Таманская дывізія не кантралюецца ні «вагнераўцамі», ні «кадыраўцамі», ні воінскімі часткамі іншых узброеных сіл Расеі. Яны вядуць самастойную барацьбу, але павінны каардынавацца з іншымі часткамі, чаго не адбылося.

Камандзіры фактычна не здольныя выконваць сваю працу і, паўтаруся, яны не гатовыя ваяваць і паміраць на чужой зямлі. Яны будуць уцякаць, хавацца, а потым будуць казаць, што яны былі ў камандных пунктах. Гэта паказвае на тое, што тая задача пуціна - захапіць увесь Данбас - рэалізаваная не будзе. Такое камандаванне не можа скончыць гэтую справу. Тым больш, гэта функцыя захопнікаў і яны яе выканаць эфектыўна не могуць.

- Ці можам мы казаць, што будуць пачашчацца выпадкі, калі камандзіры стануць уцякаць з поля бою?

- Камандзіры элітных падраздзяленняў разумеюць, што яны знаходзяцца на полі бою са злачыннай місіяй, і гэта не матывуе іх да выканання высокіх задач. Яны не абараняюць тэрыторыю Расеі ад захопнікаў, а самі нападаюць.

Таму матывацыі няма, афіцэры вышэйшага звяна разумеюць гэта ўсё. Адзінае, што яны могуць здзяйсняць нейкія дзеянні, бо знаходзяцца пад пагрозай не толькі вызвалення, але і пажыццёвага зняволення ці нават расстрэлу. Але, як правіла, павінна быць якая-небудзь крытычная маса. Калі ў нас будуць магутныя перамогі, а мы гэта робім, калі будзе масавая дэзарганізацыя, тады ўжо расейскія жаўнеры і афіцэры будуць масава выходзіць з поля бою, адмаўляцца ад наступальных аперацый, магчыма, здавацца. Але пакуль не час, каб гэта адбывалася масава. Да гэтага трэба ісці па ўкраінскіх перамогах, і тады адкрыюцца новыя вокны магчымасцяў і на ўсходзе, і на поўдні Украіны.