20 красавiка 2024, Субота, 9:15
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

З надзеяй і верай гляджу ў 2023 год

17
З надзеяй і верай гляджу ў 2023 год
Наталья Радина

Мы абавязкова пераможам.

Я ўпэўненая, што ў 2023 годзе Украіна пераможа ў вайне, Пуцін панясе поўную паразу і яго агідная імперыя пачне развальвацца, а Беларусь нарэшце атрымае шанец стаць свабоднай.

Ні секунды не сумняваюся, бо ў 2022 годзе дыктатуры здзейснілі фатальную памылку, якая непазбежна прывядзе іх да гібелі. Напаўшы на Украіну, два нікчэмныя і ўбогія пудзілы Пуцін і Лукашэнка супрацьпаставілі сябе ўсяму свету і, фактычна, здзейснілі суіцыд. Падзенне іх рэжымаў - пытанне кароткага і вельмі кароткага часу.

Таму, як бы нам усім ні было зараз цяжка, трэба проста пра гэта памятаць. Нягледзячы на вялікую колькасць гора вакол, мы павінны трымацца і не ўпадаць у роспач.

Як я знайшла выйсце і зноў здабыла веру? Калі пачалася вайна ва Украіне, мы ўсёй рэдакцыяй Charter97.org працавалі ў кругласутачным рэжыме даслоўна на знос. Ніхто не мог ні спаць, ні адпачываць, ні хаця б на секунду адцягнуцца. Думкамі ўсе былі ва Украіне, праз сэрцы праходзілі кожны выбух, кожная ракета, кожнае страчанае чалавечае жыццё. І ўсё роўна здавалася, што гэтага недастаткова: трэба больш дапамагаць, трэба больш рабіць, трэба больш пералічваць сродкаў на УСУ.

І вось аднойчы я паехала працаваць валанцёрам у цэнтр дапамогі ўкраінскім уцекачам у Варшаве і стала аказваць практычную дапамогу канкрэтным людзям. Раптам на мяне наваліліся ўсе мае схаваныя, засунутыя ў далёкую скрыню эмоцыі. Я, сама ўцякачка, абдымала людзей, якія ў шоку беглі з роднай хаты, плакала разам з імі, шукала нейкія словы суцяшэння... Але ў выніку невядома, хто каму дапамог больш. Мне стала лягчэй. Халодная сцяна роспачы рухнула.

Я зразумела, што нельга марнаваць час і сілы на спробу ўсвядоміць увесь жах, што адбываецца - розум усё роўна не ў стане гэта зрабіць, ды і сэрца не вытрымлівае. Лепш дзейнічаць, рабіць тое, што ў тваіх сілах.

Што натхняла? Лісты беларускіх палітвязняў. Нягледзячы на ўвесь жах турэмных умоў, лісты нашых вязняў сумлення поўныя святла і надзеі. Яны працягваюць верыць у беларускі народ, у тое, што свабода блізкая, што мы абавязкова пераможам. Ці маем мы права адчайвацца ў гэтай сітуацыі, калі яны, пакутнікі, вераць? Не, не маем.

Хто даў надзею? Беларускія добраахвотнікі, якія рызыкнулі сваім жыццём і пайшлі бараніць украінскі народ ад агрэсара. Амаль дваццаць нашых байцоў ужо загінулі, але на іх месца прыйшлі сотні і сотні беларускіх мужчын. І яны працягваюць ехаць на фронт, бо разумеюць, што там, ва Украіне, сёння вырашаецца лёс Беларусі, што мы павінны адваяваць сваё права жыць у роднай і свабоднай краіне.

Таму я з надзеяй і верай гляджу ў 2023 год. Мы мусім быць моцнымі. Мы мусім застацца жывымі. Мы мусім перамагчы.

Наталля Радзіна, галоўная рэдактарка сайта Charter97.org

Напісаць каментар 17

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках