Спадары афіцэры, спыніце вайну!

Легендарны падпалкоўнік Валерый Сахашчык звярнуўся з Украіны да афіцэраў РФ.

Падпалкоўнік запасу, камандзір Берасцейскай дэсантна-штурмавой брыгады Валерый Сахашчык, знаходзячыся ва Украіне, запісаў моцны зварот да афіцэрскага складу войска РФ.

Сайт Charter97.org прыводзіць яго цалкам:

- Я знаходжуся ва Украіне. Некалькі гадзін таму я заехаў у краіну з гуманітарным канвоем. Прывёз гераічнаму брацкаму народу, што сцякае крывёй, дапамогу ад сваёй кампаніі, ад сяброў, партнёраў, суседзяў, незнаёмых людзей, якія выпадкова даведаліся, што я сюды збіраюся, і палічылі неабходным падвезці хоць некалькі каробак перавязачнага матэрыялу і кансерваў.

Я яшчэ не бачыў вайны з яе жахамі, разбурэнняў, загінулых і параненых людзей. Я толькі пераехаў мяжу. Але я настолькі ўзрушаны ўбачаным на памежным пераходзе, што не магу спаць якую ноч у пакоі хостэла, і перад вачыма стаіць бясконцая плынь людзей і мора людскага гора.

Я ўбачыў нешта, што мог чакаць: кампанію беларускіх хлопцаў-добраахвотнікаў, якія расказваюць украінскаму памежніку, з кім у Варшаве яны ўзгаднялі прыезд, і чулі ў адказ вельмі спакойна і па-добраму — хлопцы, я патэлефанаваў, адказу пакуль няма, інфармацыя яшчэ не дайшла, пачакайце, калі ласка.

Кампанію спартовага выгляду дарослых мужчын у буціку з брытанскімі нумарамі ў вельмі дыхтоўнай моцна паношанай баявой форме, якія стаялі ў чарзе на пашпартны кантроль проста перад намі. Дзяўчына-памежніца з чырвонымі ад бессані вачыма і чырвонымі ад холаду рукамі на добрай ангельскай мове пытаецца ў іх, ці чулі яны, што адбылося ў Явараўскім навучальным цэнтры, і ці не баяцца… А ў адказ — так, ведаем. Менавіта таму мы і прыехалі. Усё гэта я мог сабе ўявіць.

Я не ўяўляў сабе плыні жанчын і дзяцей, якія рухаюцца пешшу насустрач нам. Яны праходзілі ў некалькіх метрах, я ўзіраўся ў твары дзетак, сустракаўся з імі вачыма - вачыма трохгадовых дарослых бежанцаў, якія не дазваляюць сабе нічога з таго, што з'яўляецца зусім нармальным у іх узросце, а наадварот - дысцыплінаваных, сабраных, дакладна выконваюць каманды мамы або старэйшай сястрычкі.

Праз што давялося ім прайсці, каб стаць такімі? Праз начлегі ў бамбасховішчах пад выццё сірэн паветранай трывогі і страшны грукат разрываў, прадзіраўленыя кулямі аўтобусы ў гуманітарных калідорах, разадраныя целы людзей, якія яшчэ нядаўна былі іх роднымі, блізкімі, суседзямі… Намётавае мястэчка перад мяжой…

Я назіраў за жанчынай, у якой на руках немаўля, а побач яшчэ двое - гадоў 2 і 4. І на ўсю гэтую кампанію адна невялікая валізка на колцах. І яны відавочна ў дарозе ўжо далёка не першы дзень. Што чакае іх у Еўропе? Ложак у спартзале польскай школы? Кім яны вырастуць? Як гэта ўсё гэта адаб'ецца я на іхняй псіхіцы. Маёй малодшай дачцэ тры з невялікім гады. Яна ведае, што ў яе дзве ручкі таму, што за адну яе павінен трымаць тата, а за іншую мама. У яе свой пакой з прыгожым ложкам і цацкамі… І калі мы выязджаем у нават невялікае падарожжа, то завальваем поўны багажнік аўто рэчамі, неабходнымі дзіцяці.

Што мы, дарослыя мужчыны, нарабілі? Як мы маглі ўсё гэта дапусціць? Я стараюся чытаць і глядзець навіны з розных крыніц. Я падпісаны на тэлеграм-каналы расейскіх дэсантнікаў і спецназаўцаў. І я лаўлю сябе на думцы, што калісьці ў мяне была сапраўды такая ж каша ў галаве, як у вас.

Я быў не проста такім жа, я быў адным з найлепшых у свой час. Гэта я, 27-гадовы камбат парашутна-дэсантнага батальёна або 34-гадовы камбрыг паветрана-дэсантнай брыгады, прамаўляў тосты за нашы купалы над Вашынгтонам. І я б паляцеў на Вашынгтон тады без усялякіх ваганняў. Мае лейтэнанцкія гады прайшлі ў 11 Асобнай гвардзейскай дэсантна-штурмавой брыгадзе (АДШБР) — тады яшчэ Магачынскай, у Амазарскім батальёне.

Тым, што я адбыўся ў жыцці, я абавязаны аднаму з самых выдатных настаўнікаў у маім жыцці - тагачаснаму камбрыгу, незабыўнаму палкоўніку Батыраву Мухамеду Тучыевічу. Я гляджу, якія велізарныя страты панесла цяпер 11 АДШБР, у тым ліку гібель камандзіра брыгады, і для мяне ўсё гэта таксама балюча.

Але галоўнае пытанне - навошта? Напэўна ў загінулага палкоўніка Дзяніса Шыпава засталіся дзеці, як і іншых афіцэраў і жаўнераў войска РФ, а хтосьці не паспеў ні пажыць, ні пакахаць, ні нарадзіць дзяцей… А колькі жыццяў вы адабралі ва ўкраінскіх вайскоўцаў і мірных людзей - жанчын, дзяцей, старых... Навошта? Як бы мне хацелася, каб вы змаглі паглядзець з боку - вачыма нармальнага псіхічна здаровага чалавека - на тое, што вы робіце!

Чалавеку, які кажа праўду, вельмі цяжка спрачацца з хлусам. Таму што ён абмежаваны рамкамі праўды, а хлус не абмежаваны нічым. Вам прыдумалі абсурдную тэорыю аб «генацыдзе расейцаў ва Украіне». Уключайце мозг!

Чаму генацыд адбываўся толькі на кавалку тэрыторыі, акупаваным РФ? Побач такія ж расейскамоўныя гарады - Марыупаль, Харкаў, Херсон, Мікалаеў... Чаму там не было ніякага генацыду? Чаму гэтыя «расейскія» гарады сустракаюць вас не як вызваліцеляў, а як скончаных фашыстаў?

Вам не прыходзіць у галаву, што вас тупа падставілі? Ангельцы і французы, немцы і палякі - стагоддзямі ваявалі і забівалі адзін аднаго сотнямі тысяч. А цяпер перасталі варагаваць, прыбралі межы, сябруюць, вядуць супольны бізнэс… І выявілася, што ваяваць было абсалютна не за што. Усе жыццёвыя каштоўнасці ў людзей аднолькавыя. Кожны хоча проста спакойна і бяспечна жыць са сваёй сям'ёй, гадаваць дзетак, працаваць, адпачываць…

Усякая вайна - гэта памылка палітыкаў, і нічога больш. Гэтая вайна наогул нагадвае бандыцкую разборку, у якой звар'яцелы крымінальны аўтарытэт адправіў на стрэлку 150-тысячнае войска, абсталяванае самымі сучаснымі сродкамі знішчэння.

Пасля майго папярэдняга выступу некалькі людзей, з якімі мы былі сябрамі, абвінавацілі мяне ў тым, што я купіўся на нейкія заходнія плюшкі.

Хлопцы, на Захадзе няма ніякіх плюшак. Проста тут функцыянуюць нармальныя эканамічныя законы. Не заўважаная карупцыя і ёсць поўная свабода бізнэсу. Проста за 19 гадоў пасля звальнення з войска я пабываў у 50 краінах свету і прачытаў шмат кніг.

А вы, на жаль, засталіся там жа, з той жа кашай у галаве. У мае гады яшчэ практычна не было інтэрнэту і была праўдападобная ідэалогія моцнай дзяржавы. А цяпер засталася толькі ашалелая прапаганда.

Расея мае 40% сусветных запасаў карысных выкапняў і крыху больш за 1,5% насельніцтва зямнога шара. Вы павінны жыць лепш, чым у Дубаі! А вы ходзіце ў туалет на вуліцы і радуецеся палкоўніцкаму заробку ў памеры дапамогі па беспрацоўі сярэдняй еўрапейскай краіны. У Расеі і Беларусі сёння выйсці на вуліцу з плакатыстам «Не вайне» ўважаецца за экстрэмізм і тэрарызм. Хлопцы, куды мы коцімся?

Стагоддзямі афіцэрства ўважалася самым сумленным і мужным саслоўем грамадства. Вы бачыце, што вайна несправядлівая, што адбываецца нейкае пекла. Вашы жаўнеры не жадаюць ваяваць. Эканоміка краіны ляціць у бездань. І ніхто не разумее, навошта ўсё гэта.

Вы думаеце, што вы ўяўляеце імперыю. Імперыі з'яўляліся і пашыраліся з прычыны таго, што нейкая краіна апярэджвала ў тэхналагічным і культурным развіцці суседзяў, і адбываўся лагічны працэс іх заваявання (часта негвалтоўнага), які суправаджаецца прагрэсам гэтых суседзяў. Які прагрэс вы несяце ва Украіну?

Вы проста разбураеце краіну, якую вы загадзя не ў стане аднавіць нават да таго стану, у якім яна была да вас. Усё гэта абсалютна бессэнсоўна таму, што нават калі б нейкім цудам вам удалося акупаваць усю тэрыторыю Украіны, вы ніколі не зможаце ўтрымаць яе - краіну, населеную 40 мільёнамі свабодных, ганарлівых людзей, якія ненавідзяць вас. Гэта айчынная вайна ўкраінскага народа.

Спыніцеся! Спыніце агонь! Запатрабуйце ад сваіх вышэйшых камандзіраў проста сумленнай і адэкватнай ацэнкі становішча - гэта значыць, выканання сваіх статутных абавязкаў.

Мужнасць камандзіра не ў тым, каб загінуць самому і пакласці людзей. Паверце, для вашых дзяцей, якія застануцца сіротамі, узнагароджанне вас пасмяротна ордэнам будзе вельмі слабым суцяшэннем. Ратуйце тое, што яшчэ можна выратаваць!

Кожная новая гадзіна баявых дзеянняў, кожны новы стрэл - гэта яшчэ адзін цяжар на вашу карму на пакаленні наперад. Усе войны заканчваюцца. І потым надыходзіць час цяжкай расплаты. Тое, што вы робіце цяпер - гэта злачынства супраць чалавечнасці без тэрміну даўнасці.

Спадары афіцэры, спыніце братазабойчую вайну!