Пуцін і яго атачэнне ў шоку

Разгром авіябазы «Сакі» стаў страшным ударам па псіхіцы крамлёўскага дыктатара.

Крэмль не знайшоў у сабе сілы прызнаць, што ўдар па найбуйнейшай расейскай авіябазе ў Крыме, магчыма, нанеслі УСУ. Уся крамлёўская прапагандысцкая машына паступіла рэактыўным чынам і хорам загаварыла аб выпадковых выбухах на аэрадроме ў Саках і мінімальнай шкодзе. А Украіна пакуль не стала намагаць на сваім аўтарстве, але і не ўтойвала свайго «глыбокага задавальнення» дасягнутым вынікам. Пакуль ёсць «вольны час і сілы» ўкраінцы паспяхова паспрабавалі перавесці інтэнсіўныя ваенныя дзеянні ў Крым. Але галоўнае - што гэты дасягнуты вайсковы і палітычны эфект гэтай бліскучай аперацыі ў Крыме вышэй за прапагандысцкі поспех. Іншымі словамі, ва ўдалым ракетным абстрэле магутнай расейскай авіябазы ў Крыме для Украіны больш палітычных выгод і эфектаў, чым вайсковага шанцавання. Так і павінна быць, бо спыніць гэтую страшную расейска-ўкраінскую вайну лягчэй палітычнымі метадамі, чым вайсковымі сіламі.

Пуцін і ягонае асяроддзе ў шоку. Разгром авіябазы ў Саках - гэта страшны ўдар па псіхіцы Пуціна і яго расейскаму іміджу супермоцнага, надзейнага і мудрага кіраўніка.

Па-першае, Пуціну і Крамлю, нарэшце, стала зразумелым, што цяпер вайна закране ўсе акупаваныя за 8 год тэрыторыі, а не толькі тыя, дзе ён хоча ваяваць. З іншага боку Пуціну цяжка зрабіць эфектны адказ на гэтую бліскучую аперацыю - ён вычарпаў усе метады вайскова-палітычнага ціску на Украіну. А Украіна яшчэ толькі пачынае намацваць палітычныя болевыя месцы Крамля. Як выявілася, для Пуціна, Крым - адно з такіх небяспечных месцаў.

Па-другое, груба сарваны расейскі турыстычны сезон у Крыме. Крым становіцца не «Раем», а небяспечным для расейцаў месцам жыцця і адпачынку.

Па-трэцяе, сярэдні клас Расеі, які так упарта не заўважаў расейска-ўкраінскай вайны раптам зразумеў розніцу паміж «аперацыяй» і вайной супраць Украіны, Цяпер запалоханыя адпачывальнікі ў Крыме разнясуць па ўсёй краіне гэтую дрэнную вестку, што ідзе сапраўдная вайна і яны, усё насельніцтва Расеі, сталі часткай гэтай вайны.

Упершыню Украіне ўдалося вайсковымі метадамі «дастукацца» да пачуццяў і мазгоў спалоханых расейцаў, абмінаючы магутную расейскую крамлёўскую прапаганду. Гэта вельмі добра.

Але самы галоўны палітычны эфект бамбавання Крыма яшчэ наперадзе. Цяпер прапагандзе Крамля будзе вельмі цяжка ўтрымаць версію аб выпадковасці ракетнага абстрэлу ці самазагаранні авіябазы, а «тэлевізійная Расея» раптам адчуе, што Пуцін разгублены і не ведае як наўпрост, а не ўскосна і подла «адказаць» Украіне. Атрымліваецца, што Пуцін не проста спудлаваў са сваёй рэакцыяй на ракетны абстрэл у Крыме (выпадковыя выбухі боепрыпасаў), але ён і не мае сродкаў і мужнасці «адказаць».

Расейцы пачнуць, пакуль ціха, падазраваць, што Пуцін, як расейскі лідар, яшчэ ўнікальны, але ён ужо слабы і нямоглы. Мала таго, што ён самавольна пачаў вайну з Украінай, не разлічыўшы сваіх сіл і наступстваў, але ён яшчэ выявіўся не здольным абараніць расейцаў ад гэтай вайны. Выявілася, што Пуцін моцны толькі ў прапагандзе расейскай тэлевізіі, а не ў жыцці. Становіцца зразумелым, што Пуцін моцна саслаб і ўжо не валодае сітуацыяй і кіраваннем краіны, якую ён загнаў у катастрафічную вайну з Украінай.

А слабы палітычны лідар Расеі, няхай гэта будзе цар, генсак ці прэзідэнт, заўсёды ўважалася ў Расеі за наймацнейшую загану і злачынства. Бо ў расейскай псіхалогіі «глыбіннага народа» мяркуецца, што «Гаспадар краіны» не можа быць слабейшым за яго слуг і рабоў. Інакш яго чакае расчараванне і пагарда сваіх падданых і пошук новага «цара».

Віктар Небажэнка, Facebook