CNN: Украіна выкарыстоўвае псіхалагічны трук?

Магчыма, УСУ спрабуюць выбавіць расейскія войскі з усходу краіны.

Можна зрабіць шмат назіранняў аб Украіне. Але аўтамабільная паездка па краіне пераконвае, што яна вельмі вялікая. Трохтыднёвая паездка з поўдня на ўсход праз прыфрантавыя вёскі і гарады побач з акопамі і пасадкамі можа шмат чаму навучыць.

Праз шэсць месяцаў катастрафічная вайна, развязаная Уладзімірам Пуціным, перажывае стагнацыю. Сцэны, якія нагадваюць траншэйнае супрацьстаянне Першай сусветнай вайны і звязаныя з ёй смерці і павольныя заваёвы, становяцца ўсё больш распаўсюджанымі. Лінія фронту, якая распасціраецца больш чым на 1600 кіламетраў, цвярдзее. Але краіна далёка за ёй амаль цэлая, - піша журналіст CNN Нік Робертсан, які здзейсніў доўгае падарожжа ўздоўж лініі фронту, піша «Люстэрка тыдня. Украіна».

За 50 кіламетраў ад фронту гарадскія газоны ўжо даглядаюць. А яшчэ на некалькі сотняў кіламетраў далей, у Кіеве, зноў працуюць дарагія рэстарацыі, дзе ў меню можна знайсці добрае віно, астуджанае шампанскае і свежую міжземнаморскую рыбу. Гэта цудоўная зямля з урадлівымі фермамі і шчодрымі ўраджаямі, якім стае сонца і дажджу. Калі стратэгічная глыбіня - гэта тое, што ляжыць за лініяй фронту, тады ва Украіны ўсё яшчэ ёсць багацце. Амерыканскі журналіст піша, што больш за ўсё здзіўляе колькасць мужчын прызыўнога ўзросту па ўсёй краіне, якія не ўдзельнічаюць у баях. Украіна ў стане вайны, але пакуль падаецца, што не ўся. Толькі частка патэнцыйнай баявой сілы знаходзіцца цяпер у траншэях, стрымліваючы расейскае войска.

Краўцы, пісьменнікі, мастакі, бізнэсоўцы, журналісты і нават былыя кіраўнікі сеткі McDonalds стрымліваюць наступленне Пуціна. Але ва Украіне яшчэ шмат тых, каго ўрад можа заклікаць на службу, калі будзе патрэба.

«Вялікая выснова ў тым, што гэта не тая вайна, якая скончыцца хутка. Дагэтуль нават не зразумела, пачалася ўжо сапраўдная вызначальная бітва ці не», - піша Робертсан.

Рэальнасць на метах

Ніякую пазіцыю на лініі фронту нельга ацэньваць дзень пры дні. Але калі правесці некалькі тыдняў на перадавой, размаўляючы з людзьмі, з'яўляецца разуменне рэальнасці. Вайна пераходзіць у павольную фазу, дзе контуры спрэчных тэрыторый становяцца выразнымі. Але дэталі гэтай лініі могуць мяняцца кожны дзень. Вайскоўцы абапал часта будуюць апорныя пункты ў пасадках, каб схавацца ад беспілотнікаў і ўдараў з паветра. Але шматлікія палі ў гэтай частцы Украіны прыводзяць да таго, што лініі фронту абодвух бакоў размешчаныя за шмат кіламетраў адзін ад аднаго. І таму пазіцыі радзей мяняюцца.

Вайскоўцы на некаторых адрэзках фронту на ўсходзе сказалі CNN, што бачылі, як палова расейскіх войскаў адышла. Але праз сумесь гукаў стрэлаў артылерыі, РСЗА, СПА, цяжкіх кулямётаў і стралковай зброі ствараецца ўражанне, што Расея кінула сюды ўсё, што ёсць. А на паўднёвым адцінку фронту ўкраінскія жаўнеры расказалі, што расейскі кантынгент павялічваецца, сцягваючы ўсё больш сіл. Чыноўнікі Украіны кажуць, што чакаюць расейскі наступ і пабудавалі свой контрнаратыў. Яны кажуць аб тым, што збіраюцца адваяваць Херсон у той час, калі Расея ўзмацняе жорсткасць абстрэлаў Мікалаева. Аўтар згаджаецца, што Херсон - лагічная мэта. Большасць расейскіх войскаў размешчаныя праз Дняпро. І гэта робіць яго каштоўным плацдармам для абодвух бакоў.

«Але рэальнасць на месцах гаворыць аб тым, што мы не бачылі назапашвання ўкраінскіх сіл. Насамрэч усё акурат наадварот. На вялікіх адрэзках фронту не было жаўнераў. І яны не хаваліся сярод дрэў. Дарог не дакраналася гусенічная баявая тэхніка ці танкі. І на іх не было слядоў бруду, якія б казалі, што тут праязджала вялікая колькасць войскаў. Расея хлуснёй праклала шлях да гэтай вайны. Яна хлусіла свету, што не пойдзе на ўварванне, хлусіла сабе, што лёгкая перамога чакае яе. Цяпер яна можа стаць ахвярай іншай старанна прадуманай хлусні ці інфармацыйнай аперацыі, якая распаўсюджвае фальшывыя сцвярджэнні аб украінскіх намерах. Шум вакол украінскага наступу на поўдні можа апынуцца толькі шумам, трукам, якія прымушаюць Расею адправіць свае войскі з усходу на поўдзень», - піша Робертсан.

Нягледзячы на тое, што ЗША перадалі Украіне сістэмы HIMARS і гаўбіцы M777, Вялікая Брытанія - MLRS, а Польшча - САУ «Краб», адзін факт не змяніўся: Расея ўсё яшчэ мае колькасную перавагу над Украінай у прапорцыі пяць да аднаго. Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі кажа, што міру не будзе, пакуль Расея не пакіне ўсе акупаваныя тэрыторыі, у тым ліку Крым, які быў анэксаваны ў 2014 годзе. Але для гэтага яму спатрэбіцца войска, а не сумесь з рэгулярных вайскоўцаў і добраахвотнікаў, як сёння.

Цяпер мабільныя тэлефоны часта замяняюць абароненыя сістэмы сувязі, шлапакі - вайсковы абутак, а сяброўства - фармальную камандную структуру. Адзін добраахвотнік-камандзір беспілотніка сказаў, што тэлефануе свайму прыяцелю-артылерысту на звычайны тэлефон, калі заўважае добрую цэль. У аб'яднанай вайсковай структуры камандзір артылерыі бачыў бы звесткі з беспілотнікаў у рэальным часе. Украінскае войска не аддасць нават метр зямлі без бою. Але, нягледзячы на тое, што войска добраахвотнікаў здзівіла свет і здзівіла ворага сваёй рашучасцю і стойкасцю, вызваленне тэрыторый будзе менш крывавым, калі гэтым будзе займацца больш інтэграваная і прафесійная сіла.

Неаднаразова ўздоўж лініі фронту вайскоўцы распавядалі CNN, што калі яны адкрываюць агонь па расейскіх сілах, варожыя гарматы змаўкаюць. Заходняя дапамога «купляе» палёгку, але не працяглае збавенне ад пагрозы. Бледныя твары жаўнераў і адсутныя погляды могуць сказаць, як шмат часу яны праводзяць, хаваючыся ў выкапаных рыдлёўкамі сырых норах, якія выклікаюць клаўстрафобію, разважаючы над тым, ці будуць ракеты, якія ляцяць у іх бок, апошнім, што яны ўбачаць у жыцці. Робертсан піша, што людзі, якія жывуць паблізу фронту, прывыкаюць да вайны. Адчуванні прытупляюцца. Многія ігнаруюць выбухі. Людзі сыходзяць у сховішча толькі тады, калі грыміць асабліва блізка.

Мясцовыя лякарні вызваляюць палаты, каб лячыць параненых. Расея ўсё часцей наносіць удары па цывільных з дапамогай забароненых кластарных бомбаў, што павышае колькасць страт і сее тэрор. Адзін з параненых расказаў амерыканскім журналістам, што сядзеў каля свайго дома з сябрамі, калі кластарная бомба ўпала і параніла траіх з іх. Яго цела ўсеянае металічнымі фрагментамі, а нага зламаная.

Агідны атавізм сусветнай вайны ахоплівае Украіну. Пуцінскае пекла прынясе яшчэ шмат страшных дзён. Тым часам уварванне Пуціна яшчэ не змяніла свой ход на карысць Украіны. Але яно слабее. І гэта таксама карысць.