Эканаміст: Лагістычныя ланцужкі руйнуюцца

І ў такой сітуацыі магчымыя часовыя перабоі з нейкімі таварамі.

Міністэрства антыманапольнага рэгулявання і гандлю прапанавала скасаваць абмежаванні на продаж асобных тыпаў тавараў у Беларусі. Калі папраўкі ў закон будуць ухваленыя, у суб'ектаў гандлю з'явіцца магчымасць выстаўляць ліміт на куплю тавараў «у адны рукі».

Неабходнасць зняць забарону МАРГ тлумачыць «мэтамі недапушчэння на спажывецкім рынку рэспублікі дэфіцыту харчовых тавараў і забеспячэння нацыянальнай харчовай бяспекі».

«Филин» пацікавіўся ў эканаміста Льва Марголіна, наколькі мэтазгодны гэты крок і якая імавернасць узнікнення дэфіцыту прадуктаў у краіне.

— Магчымасць такога абмежавання не азначае, што гэтае абмежаванне насамрэч будзе. Гэта проста вызначаная прылада. А улічваючы сітуацыю, у якой цяпер знаходзіцца спажывецкі рынак, думаю, гэта не будзе лішнім.

Пастаўшчыкі ў Беларусі мяняюцца, лагістычныя ланцужкі руйнуюцца, даводзіцца шукаць новыя. І, вядома, у такой сітуацыі магчымыя часовыя перабоі з нейкімі таварамі.

Што мяне здзівіла ў гэтай сітуацыі — гэта тое, што нашае міністэрства і ўвогуле наш урад ніколі не затлумляліся з законным, легітымным афармленнем тых ці іншых рэчаў, якія яны рабілі. У нас без усялякай пастановы МАРГ у кожнай краме народ запатрабуе: «Цукар канчаецца, давайце па два кілаграмы ў рукі». І будуць як міленькія адпускаць.

Таму тут можна толькі павіншаваць Міністэрства, што яно наважыла загадзя падстрахавацца, заслаць саломку, але спадзяецца ўсё ж, што гэтым інструментам карыстацца не давядзецца.

Найперш такі прыём у нейкай ступені збівае ажыятаж і абурэнне з боку народа. Бо кожнаму здаецца, што калі нечага бракуе, то гэта менавіта таму, што той, хто стаяў перад вамі, узяў больш. Вось МАРГ і дае такі інструмент крамам і прадаўцам, каб тыя маглі ліквідаваць такія ўспышкі ў самым зародку, не дапускаючы іх распаўсюджвання.

І тут сапраўды, калі дзесьці раптам у краме цукар знікае - гэта часцей за ўсё або непаваротлівасць самой гандлёвай сеткі, або мясцовы лакальны ажыятаж.

Большую частку тавараў спажывецкага попыту мы забяспечваем сабе самі. Тое, што ў нас імпартавалася, гэта звычайна экзатычная садавіна-гародніна альбо прадукцыя электроннай прамысловасці, гэта значыць, тое, без чаго можна жыць.

Таму людзі, якія разумеюць, што па-добраму для жыцця патрэбны хлеб, цукар, соль, крупы, мука і гэтак далей, могуць быць спакойныя. Мяркую, што дэфіцыту па гэтых таварных пазіцыях у Беларусі не будзе.