Пуцін «ускрыўся»

Слабасць Крамля надасць лютасці ўкраінцам.

Напярэдадні прыезду Эрдагана ў Львоў Зяленскі заявіў, што Крамлю не патрэбныя ніякія пасярэднікі, паколькі Крэмль не збіраецца пераходзіць да перамоваў пра мір. Тым самым ён даў зразумець, што са свайго боку не будзе перадаваць праз Эрдагана ніякіх пасланняў Пуціну, але пры гэтым увесь час публічна падкрэслівае, што гатовы да перамоваў з Пуціным.

З ваеннага боку Крэмль відавочна ў паразе: за шэсць месяцаў не здолелі заняць Данецкую вобласць. Не толькі не здолелі зламаць супраціў украінцаў, але і добра відаць, што ўкраінскае войска адаптавалася да вайны, адчувае сябе ўпэўнена. Новая тэхніка працуе: некалькі ракетных пускаў зрабілі ўражанне. Публічна абмяркоўваецца, ці захаваецца крымскі мост.

У адрозненне ад 2014 года, калі канцэпцыя Крамля ў дачыненні да Крыма і Данбаса была заяўленая адразу (Крым анэксуецца, Данбас застаецца інструментам шантажу), цяпер добра відаць, што канцэпцыя не абвешчаная, яе няма, існуюць толькі «сцэнары». У Херсонскай вобласці відавочныя прыкметы падрыхтоўкі далучэння.

Але ў адрозненне ад 2014 года відавочна відаць, што вакол Крамля ўвесь час пішуць пра тое, што вайна скончыцца вясной. Спадзяванне на поспех Крэмль цяпер звязвае з тым, што Еўропа адмовіцца ад падтрымкі Украіны (праз газавы шантаж, «замерзне зімой» ці проста «стоміцца»).

Гэтае спадзяванне памылковае і яно адлюстроўвае адсутнасць яснага разумення канца вайны. Пуцін вельмі моцна агаліўся (са сваімі «ваеннымі магчымасцямі»), можна сказаць проста агаліўся перад усім светам, ён прад'явіў сваю ваенную машыну ў дзеянні ўсёй супольнасці ваенных экспертаў, генштабоў, спецыялістаў у бяспецы – і гэтая «машына ў дзеянні» выявілася даволі слабой.

Хоць да таго, як Пуцін «ускрыўся», пагроза выглядала істотна больш значнай і сучаснай. Гэтая слабасць Крамля надасць лютасці ўкраінцам на наступным – трэцім – этапе вайны, ён зараз і пачынаецца.

Аляксандр Марозаў, «Главред»