Хто вядзе ў вайне?

Абсалютна істэрычныя дзеянні Крамля шмат гавораць пра гэта.

Прызначаны расейскімі вайскоўцамі «кіраўнік» Запарожскай вобласці падпісаў загад аб правядзенні рэферэндуму аб далучэнні рэгіёна да Расеі.

У той жа час узмацняюцца ўльтыматыўныя рэплікі набліжаных да Крамля што да лёсу ЗАЭС. Канцэпцыя наступная: «альбо акупацыя, або выпаленая зямля».

Прычым гэтую канцэпцыю спрабуюць актыўна ўкараняць і на Захадзе праз лабістаў, пры гэтым у самі «шалі выбару» ўключаная і трэцяя паралель - псэўдацэнтрысцкая - «перамовы аб спыненні баявых дзеянняў на ўмовах Масквы».

Прыкладны варыянт «прамежкавага этапу» быў прадстаўлены вуснамі Шродэра, які казаў аб тым, што Украіну трэба ператварыць у «Швайцарыю» па тэрытарыяльнаму прынцыпу.

Сутнасць праекта безумоўна зразумелая - Расея на гэты момант не цягне высокіх тэмпаў наступу, таму ёй неабходны час для некаторай фіксацыі на тэрыторыях Луганскай і Данецкай вобласці, пасля чаго пачнецца чарговы этап падрыхтоўкі да вайны, у выніку чаго новы, але ўжо больш падрыхтаваны напад будзе абавязковым збегам абставін.

Аб апошніх 2 пунктах плана «ферштэерам» не паведамляюць, бо гэты шлях Realpolitik актыўна выкарыстоўваецца ў якасці спроб лабізму крамлёўскай позвы ў абмен на энэргарэсурсы.

Пакуль «купіўся» толькі Орбан з прадстаўнікоў ЕЗ, але гэта старая кансэрва.

Паралельна з гэтым Крэмль рэалізуе дзве канцэпцыі ядзернага шантажу:

- паскораны рэферэндум з уключэннем тэрыторый у склад РФ (удар па іх роўны магчымасці актывацыі ядзернай зброі)

- усвядомлены падрыў тэрыторыі ЗАЭС з тэзай «Дык не даставайся ж ты нікому».

Абедзве стратэгічныя лініі з'яўляюцца непрымальнымі, таму выкарыстоўваюцца агентамі для запалохвання ўкраінскага кіраўніцтва, а таксама заходніх спецслужбаў. Стратэгічная задача - прымусіць Кіеў супраць народнай волі пайсці на перамовы з Масквой (на ўласнае жаданне або па патрабаванне Захаду).

Тут важна разумець наступнае:

пагроза ядзернымі прычындаламі - гэта традыцыйны інструмент крамлёўскай гульні яшчэ з часоў СССР, якая і тады, і цяпер дэманструе бязвыхадную палітычную сітуацыю, праз што адчуванне татальнага паражэння вядзе да такіх інсінуацый.

Крэмль ужо пагражаў ядзерным ударам - роўна перад тым, як збягаў з-пад Кіева, прыкрыўшыся «жэстам дохлай молі». Як бачым, ніякага ўдару не было, таму перад намі разыгрываецца партыя ў покер, дзе адзін з бакоў з дрэннай рукой вокамгненна падвышае стаўкі ў надзеі, што ўсе гульцы за картачным сталом скінуць карты, пабаяўшыся апратэстоўваць ультыматум Крамля.

Ні рэферэндум, ні пагроза ЗАЭС не павінны мяняць стратэгічных паводзін ні Захаду, ні Украіны. Маньяк прыставіў нож да горла, знаходзячыся на мушцы, не таму, што гатовы пайсці на крок татальнай вайны (што з'яўляецца следствам ядзернага ўдару або ядзернай правакацыі), а таму, што сам сябе загнаў у кут і цяпер спадзяецца, што паліцыя дазволіць яму збегчы, баючыся, што «дзяўчына можа загінуць».

Праблема з ЗАЭС - там Расея захоўвае тэхніку, таму мае перавагу ў лакацыі: Украіна не можа сіметрычна адказваць, бо можа патрапіць па энэргаблоках, тым самым запусціўшы катастрофу.

Тут карэктна ўжываць «тактыку Пялосі», плённа, але цалкам стрымана падымаючы стаўкі – у Расеі на руках разнамасныя «2» і «7».

І апошнія цалкам істэрычныя дзеянні Крамля шмат кажуць аб тым, хто вядзе ў вайне, а хто б'ецца ў канвульсіях у вулічных сарцірах з драўлянай Z на дзвярах.

Telegram-канал «CYNIC»