«Зразумела, што гэта маё выратаванне»

Пасля пераезду ў Польшчу беларуска вывучылася на масажыстку і адкрыла ў Беластоку свой кабінет.

Людміла Падмазка прыехала ў Польшчу з дарослым сынам пасля падзеяў 2020 года. Тады здавалася, у вымушанай эміграцыі сям'я прабудзе месяцы тры, таму працу беларуска не шукала. Сын працаваў выдалена, а Людміла чакала вяртання. Але ад'езд зацягваўся і стала зразумела, што ў Польшчы трэба наладжваць новае жыццё. Людміла ўзгадала пра беларускае хобі — масаж, атрымала новую адукацыю ў гэтай сферы і адкрыла ў Беластоку свой масажны кабінет, піша MOST.

У Беларусі ў мужа Людмілы быў свой бізнэс, а яна дапамагала яму весці справы. Масаж не быў асноўнай крыніцай даходу: кліентамі былі галоўным чынам сям'я і сябры жанчыны. У мужа былі праблемы з хрыбетнікам, так што Людміла ўбірала веды аб тым, як дапамагаць людзям з такімі праблемамі.

- А тут зразумела, што масаж - гэта маё выратаванне, - кажа Людміла. Асвоіць новую прафесію было прасцей.

У Польшчы Людміла скончыла паліцэальную школу. Заняткі ўключалі вялікі аб'ём практыкі. Кожны дзень па 1,5 гадзіны студэнты працавалі ў медыцынскіх установах, а потым вярталіся ў школу. Так, за час практыкі жанчына паспела папрацаваць і з дарослымі пацыентамі, і ў дзіцячай лякарні.

Людміла прызнаецца, што працаваць з маленькімі дзецьмі з траўмамі падчас родаў, ДЦП, траўмамі пасля аварый псіхалагічна цяжка, але сама праца цікавая.

Пасля паліцэяльнай школы Людміла наважыла скончыць яшчэ профільныя курсы.

«Стала лягчэй - і заканчваюць»

Спачатку Людміла сама ездзіла да кліентаў. У асноўным гэта былі беларусы, якія таксама вымушана пераехалі ў Польшчу. Працавала сарафаннае радыё - гэта дазваляла напрацоўваць кліентуру.

А потым наважылася адкрыць масажны кабінет. Вялікіх інвестыцый не запатрабавалася. Просты масажны стол каштаваў 600 злотых, арэнда - 1000 злотых на месяц. З інтэр'ерам, пакупкай дапаможных матэрыялаў і іншымі марнаваннямі на адкрыццё кабінета сышло некалькі тысяч злотых. Людміла кажа, адкрыць бізнэс і весці дакументацыю ў Польшчы выявілася прасцей, чым у Беларусі.

Цяпер да Людмілы ходзяць не толькі беларусы, але і палякі.

- Палякі ходзяць часцей, але ніколі не заказваюць поўны курс. Стала лягчэй - і заканчваюць. Нашы ставяцца больш адказна - 10 сеансаў праходзяць, а потым прыходзяць па меры неабходнасці, - дзеліцца назіраннямі Людміла.

Польскую жанчына пакуль асвоіла недастаткова, але моўнага бар'ера ў яе няма. Да яе прыходзяць у асноўным людзі ва ўзросце. А палякі, старэйшыя за 50 гадоў, як правіла, ведаюць расейскую.

- Калі б планавалі пераезд, нам было б камфортна. А так як апынуліся тут змушана, то хочацца дадому, - кажа Людміла.