«Была ў шоку, што гэта - той самы медагляд, за які даюць аж цэлы аплатны выходны»

Беларуска падзялілася досведам дыспансерызацыі.

З 1 студзеня дыспансерызацыя стала абавязковай для ўсіх беларусаў. Міністэрства аховы здароўя запэўнівае, што гэтая працэдура зойме адзін дзень, які павінен быць выходным і аплачаны наймальнікам. Карэспандэнтка Intex-press выпрабавала на ўласным досведзе, што такое дыспансерызацыя і што ў яе ўваходзіць.

Як тлумачылі ў Міністэрстве аховы здароўя, галоўная задача ў рамках дыспансерызацыі - ахапіць усе катэгорыі насельніцтва, але не перагружаць пацыентаў лішнімі аналізамі і кансультацыямі.

«Не зразумела, што гэта было, а выявілася – дыспансерызацыя»

Прайсці дыспансерызацыю я наважылася пасля таго, як мой калега выйшла на працу пасля бальнічнага і падзялілася сваёй гісторыяй. З яе слоў, тэрапеўт гарадской паліклінікі №4, закрываючы бальнічны ліст, папрасіла зазірнуць яе ў іншы кабінет. Навошта, не патлумачыла.

- На дзвярах кабінета не было ніякіх апазнавальных знакаў. У чарзе была яшчэ адна жанчына, – расказвае калега. - Чакаць давялося нядоўга, нас адначасова запрасілі, выдалі асадкі і папрасілі запоўніць па дзве анкеты.

У анкетах былі пытанні аб стане здароўя і схільнасці да хвароб, таксама цікавіліся шкоднымі звычкамі.

- Я запоўніла іх даслоўна за пару хвілін, пасля чаго мяне ўзважылі, вымералі талію і паведамілі, што на гэтым усё, - кажа калега. - Я не зразумела, што гэта было, а калі пацікавілася, выявілася - дыспансерызацыя.

Калега была ў шоку, што гэта - «той самы медагляд, які Міністэрства аховы здароўя маштабна анансавала ў пачатку года і дзеля якога на працах даюць аж цэлы аплатны выхадны».

- Мне не выдалі ніякіх накіраванняў на аналізы або іншыя абследаванні, а проста ўзважылі і вымералі талію. Усё гэта можна было б спісаць на тое, што я была на бальнічным і ў мяне бралі ўсе неабходныя аналізы, але не. Я нават не памятаю, калі апошні раз іх здавала… – тлумачыць яна.

Няўжо дыспансерызацыя праходзіць вось так?

Флюараграфія - раз на 3 гады, халестэрын - раз на 5 гадоў

Перад тым, як адправіцца ў сваю паліклініку, я пастанавіла падрыхтавацца. Выявілася, што Міністэрствам аховы здароўя вызначаныя тры ўзроставыя групы, якія адрозніваюцца паміж сабой рэгулярнасцю аглядаў, даследаваннямі і дыягностыкай.

Я ўваходжу ў другую: з 18 да 39 год. Таму са мной, паводле спісу, павінны адзін раз на тры гады праводзіць анкетаванне, аглядаць паражніну рота, вымяраць рост, вагу, акружнасць таліі і артэрыяльны ціск, вызначаць індэкс масы цела. Таксама адзін раз на 5 гадоў мне неабходна здаваць аналіз на агульны халестэрын і раз на тры гады рабіць рэнтгенаўскі здымак, праходзіць агляд у гінеколага.

Калі паводле вынікаў анкетавання ці агляду выявяць нейкія адхіленні, то мне могуць падабраць лячэнне па тым ці іншым захворванні ці адправіць на дадатковыя абследаванні.

Як запісацца на дыспансерызацыю

Я прыпісаная да цэнтральнай паліклінікі, таму на дыспансерызацыю мне трэба было адпраўляцца туды.

Патрапіць на гэтую «працэдуру» можна, патэлефанаваўшы ў рэгістратуру і запісаўшыся на зручны час, ці прыйшоўшы ў паліклініку асабіста. Ахвотных прайсці дыспансерызацыю прымаюць у спецыяльна адведзеным для гэтага кабінеце, які працуе ў будныя дні з 8.00 да 20.00. Як адзначылі ў рэгістратуры, «запіс ёсць на ўсякі зручны для пацыента час».

Магчымы другі варыянт: запісацца на прыём да свайго ўчастковага тэрапеўта і паведаміць, што маеце намер прайсці дыспансерызацыю там. Я выбрала яго, бо мне ўсё адно трэба было патрапіць да тэрапеўта.

«Што ты зрабіў, каб быць здаровым?»

У фае паліклінікі, куды я прыйшла а 10.30 (талончык у мяне быў на 10.45), адразу кінуўся ў вочы вялікі банэр, які даслоўна «крычаў» аб тым, што трэба клапаціцца пра сваё здароўе: «Што ты зрабіў, каб быць здаровым?», «Знайдзі час для свайго ЗДАРОЎЯ!», «Не выпусці магчымасць! Прайдзі дыспансерызацыю!». А ўнізе тры пытанні, і «нават калі ты адказаў на ўсе ТАК», усё адно запрашаюць на дыспансерызацыю.

Трэба ж, як матывуюць. Ну што ж, паехалі.

Выдалі цэлы стос паперак

На прыёме я паведаміла свайму ўчастковаму лекару, што хацела б прайсці дыспансерызацыю. Мне далі асадку, анкету і сказалі запаўняць.

У анкеце 25 пытанняў. Усе аб стане майго здароўя і схільнасці да хвароб, у тым ліку на генетычным узроўні. Варыянты адказаў: «так», «не» ці «цяжка адказаць».

Таксама ў анкеце трэба было пазначыць сваю вагу. Я яе сапраўды не ведала і сказала аб гэтым лекару. Мяне тут жа ўзважылі (сказалі не разувацца). А вось пра рост, акружнасць таліі, індэкс масы цела і артэрыяльны ціск нават не ўспомнілі.

На запаўненне анкеты спатрэбілася некалькі хвілін.

Затым лекар выдала мне цэлы стос паперак: накіраванні на флюараграфію, ЭКГ, агульны аналіз крыві і мачы, аналіз на халестэрын і глюкозу, а таксама на кансультацыю да гінеколага. Бонусам мне чамусьці дасталася накіраванне на аналіз кала на схаваную кроў, які ўваходзіць у спіс даследаванняў для беларусаў ад 40 гадоў і старэйшых. Зрэшты, лекару лепш відаць.

Пасля ўсіх аналізаў і даследаванняў мне трэба было зноў прыйсці да тэрапеўта. Раптам спатрэбіцца дадатковая дыягностыка ці лячэнне.

Прайсці дыспансерызацыю за адзін дзень не здолела

Ужо выйшаўшы з кабінета тэрапеўта, я паглядзела на ўсе гэтыя паперкі і зразумела, што аналізы здаць у гэты дзень я ўжо сапраўды не змагу. Па-першае, іх прымаюць да 11.00 (я ўжо не паспявала). Па-другое, я ж з раніцы паснедала - які аналіз на глюкозу?

Вызначыла прайсці хаця б флюараграфію. Чарга на «фота» лёгкіх выявілася вялізнай. Перада мной было блізу 15 чалавек. Я мужна дачакалася сваёй чаргі, зрабіла флюараграфію і зразумела…што ўжо абед, на аналізы давядзецца ісці на наступны дзень, да гінеколага таксама трэба папярэдне запісацца. Увогуле, у маім выпадку прайсці дыспансерызацыю за адзін дзень ніяк не ўдалося.

Магчыма, лепш усё ж запісвацца на дыспансерызацыю на раніцу ці на вечар (на наступны дзень можна будзе прайсці прызначаныя абследаванні). А магчыма, у маім выпадку пашанцавала з тэрапеўтам, якая пастанавіла цалкам праверыць маё здароўе.