Фінляндыя ўцерла нос Пуціну

Гаспадар Крамля выпусціў момант.

Пуцін усё ж геніяльны стратэг. Усяго за год ён здолеў пераадолець шлях ад ультыматуму аб «межах NATO 1997 года» да прыняцця таго факту, што новыя межы абароннага хаўруса падпіраюць рэбрамі Санкт-Пецярбург, піша «Эспрэса».

Парламент Турцыі адобрыў пратакол аб уступленні Фінляндыі ў NATO. Гэта азначае, што неўзабаве Фінляндыя афіцыйна і цалкам уступае ў Альянс. І расейскі дыктатар атрымае яшчэ большае NATO каля межаў РФ. І галоўнае - блок, якім палохаюць кожнага расейца ад 2 да 102 гадоў - усё бліжэй падыходзіць да стратэгічнага аэрадрома Аленьі пад Мурманскам. Гэта той самы, куды расейцы пасля «бавоўны» ў Энгельсе перамясцілі ўсе свае стратэгічныя бамбавікі, якія забіваюць цывільнае насельніцтва ў нашых гарадах.

Уступленне Фінляндыі ў NATO - вокамгненнае, імгненнае і трыумфальнае раз і назаўжды паклала канец усім размовам, што нейтралітэт, кампрамісы з РФ і саступкі - зусім непрымальны варыянт для Украіны. Яго доўга прасоўвалі для нас менавіта пад кодавай назвай «фінляндызацыя».

Калі прэзідэнт Францыі Эмануэль Макрон прыязджаў у лютым напярэдадні вялікай вайны - ён прызнаўся, што прапаноўваў для Украіны хваравітую «фінляндызацыю». Каб захаваць твар Пуціна і нагнуць Украіну саступіць тэрыторыі і інтарэсы.

Дакладна невядома, што менавіта абяцаў тады ў Крамлі Пуцін, але яно не спрацавала. Як калісьці СССР абяцаў не нападаць на Фінляндыю, гэтак жа афіцыйныя асобы РФ да світання 24 лютага кляліся ў міралюбнасці. А з улікам змены фарматаў войнаў за апошняе дзесяцігоддзе, калі адной дзяржаве не абавязкова афіцыйна абвяшчаць вайну іншай — напады могуць адбывацца з дапамогай «ветлівых людзей», «апалчэнцаў», прыватных вайсковых кампаній і проста цынічна заяўляючы, што мы проста ідзем танкавымі калонамі і высаджваем дэсанты, каб памяняць дэмакратычна абраную ўладу на зручных муртадаў.

Прапанову аб «фінляндызацыі» Украіны сумны конь Сяргей Лаўроў рабіў былому дзяржсакратару часоў Абамы Джону Кэры яшчэ ў 2014 годзе. Што вось мы ўзялі Крым, дапамагаем вольналюбіваму народу Данбаса змагацца супраць сталічнай хунты. Таму сыдземся пасярэдзіне - Украіна не ідзе ў NATO і ЕЗ, сябруе з РФ, і так будзе ўсім шчасце і дабро. Але на шчасце, ні адміністрацыя Абамы, ні наша тагачасная ўлада не разглядала гэты варыянт, бо ўважала яго за зусім непрымальны - і так яно згубілася ў віры падзей.

Але далей у нашай палітычнай стаўцы ўсплылі папулярныя кавалачкі а-ля Арэстовіч і панесліся заявы аб тым, што нездаровая «фінляндызацыя» - гэта найлепшае выйсце для Украіны. І што не патрэбна ніякай антырасейскай дзейнасці, ніякага супраціву антырасейскага. Маўляў, трэба проста перастаць правакаваць Расею - і ўсё наладзіцца.

Насамрэч кожны распаўсюджвальнік ідэй «фінляндызацыі» Украіны - відавочна, альбо не чытаў, як яно сапраўды было ў фінаў, альбо свядома працаваў на інтарэсы РФ.

Гісторык Генрык Мэйнандэр у сваіх працах вельмі добра апісаў, як Фінляндыя манэўравала паміж дамовамі з СССР — тагачасны прэзідэнт Урха Кеканен на паказ усміхаўся Маскве, на практыцы эканоміка і бяспека цалкам паўтаралі мадэлі блізкіх заходніх суседзяў. Каб увесці ў зман савецкіх кіраўнікоў, была негалосная дамоўленасць з фінскай прэсай не занадта афішаваць збліжэнне з Захадам. Як вынік, сучасная Фінляндыя на момант афіцыйнай заявы аб уступленні ў NATO была цалкам гатовая да ўсіх стандартаў. І не было ніводнага ўрада, які б сказаў, што для фінаў гэта не да часу, ці ім трэба крыху пачакаць, пакуль у палітыцы адчыненых дзвярэй будуць нейкія зрухі.

Лаўроў, Пуцін і іх шматлікія памагатыя ўпусцілі момант, калі можна было праштурхнуць ператварэнне Украіны ў бяззубую гародніну.

Калі б Медзвядчук, Партноў, Цароў і Януковіч былі крыху больш дальнабачнымі да 2013 года замест «пазаблокавай» і «шматвектарнасці», варта было б прасоўваць нешта падобнае. Цалкам магчыма нават запісаць у Канстытуцыю. Але справа ў тым, што да вызначанага моманту параўноўваць свае стасункі з Фінляндыяй у 1944 годзе Расеі было невыгодна. І таму расейскія памагатыя ва Украіне проста самі пастанавілі быць пазаблокавымі, што, на думку аўтараў, выключала сяброўства ў блоку NATO і не факт, што выключала сяброўства ў Дамове АДКБ.

Не так даўно дзяржаўны здраднік, былы рэгіянал і чалавек, які рыхтаваўся ў топ-гаўляйтары акупаванай Украіны Алег Цароў распавёў, дзе каралі смерцю і што рыхтавалі ворагі Украіны.

«Я трымаў у руках дакумент, распрацаваны аналітыкамі Партыі рэгіёнаў, дзе разглядаўся сцэнар пажыццёвага прэзідэнцтва Януковіча. Было відавочна, што наладжваючы сяброўскія стасункі з Расейскай Федэрацыяй, дамагаючыся росту эканомікі, падвышэнню ўзроўню жыцця, усё гэта зрабіць рэальна. Два прэзідэнцкія тэрміны, змена Канстытуцыі, яшчэ два тэрміны...», - распавёў Цароў у інтэрв'ю расейскім прапагандыстам. Паводле сцэнару прарасейскіх сіл, трэба было «выступаць за сепаратызм, адасабленне шэрагу заходніх абласцей у аўтаномнае ўтварэнне, якое не падтрымлівае цэнтральныя ўлады». Астатняя частка Украіны з часам увайшла б у склад РФ незаўважна для шырокай грамадскасці.

Калі паглядзець на розніцу досведаў Фінляндыі і Украіны - Расію не задавальняе існаванне суверэннай Украіны наогул. Фінляндыя пасля Другой сусветнай вайны захавала суверэнітэт таму, што ў СССР не было цікавасці ў поўным заваяванні гэтай дзяржавы - выстарчыла і часткі тэрыторыі. Расеі, як сведчыць сітуацыя з АРДЛА, украінскія тэрыторыі не так і патрэбныя. Не патрэбныя ёй і нашы ўкраінскія гарады - Марыупаль, Мелітопаль, Харкаў. Акупантам не патрэбная архітэктура, культурная каштоўнасць ці эканамічная моц. Ім патрэбныя палітычныя заваёвы. І таму ўсякая палітычная саступка з украінскага боку не будзе гарантаваць міру, пакуль Украіна будзе прэтэндаваць на права самастойна вызначаць сваю будучыню.

Уступленне Фінляндыі ў NATO лепш за ўсё паказала, што няма найлепшых гарантый бяспекі і абароны, як удзел у гэтым блоку. Што прыходзіць у той час, калі ўрад і народ праз сталыя пагрозя з хуткасцю святла афармляе ўсе патрэбныя заяўкі. І не слухае «альтэрнатыўнае меркаванне» ці займаецца папулізмам, каб дагадзіць пацыфістам за расейскія грошы.

З гэтага часу «фінляндызацыя» азначае суперхуткае ўступленне ў NATO і смачную аплявуху Пуціну. Бо той, хто так імкнуўся адсунуць межы NATO як мага далей і ўвесь час заяўляў гэта то Трампу, то Байдэну, атрымаў страшны сон наяве. Фінскія снайперы ў натаўскай форме стануць начным кашмарам кожнага жыхара Санкт-Пецярбурга, які ганарыўся сваім лідарам Пуціным.