10 снежня 2024, aўторак, 3:00
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Лукашэнка падазрае генералаў

6
Лукашэнка падазрае генералаў
Фота: AFP

Нават самы надзейны бункер ніякай асабістай бяспекі надзейна не гарантуе.

У выніку іранскага нападу на Ізраіль загінуў адзін чалавек. У Іране з-за выбуху феерверкаў падчас святкавання атакі на Ізраіль загінулі два чалавекі.

Пасля ракетнага нападу Корпус вартавых ісламскай рэвалюцыі заявіў, што ён не збіраецца паўтараць гэты досвед, таму што дамогся ўсіх сваіх мэт і папярэдзіў Ізраіль аб недапушчальнасці зваротнага ўдару. Перакладаючы з дыпламатычнай мовы на чалавечую, сказаў: мы больш так не будзем, не біце нас, калі ласка.

І вось, ведаеш, мне падумалася. У нас ёсць (хоць ужо крышку «быў») нязломны ХАМАС. Ёсць (але гэта ўжо не вельмі дакладна) непрымірымая Хезбала. І сапраўды пакуль яшчэ ёсць вялікі і жудасны Корпус вартавых ісламскай рэвалюцыі. І ўсе яны вялікія і жахлівыя, пакуль ім гэта дазваляюць. Або пакуль не будзе выпадак праверыць сваю веліч на практыцы.

Вось непераможнае расейскае войска збіралася за тры дні ўзяць Кіеў, каб там спытаць дарогу на Лондан. На трэці год вайны расейскае войска забылася дарогу да горада Суджа ў Курскай вобласці.

І тое, што характэрна многія ва ўсё гэта верылі. Залагоджвалі ХАМАС. Вялі канструктыўны дыялог з Хезбалой. Імкнуліся лішні раз не пакрыўдзіць іранскіх вартавых. Некаторыя можа нават уражваліся мультфільмамі, якія расейскае войска пра сябе паказвала.

А галоўнае, не ў тым, колькі старонніх людзей верылі ў гэтую жудасную веліч. Галоўнае, што яны так доўга пра гэта расказвалі, што самі ў яго паверылі. Бо інакш ніхто б не пайшоў браць Кіеў за тры дні і не пачынаў бы супраць Ізраіля свяшчэнны джыхад.

І вось мне падаецца, што беларускія сведкі стабільнасці таксама ўступілі на гэтую слізкую дарожку ўпэўненасці ў сваіх уласных сілах. Бо беларускі тэлевізар усіх перамог і не па адным разе. А ядзерныя боегалоўкі ціснуць на цэнтры прыняцця пастаноў.

Не скажу ўпэўнена за гаранта стабільнасці. Магчыма, гарант стабільнасці ў апошні час пачаў падазраваць у сваіх генералах нешта нядобрае. Проста ад упэўненасці ў сваіх генералах такія гаранты гуманізмам не займаюцца.

Але наконт саміх беларускіх генералаў я ўжо не зусім упэўнены. Мне здаецца, у беларускіх генералаў ёсць нейкія ілюзіі наконт непрыступнасці генеральскіх бункераў.

А наконт сведак стабільнасці размоўнага жанру я ўжо амаль дакладна ўпэўнены. Бо самі сведкі стабільнасці размоўнага жанру ўпэўненыя, што ім асабіста нічога не пагражае. Што ім давядзецца адбіваць неверагоднага супраціўніка выключна вербальнымі інтэрвенцыямі.

Але вось як паказвае блізкаўсходні досвед, ілюзіі наконт асабістай бяспекі — гэта толькі ілюзіі. І нават самы надзейны бункер ніякай асабістай бяспекі надзейна не гарантуе. І калі ненаўмысна перайсці сапраўдную чырвоную лінію, то назад ужо вяртацца будзе няма каму.

Telegram-канал «Лісты да дачкі»

Напісаць каментар 6

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках