Лукашэнка ганебна праваліўся з «велікалепнай» ініцыятывай
14- Кірыл Іванаў, «Салідарнасць»
- 18.10.2025, 20:04
- 28,432
Па слядах аднаго апытання Камітэта дзяржаўнага кантролю.
У Камітэце дзяржаўнага кантролю падвялі вынікі гарачай лініі па пытаннях развіцця гарадоў-спадарожнікаў. Кантралёры вывучылі паведамленні з Дзяржынска, Заслаўя, Лагойска, Смалявічаў, Фаніпаля, Рудзенска, Жабінкі і Скідзеля.
Так, жыхары Фаніпаля лічаць найбольш вострымі пытанні своечасовага ўключэння ацяплення і добраўпарадкавання, уключаючы ўтрыманне і рамонт тратуараў, дарог і паркаў.
У Дзяржынску гараджанам не хапае гарадской грамадскай лазні. У Лагойску нараканні выклікае якасць водазабеспячэння. А ў Фаніпалі і Смалявічах людзі скардзяцца на недахоп крам крокавай даступнасці.
Але больш за ўсё, паводле праверкі, людзей раздражняе праца транспарту — як унутры гарадоў-спадарожнікаў, так і ў злучэнні з горадам-цэнтрам.
Скаргі на транспартныя праблемы склалі каля паловы ўсіх паведамленняў, найчасцей яны паступалі з Фаніпаля і Смалявічаў. З-за недахопу маршрутаў аўтобусаў і маршрутных таксі мясцовыя жыхары спазняюцца на працу і вучобу.
Улады ж, падаецца, не надта спяшаюцца вырашаць гэтую праблему. Два гады таму падчас нарады па пытаннях развіцця сеткі дарог Лукашэнка казаў пра неабходнасць вырашыць праблему «на працягу бліжэйшай пяцігодкі». Хоць менавіта ён у 2018-м папярэджваў чыноўнікаў:
— Вы ніколі не ўгаворыце чалавека пераехаць туды, калі ён будзе траціць на дарогу ад дома да працы больш за адну гадзіну.
І тым не менш у верасні гэтага года кіраўнік разважаў пра праблему не менш адстаранёна:
— Думаем, як звязаць хуткімі тэхнічнымі сродкамі гэтыя раёны з Мінскам. Ці будзе чыгунка, ці манарэльс… Паглядзім, што танней, што нам больш падыходзіць. Так, каб людзі маглі з таго ж Дзяржынска даехаць у Мінск за 10 хвілін.
Апошняе — з вобласці фантастыкі для сённяшняй Беларусі. Адлегласць паміж Дзяржынскам і сталіцай складае каля 40 км. Нават цягнікам гарадскіх ліній Stadler такая задача не пад сілу, а і яны выбываюць са строю праз санкцыі.
А тым часам віцэ-прэм’ер па сацыяльных пытаннях Наталля Пяткевіч у інтэрв’ю дзяржаўнай прэсе ўселяк нахвальвае ідэю стварэння гарадоў-спадарожнікаў, не забываючы нагадаць, што належала яна асабіста Лукашэнку:
— Мінула 10 гадоў, і мы бачым, што гэта насамрэч зусім велікалепная, комплексная, шматаспектная ініцыятыва.
Чыноўніца пры гэтым забылася згадаць, што «зусім велікалепнай ініцыятыве» даўно ўжо не дзесяць гадоў. Упершыню пра гарады-спадарожнікі Лукашэнка публічна загаварыў яшчэ на пачатку 2008-га.
У ліпені 2010-га ўрад зацвердзіў дзяржаўную праграму, якая прадугледжвала стварэнне інфраструктуры гарадоў-спадарожнікаў Мінска. Некалькі гадоў планы ўлады буксавалі. І толькі ў маі 2014-га кіраўнік падпісаў указ аб развіцці гарадоў-спадарожнікаў.
Зазначым, што гэта быў толькі першы ўказ. Праз пяць гадоў давялося падпісваць яшчэ адзін — які абавязвае сталіцу фінансаваць развіццё сваіх спадарожнікаў.
Ні Пяткевіч, ні праўладная прэса не гавораць пра іншыя праблемы гарадоў-спадарожнікаў. Год таму сваё ананімнае апытанне жыхароў некаторых з іх праводзіла Радыё Свабода.
Тады, акрамя транспартных праблем і неякаснай вады, людзі скардзіліся на дэфіцыт урачоў у мясцовых бальніцах, настаўнікаў у школах, трэнераў і кіраўнікоў развівальных гурткоў. А таксама на малую колькасць або адсутнасць кавярняў і іншых месцаў для адпачынку.
Але нават тая карціна, якую малюе апытанне КДК, ва ўсёй красе сведчыць, што амбіцыйная ідэя ўлады па сутнасці абярнулася пшыкам. І прычын для гэтага безліч.
Праблему крамаў, лазняў, транспарту і добраўпарадкавання мог бы эфектыўна вырашыць прыватны бізнес, як гэта даўно адбылося ў нашых суседзяў. Але хто ж дасць яму гэта зрабіць у нашай «сацыяльнай» дзяржаве?
Дзяржава павінна толькі стварыць спрыяльныя ўмовы і зразумелыя для ўсіх правілы. Але і з гэтым у нас бяда была ўвесь час, пакуль ва ўладзе знаходзіцца генератар «велікалепных ініцыятыў».
Кірыл Іванаў, «Салідарнасць»