Народжаны ў ЗША беларус зрабіў унікальны рамонт у мінскай кватэры і збірае мільёны праглядаў

Пераробка кватэры стала яшчэ адной стадыяй пазнання сябе.

«Экзістэнцыйны крызіс выглядае так», «Гэта чыста Тайлэр Дэрдэн», «Што тут наогул адбываецца?» — такія каментары можна прачытаць пад рылсамі Нерсэса. Мінчанін некалькі месяцаў таму цалкам перакроіў сваю кватэру: пафарбаваў сцены ў чорны колер, «агаліў» ванны пакой, прыбраў усё лішняе. Змянілася і знешнасць — цяпер у хлопца няма валасоў, а ўсё цела пакрыта загадкавым арнаментам. Сам ён прызнаецца: змены адбыліся адразу, сталі вынікам крызісу асобы і пошуку сэнсаў. Транслюючы гэтыя адкрытасці ў сацыяльную сетку, Нерсэс выявіў, што яны знаходзяць водгук у людзей. Журналісты «Зеркала» пабывалі ў кватэры радыкальнага мінімаліста, што стала палатном для самавыяўлення.

«Ясна адчуў, што жыву не так, як хачу»

Высокі і харызматычны малады чалавек сустрэў журналістаў у сваёй кватэры ў «Мінск-Міры». Гэта тыповая для гэтага квартала маламетражка. Пакой заліты сонечнымі прамянямі з панарамных вокнаў, таму дамінуючая тут чорната не выглядае змрочнай.

Ды і сам Нерсэс адрозніваецца ад вобраза, створанага ў сацсетках. Замест пранізлівага позірку — усмешка і прыветлівасць.

Нерсэс нарадзіўся ў ЗША, але свайго дзяцінства там не памятае. Калі яму споўніўся год, мама вярнулася з ім у Беларусь. Як толькі хлопец дасягнуў паўналецця, зразумеў, што сядзець на месцы — не яго лёс. З таго часу пачаліся бясконцыя падарожжы: ЗША, Англія, Нарвегія…

— У Еўропе некалькі разоў працаваў на фермах, — узгадвае Нерсэс. — У Штатах уладкаваўся грузчыкам, але адначасова падпрацоўваў у масоўцы на здымках у Галівудзе.

Здымаўся ў фільме з Бэнам Афлекам, у серыяле з Элізабэт Олсен. Каліфорнія — кайф.

Там і плацілі нармальна, і кармілі. Як патрапіць у масоўку? З ночы становішся ў чаргу на backstage-кастынг, запаўняеш анкету, цябе фатаграфуюць, а потым атрымліваеш эсэмэску і даведваешся, узялі ці не. Аплату атрымліваеш чэкам або на картку. Гадзіна такой працы тады каштавала 13,5 долара. Бывае, плацяць і па падвоенай стаўцы, часам даюць тыпсы (чаевыя. — Заўв. рэд.) Аплату могуць падняць, калі ты асабіста спадабаўся рэжысёру.

Праца за мяжой дазволіла назбіраць на кватэру ў Мінску. Праўда, зрабіць гэта было няпроста — даводзілася працаваць старанна і часта без выходных. Колькі тысяч дадалі бацькі. У выніку ў 2021 годзе Нерсэс стаў уладальнікам аднушкі плошчай 28 «квадратаў» у «Мінск-Міры» — на той момант метр каштаваў каля 1070 долараў. Абсталяванне кватэры малады чалавек даверыў сваёй дваюраднай сястры. Яна зрабіла з голай студыі сімпатычнае жытло: светлыя сцены, паўнавартасны ванны пакой, акцэнтная канапа і ўтульныя фіранкі. Нерсэс пажыў у ёй пэўны час і зразумеў — нешта не тое.

— Я ўсё жыццё шукаў сябе: ёга, прасвятленне і гэтак далей. Аднойчы ясна адчуў, што жыву не на поўную катушку, не так, як хачу.

Раней я пастаянна стараўся спадабацца іншым людзям, рабіць так, як яны хочуць.

І хоць я заўсёды быў у працэсе трансфармацыі, недзе паўгода таму захацелася кардынальна змяніць сваё жыццё. За два месяцы запоўніў татуіроўкамі ўсё цела.

Мне заўсёды падабаліся татуіроўкі. Першую набіў у 17 гадоў, але яна была неасэнсаванай. Усе гады працы за мяжой я пастаянна думаў пра татуіроўкі, але нешта не давала іх зрабіць. Магчыма, таму што не быў дастаткова сепараваны ад бацькоў, якія не ўхвалілі б гэтую ідэю. Занадта доўга адкладаў і аднойчы зразумеў: трэба рабіць тут і цяпер. Выбраў арнамент, бо ён індывідуальны і будзе актуальны заўсёды. Гэтыя лініі сімвалізуюць рух, паток.

«У гэтай кватэры — толькі я і мае пачуцці»

Пераробка кватэры стала яшчэ адной стадыяй пазнання сябе. Хоць працэс трансфармацыі светлай студыі ў брутальную абіцель дарэчней назваць не пераробкай, а разбурэннем. Нерсэс так і апісвае гэты працэс: зняў нацяжную столь, літаральна выліў чорную фарбу на сцены, садраў лішнія паліцы і адчуў палёгку.

— Трэба ж было ад нечага адштурхоўвацца, — кажа ён. — Пачаў з таго, на што хапала фінансаў. Нягледзячы на тое, што рамонт мы з сястрой узгаднялі, ён мне не дужа падабаўся. Некаторы час я з гэтым мірыўся.

Але ў адзін момант сказаў сабе: «Навошта жыць так, як не падабаецца? Хопіць гэтай мішуры!»

Прыбраў плінтусы, крыху адкрыў кухню, зняў дзверцы, дэмантаваў шафкі ў ванным пакоі, зняў нацяжную столь. Кватэра — гэта праекцыя майго розуму. Я прыбіраю лішняе з кватэры так жа, як прыбіраю лішняе з галавы. Тут прысутнічаюць толькі я і мае пачуцці.

У выніку чорнымі сталі амаль усе паверхні: сцены, вокны, батарэі, частка мэблі.

— Не ведаю, чаму чорны колер лічыцца дэпрэсіўным. Гэта салідны, кантрасны колер. Ён падкрэслівае драўляную фактуру падлогі і стальніцы на кухні.

Яшчэ адна фішка кватэры — санвузел са сценамі, якія не даходзяць да столі. Варыянт дакладна не для сціплых. Паход у душ, інтымныя справы — усё навідавоку. Цяпер Нерсэс жыве адзін, але магчымасць сужыцця з будучай дзяўчынай яго не бянтэжыць.

— Чаму я адкрыў ванны пакой? Блін, не ведаю. Калісьці бачыў такі адкрыты санвузел на Балі. Зразумела, што там гэта дыктуе клімат, а ў Беларусі так рабіць не прынята. Бацька пытаўся, як жа я буду прыводзіць сяброў, дзяўчат? Сястра таксама казала, што адкрыты санвузел — не дарэчы. Але я на гэта забіў, бо толькі я з'яўляюся гаспадаром свайго жыцця.

Часам прымаю душ, паварочваю галаву — і бачу адкрытую прастору. Нават калі ў мяне будзе дзяўчына… Людзі ж прыцягваюць падобных да сябе. Калі яна ўбачыць мяне такім, які я ёсць, і ёй гэта спадабаецца — гэта ж і ёсць match.

Немагчыма не заўважыць, што ў аднушцы амаль няма шафаў і паліц. Стэлаж ля ўваходу — адзінае месца для захоўвання рэчаў. Але нават паліцы невялікага стэлажа і тыя занятыя не ўсе. Нерсэс тлумачыць:

— У мяне ёсць дзве сумкі, дзве курткі, адна пара абутку, трохі іншых рэчаў. Калі прыйдзе холад, падумаю пра зімовы абутак. Я люблю мінімалізм ва ўсім. Ён дазваляе мне не захламляць галаву. Калі дома ляжаць лішнія рэчы, вы можаце іх не заўважаць, але ў подсвядомасці яны ўсё роўна круцяцца.

Мы нешта пастаянна адкладаем у шуфляды, але ў выніку гэта ніколі не прыдаецца. Я ж імкнуся жыць у моманце.

Чалавеку ж шмат не трэба. Не ведаю, навошта людзі засмечваюць сваё жыццё рознымі рэчамі. Калі мне штосьці не трэба, я ад гэтага адразу пазбаўляюся і іду далей. Гэта дазваляе мне хутка змяняць вектар жыцця, змяняць рашэнні.

Цікава, што сваякі ўспрынялі крэатыў лаяльна.

— Калі мама ўпершыню ўбачыла новы рамонт, я ёй сказаў: «Давай, крытыкуй». Але яна на дзіва адказала, што ўсё выглядае нармальна. Бацька таксама спакойна адрэагаваў. Адзначыў, што з улікам таго, што я раней вытвараў, рамонт — гэта ўвогуле драбяза.

«Для жыхароў СНД я, напэўна, too much»

Цяпер у Нерсэса каля 95 000 падпісчыкаў у Instagram і каля 45 000 у TikTok. Пад рылсамі — мільёны праглядаў. Пры гэтым ён публікуе не нешта забаўнае або пазнавальнае. Яго кантэнт — хутчэй творчасць, якую зразумеюць не ўсе. Аднак людзей зачапляе такая дзіўнасць. Нерсэс разважае, што менавіта так захапляе гледачоў:

— Людзі падцягнуліся, калі я пачаў быць сабой, паказваць сябе такім, які я ёсць. Я не іграю на камеру. Вядома, магу дадаць крыху драмы, але ўсё раблю шчыра.

Хтосці бачыць у гэтым мастацтва, а я бачу праяўленне сябе.

Зразумела, рамонт таксама з'яўляецца прычынай таго, што відэа так вірусяцца. Але ён з'яўляецца часткай мяне. Я проста дазволіў сабе быць сабой, жыць так, як мне падабаецца. На гэта адважваюцца не ўсе. Хаця, калі так падумаць, каб быць сабой, табе ўвогуле не трэба нічога рабіць. Некаторыя лічаць мяне крэйзі, але я зразумеў, што лепш быць крэйзі, чым заўсёды дагаджаць людзям. Лепш быць белай варонай, чым шэрай, што спрабуе спадабацца іншым.

Пераважная большасць каментатараў пад пастамі — замежнікі. Яны літаральна спрабуюць разгадаць загадку: што ж здарылася з звычайным светлавалосым хлопцам, які так радыкальна змяніў лад жыцця, мысленне і паводзіны. Пакуль безвынікова — Нерсэс не кантактуе з імі, пакідаючы інтрыгу.

— Так, менавіта замежнікі мною захапляюцца, бо ім звычайна падабаецца, калі чалавек праяўляецца. Яны ў гэтым плане больш свабодныя, я заўважыў гэта, калі жыў у Еўропе. Для жыхароў СНД я, напэўна, выглядаю too much. Ну ведаеце, у кожнай краіне ёсць пэўны архетып чалавека, на якога ўсе хочуць быць падобнымі. Для нашага менталітэту я нейкі не такі, занадта дзіўны. А ў краінах Еўропы людзі любяць індывідуальнасць, дзіўнасць.

А яшчэ мяне параўноўваюць са «Сплітам». У фільме ён падавіў у сабе звера, адну са сваіх асобаў. Але калі яна выйшла на волю, яе ўжо было не спыніць. Атрымліваецца, я свайго звера выплёскваю, напрыклад, на сцены. Прыблізна так.

Кватэру, што стала своеасаблівай студыяй для стварэння віруснага кантэнту, Нерсэс часам здае ў арэнду. Ацэньвае ён яе вельмі нескамна — надта ўжо дарагая сэрцу. Цяпер ён шукае кватарантаў на два месяцы. Кошт арэнды гэтай брутальнай абіцелі — 700 долараў у месяц.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com