Лукашэнку ёсць пра што задумацца

Прыклад Мадура.

Гісторыя адносін паміж Злучанымі Штатамі і Венесуэлай дае багата матэрыялу для разваг адносна перспектыў збліжэння паміж Вашынгтонам і Мінскам.

Яшчэ да пачатку другога прэзідэнцкага тэрміну Дональда Трампа у амерыканскай прэсе з’яўляліся паведамленні пра тое, што адхіленне ад улады прэзідэнта Нікаласа Мадура стане адным з прыярытэтаў новай адміністрацыі. Назначэнне на пасаду дзяржсакратара «ястраба» Марко Рубіо — сына кубінскіх эмігрантаў, які мае асабістыя рахункі з «сацыялістычнымі» рэжымамі кшталту кубінскага і венесуэльскага, — стала пацвярджэннем гэтага курсу.

Першапачаткова адносіны паміж Вашынгтонам і Каракасам развіваліся даволі канструктыўна. Спецпрадстаўнік прэзідэнта Трампа Рычард Грэнэл напрыканцы студзеня сустрэўся з Мадурам і заключыў з ім першую «здзелку», накіраваную на фармаванне атмасферы даверу паміж краінамі (аналагічным чынам праходзіла і збліжэнне Мінска і Вашынгтона). У межах дамоўленасцяў Мадура вызваліў шасцярых арыштаваных у Венесуэле грамадзян ЗША і пагадзіўся прыняць сотні венесуэльскіх мігрантаў, якіх Трамп назваў «бандытамі» і распарадзіўся дэпартаваць з ЗША.

Візіт Грэнэла разглядаўся як важны крок на шляху да «вялікай здзелкі»: меркавалася, што Мадура фактычна перадасць кантроль над венесуэльскай нафтавай галінай амерыканскім кампаніям, а ЗША, у сваю чаргу, адмовяцца ад планаў змены рэжыму ў Каракасе. Аднак падобны сцэнар азначаў бы для венесуэльскага лідара толькі «адкладзены канец» і не адпавядаў інтарэсам яго ключавых партнёраў — Пекіна, Масквы і Тэгерана. У выніку «вялікая здзелка» так і не адбылася. Марко Рубіо змог адціснуць свайго канкурэнта Грэнэла (аналагічная сітуацыя адбылася і на расійскім напрамку з Уіткофам) і навязаць Трампу ўласную лінію, засяроджаную на змене рэжыму. Вырашальнае значэнне для атрымання падтрымкі Трампа адыграла, як адзначае прафесар King’s College London Пітэр Нойман, не тэма змены рэжыму, а тэма наркатрафіку, да якога, сапраўды, мае дачыненне акружэнне Мадура.

У лацінаамерыканскім напрамку Рубіо шмат у чым ідзе шляхам Збігнева Бжэзінскага, дарадцы па нацыянальнай бяспецы прэзідэнта Джымі Картэра. Паміж імі сапраўды прасочваюцца паралелі: як для «паляка» Бжэзінскага барацьба з камуністычным панаваннем у Усходняй Еўропе была чымсьці большым, чым проста палітыка, так і для «кубінца» Рубіо супрацьстаянне «сацыялістычным» рэжымам Лацінскай Амерыкі мае асабісты і ідэалагічны характар.

Да лістапада 2025 года Нікалас Мадура апынуўся ў складанай сітуацыі: яму даводзіцца выбіраць паміж прыняццем амерыканскіх правілаў гульні і рызыкай прамога канфлікту, які з вялікай верагоднасцю прывядзе да страты ўлады ўжо ў бліжэйшай перспектыве.

У гэтай сувязі Аляксандру Лукашэнку, несумненна, ёсць над чым задумацца. Верагодна, у выпадку Беларусі «вялікая здзелка» з Вашынгтонам таксама не зводзілася б да абмену палітзняволеных на адмену санкцый. Хутчэй яна азначала б прадастаўленне (дадатковых) гарантый захавання рэжыму ў абмен на згоду гуляць паводле амерыканскіх правілаў.

Аляксандр Фрыдман, Telegram

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com