Навукоўцы: 1800 гадоў таму людзі палявалі на вялізных акул і тунцоў
3- 4.11.2025, 12:32
- 3,790
Якія метады яны выкарыстоўвалі?
Неалітычныя жыхары паўднёвай часткі Ціхага акіяну харчаваліся буйнымі і хуткімі марскімі драпежнікамі, такімі як некаторыя віды акул і тунцоў. Навукоўцы даследавалі стаянку ўзростам 1800 гадоў у Мікранезіі і выявілі тут рэшткі старажытных страў — у выніку ім удалося раскрыць дзіўныя стратэгіі рыбалоўства, якія выкарыстоўваліся дагістарычнымі паляўнічымі-збіральнікамі, піша IFLScience.
Новая праца навукоўцаў прысвечаная ўзнятаму каралаваму востраву Фаіс, дзе раскопкі выявілі сведчанні таго, што старажытныя людзі спажывалі ў ежу пелагічную рыбу, акул, тунца, боніта і скумбрыю. На жаль, ідэнтыфікаваць рыб па морфалогіі вельмі складана, бо ў акул проста няма костак, а ёсць храсткі, якія не акамяняюцца.
У новым даследаванні навукоўцы выкарысталі метад, вядомы як зааархеалогія мас-спектраметрыі (ZooMS), каб вырашыць гэтую задачу. Аналіз костак, выяўленых на месцы стаянкі, дазволіў дакладна вызначыць віды здабычы, на якую палявалі старажытныя мікранезійцы.
З 77 скумбрый, уключаных у даследаванне, 75 аказаліся паласатымі тунцамі, а астатнія асобіны былі ідэнтыфікаваныя як жоўтапёрыя тунцы і ваху. У той жа час з 54 акул 20 былі ідэнтыфікаваныя як шаўковыя акулы, а 11 — як галапагоскія акулы. Яшчэ 17 былі папярэдне аднесены да белапёрых акул, хоць даследчыкі кажуць, што не могуць быць упэўненыя ў гэтай класіфікацыі.
Акрамя таго, навукоўцы выявілі дзве белапёрыя акулы, а астатнія ўзоры ў выніку не ўдалося ідэнтыфікаваць. І ўсё ж шырокая разнастайнасць ідэнтыфікаваных відаў, якія спажывала дагістарычная рыбалоўная супольнасць, указвае на складанасць стратэгій, што імі выкарыстоўваліся, накіраваных на драпежнікаў вышэйшага і сярэдняга парадку, а таксама на стайную рыбу — прычым не толькі ў прыбярэжных, але і ў глыбакаводных экасістэмах.
Напрыклад, жоўтапёры тунец, як вядома, звычайна сустракаецца ў глыбакаводных водах, тады як галапагоскія акулы, як правіла, жывуць у камяністых рыфавых умовах. Паласаты тунец, у сваю чаргу, звычайна трымаецца ля паверхні вялікімі стаямі, у той час як шаўковыя акулы, як правіла, ідуць за гэтымі мігрыруючымі стаямі тунца.
Аўтары даследавання адзначаюць, што дакладнае апісанне таго, як неалітычныя жыхары Фаіса лавілі сваю здабычу, дагэтуль застаецца невядомым. Аднак навукоўцы мяркуюць, што сучасныя карэнныя мікранезійцы ўсё яшчэ ловяць рыбу, выкарыстоўваючы тоўстую какосавую ніць, каб аплятаць акул на паверхні вады. З іншага боку, для лоўлі тунца выкарыстоўваюцца прынады і кручкі.
На жаль, падчас даследавання стаянкі навукоўцы не выявілі ніякіх падобных рыбалоўных прылад на месцы археалагічных раскопак. У выніку навукоўцы ўсё яшчэ не могуць вызначыць, якія менавіта стратэгіі выкарыстоўвалі старажытныя людзі падчас рыбнай лоўлі.