У Паўночнай Амерыцы вылавілі дагістарычную рыбу
5- 8.11.2025, 12:49
- 12,508
Жывы іхціязаўр.
У заплавах ракі Місісіпі вучоныя злавілі адну з найбуйнейшых прэснаводных рыб Паўночнай Амерыкі — місісіпскага панцырніка (Atractosteus spatula), піша New Voice.
Гэта «жывы выкапень» з'яўляецца найбуйнейшым відам сярод панцырных шчупакоў, чыя эвалюцыйная гісторыя налічвае больш за 100 мільёнаў гадоў.
Вядомы іхтыёлаг Саламон Дэвід, якога ў ЗША называюць «гар-гай» («хлопец-шчупак»), паведаміў, што яго каманда злавіла самы вялікі экзэмпляр за ўсю практыку. Даўжыня рыбы складала 2,4 метра, а вага — каля 136 кілаграмаў. Пасля вымярэнняў і маркіроўкі панцырніка выпусцілі назад у дзікую прыроду.
Паводле слоў Дэвіда, гэта рыба мела надзвычай масіўную галаву і шырокае цела, а яе ўзрост, верагодна, перавышаў 50 гадоў — магчыма, нават дасягаў 90. Місісіпскія панцырнікі растуць павольна, дасягаючы даўжыні больш за 1,8 метра, і могуць жыць больш за стагоддзе.
Даследаванне праводзіцца ў межах праекта аднаўлення заплаў Місісіпі, які ўзначальвае арганізацыя The Nature Conservancy Mississippi. Панцырнікі адыгрываюць важную ролю ў гэтым працэсе — яны выкарыстоўваюць заплавы для нерасту, харчавання і росту, і іх прысутнасць паказвае на здаровую экалагічную сувязь паміж ракой і яе заплавамі.
Нягледзячы на пагрозны выгляд, гэтыя рыбы не ўяўляюць небяспекі для чалавека. Яны паядаюць усё, што могуць праглынуць, але іх пашча занадта малая, каб нашкодзіць чалавеку. Аднак дзейнасць чалавека пагражае віду — дамбы і плаціны перашкаджаюць міграцыям да месцаў нерасту, а некантраляваны вылаў можа скараціць папуляцыю.

Місісіпскія панцырнікі — сапраўдныя «жывыя выкапні». Іх продкі існавалі яшчэ ў часы дыназаўраў, і эвалюцыйныя змены ў іх адбываюцца надзвычай павольна. У 2024 годзе каманда Дэвіда выявіла гібрыдаў паміж алігатаравым і даўганосым панцырнікам — нашчадкаў двух ліній, што разышліся каля 100 мільёнаў гадоў таму. Гэта найстаражытнейшае з вядомых эвалюцыйных падзелаў паміж сучаснымі відамі, здольнымі да скрыжавання.
Вучоныя лічаць, што сакрэт даўгавечнасці панцырных рыб можа крыцца ў высокай здольнасці да аднаўлення ДНК. Гэта адкрыццё можа мець вялікае значэнне для медыцыны, у прыватнасці ў даследаваннях анкалагічных захворванняў.