«Я буду ісці да канца і ні пра што не буду шкадаваць»

Што вядома пра апошнія месяцы жыцця палітвязня Андрэя Паднебеннага, які памёр у калоніі.

8 верасня стала вядома пра смерць у магілёўскай калоніі 36-гадовага палітвязня Андрэя Паднебеннага. Афіцыйныя крыніцы дагэтуль не каментавалі інцыдэнт. Адзінае, што было вядома, — паведамленне яго маці. «Зеркало» пагаварыла з чалавекам, які адбываў пакаранне разам з Андрэем. Ён распавёў, што ў Паднебеннага былі праблемы са здароўем, а адміністрацыя калоніі пастаянна ціснула на палітвязня.

Аляксандр пазнаёміўся з Андрэем Паднебенным у магілёўскай ПК-15. Паводле слоў мужчыны, Андрэй адразу па прыбыцці ў калонію трапіў у штрафны ізалятар, што з'яўляецца стандартнай практыкай ціску на палітвязняў. Нягледзячы на гэта, Андрэй з самага пачатку трымаўся вельмі стойка і не выяўляў адчаю. Аляксандр кажа, што Паднебенны быў светлым і добрым чалавекам, які да канца заставаўся верным сваім прынцыпам.

— Ён заехаў, і яму адразу далі дзесяць сутак ШІЗА, — узгадвае Аляксандр. — Калі Андрэй выйшаў, мы пачалі размаўляць. Гэта быў такі добры чалавек. Ён сказаў: «Я буду ісці да канца і ні пра што не буду шкадаваць». Андрэй быў вельмі добры, ціхі і спакойны. Ён проста настолькі добры… Сабе я хацеў бы такога бацьку, як ён. З ім было забаронена размаўляць, яго закрывалі ў ШІЗА за размовы са мной. Але мы ўсё адно працягвалі размаўляць, сустракаліся ў шэсць раніцы, пілі каву, пакуль нас не выганялі на вуліцу.

З першых дзён у калоніі Андрэй Паднебенны спрабаваў дамагчыся пераводу на больш лёгкую працу з-за праблем са здароўем. Аляксандр не ведае дакладнага дыягназу сябра, але ўпэўнены, што цяжкасці былі сур'ёзнымі: Паднебенны пастаянна звяртаўся ў медыцынскую частку, але кваліфікаванай дапамогі так і не атрымаў. Паводле слоў Аляксандра, дамагчыся ў калоніі лёгкай працы або шпіталізацыі — задача амаль невыканальная, асабліва для палітвязня.

— Яму патрэбна была бальніца, а не проста медчастка, — перакананы Аляксандр. — Я яму тлумачыў, што дамагчыся гэтага вельмі цяжка, на гэта пойдуць месяцы. У выніку яго перавялі ў іншы атрад — проста падмятаць лакальны ўчастак і прыбіраць снег. Але і там ён выходзіў на працу раней за шостую раніцы.

Аляксандр кажа, што, як і многіх іншых палітвязняў, Андрэя Паднебеннага пазбаўлялі самага неабходнага. Адміністрацыя калоніі пакідала яго без пасылак і перадач. Аляксандр стараўся падтрымліваць Андрэя і дзяліўся з ім прадуктамі са сваіх перадач. Мужчына ўспамінае, якой радасцю для сябра былі самыя звычайныя рэчы.

— Яго ўсяго пазбаўлялі! Я даваў яму каўбасу, печыва, курыцу, зефір. А што рабіць, калі чалавеку няма чаго есці? Ён проста быў шчаслівы і вельмі ўдзячны, — узгадвае Аляксандр. — Я яму казаў: «Андрэй, супакойся, мы ўсе за адно сядзім». Мы ўсе ў адной сітуацыі, таму трэба было падтрымліваць адзін аднаго.

Апошні раз Аляксандр бачыў Андрэя ў дзень свайго вызвалення. Тады Паднебеннага ўжо перавялі ў іншы атрад, і яны амаль не маглі размаўляць. Але нават у той момант, паводле слоў мужчыны, Андрэй знайшоў магчымасць развітацца з сябрам. Больш яны не бачыліся.

— У дзень, калі я выходзіў на волю, Андрэй прыбіраў снег. Убачыў мяне і сам праз рашотку працягнуў руку. Ён быў вельмі моцным чалавекам, заўсёды казаў, што будзе ісці да канца, колькі б яму ні далі. Я ведаю, што ён зрабіў, і я ведаю, што ён ненавідзіць гэты рэжым. Вось такі ён быў чалавек. Проста вельмі шкода, што сыходзяць найлепшыя. Андрэй быў самым лепшым.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com