Гэтыя ідыёты (а тут больш карэктнага слова не знойдзеш) за сатрапскую адзнаку пойдуць на ўсё. Але гісторыя ўсё адзначыць аб'ектыўна, і творчасць Паэта і пазіцыя Грамадзяніна заўсёды вышэйшыя,чым хамаватае халуйства.
А беларускім творцам і асабіста Ў. П. Някляеву наша падтрымка і павага!
подошли сотрудники охраны и дали пять минут на свертывание торжества.
*********************************
Начальство сказало сотрудникам охраны, что Ходанович будет рекламировать книгу Некляева, который требует уменьшения зарплат охранникам (самого Некляева они вряд ли знают), вот и кинулись молодцы Ходановича выпроваживать.
«Спачатку было – Слова.
і Слова было у Бога.
і Слова было – Бог.»
(Евгелле ад Іаана).
*+*
*** Жывы Паэт - нікому не патрэбны...
і не таму, што дрэнны.
Ён – паэт. І ён - Паэт – ад Бога.
Яму патрэбнае – нямнога.
Таму і Верш яго – ад Бога.
Жывы Паэт – нікому не патрэбны…
Ні люду – бо людзям рэальных рэчаў трэба многа,
а Верш - не кіўбаса, ні вопратка, ні хата.
Тым больш уладзе –
Уладa, ў цемры, лепш заб’e Паэта!
Бо ў ўлады, грабяж люда – мэта.
А вось Паэт – не падуладны –
ні цару, ні кату!
Ён - Вершам цягне свой народ да Свету,
і да Свята.
Жывы Паэт нікому не патрэбны -
няма Прарокаў на свёй Айчыне.
Паэзія – ні золата, ні срэбра,
і, нават, не кажух аўчынны...
З багаццяў у Паэта – толькі – Слова,
якое ён бярэ ад Роднай мовы,
і так складзе адно к другому,
што усім становіцца свядома:
дзе - ісціна, а дзе - Хлусня!
дзе - Чысціня,
а дзе - ванючая брыдота.
А Праўду зведаць - не усім ахвота,..
бо грэшны мы...
Таму - навошта лішняя турбота:
не нагружай, Паэт,.. пішы,..
кладзі у архыў,..
чакай смяроты …
Жывы Паэт – нікому не патрэбны !
Жыве - пісака пахвалебны.
Багаты ад улады, і, як свіння, адкормна-хлебны …
Жыві – Паэт !
Бо ты – патрэбен!
Табе ня ведама каму...
Вядома гэта Богу лепей !
Таму – цягні сваю «карму»...
*+*
26.09.2010г.
У гэтым "вопросе" бачу, у цябе сакрэтны без імя і Радзімы, адна цікавасць - каб далей грабёж йшоў. Бо, бачу і ты з гэтай банды...
МінскіЯ ХРОНіКі.ЗАБіЦЬ ПАЭТА?
Тролю-графаману без імя і бацькаўшчыны (з роду шурыкава? ён жа таксама без...).
Мае вершы - якраз па сутнасці публікацыі. А тваё - гаЎ-гаЎ!
якія адносіны маюць да гэтага?
Толькі тыя,што Верш мой цябе "заеў", графаманчык...
**
МінскіЯ Хронікі.Гады 1794-2012-й.
Краіна мая,Беларусь,
ты – змардована…
Трасе ліхаманка:
Ў хваробу – з хваробы...
Свабоды расточкі
вар’яцкі аборваны,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
Краіна мая,Беларусь,
ты – знясілена…
ЛюдцЫ беларускія,
мы – ўжо халопы…
свабоду “Улада”,
як жыта скасіла,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
Краіна мая,Беларусь,
ты – знасілавана
пачварамі,
ды ваўкалакамі злобы,
каб толькі ў Расеі
халопскі прасіла,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
В связи с "цензурным террором" в отношении пришлых дошлых на "Хартии", см. ответ на этот "перл" на сайте, буйно усеянном мониторомарательными кладками Буйницкого.
Нягледзячы на добрыя словы "унучака з Менску", звяртаю увагу на нейкую "моську" з шурыкавага двара, якая так заліваецца браханнем з сліною.
Бо - шчаслівы я, дзіцяткі. Не пра кветачкі, каровак і ураджаі пішу.
Не паэт я. Стары чалавек, пэнсіянэр. Сэрца за Радзіму баліць, за будучыню дзяцей нашых, і таму пішу тое, што бачу навокал. і ня ведаю, адкуль і чаму прыходзяць думкі...
Мне, нават, адзін свядомы чалавек сказаў, што вершы мае - гэта стыль Памфлетаў. У гэтым стыле мала хто піша.
З апошніх быў Радзішчаў "Падарожжа з Пецярбурга ў Маскву". Ды й то - проза.
Таму - шчаслівы. Шчаслівы нават болей тады, калі нехта аж сліной захінаецца, чытаючы. Бо, разумею - працяў! Так працяў іменна тую заразу, якую трэба, што яна ж здохне калі не пабяжыць побач гаўкаючы на мяне.
Дык вось гэтай "моське" скажу: Я напісаў і апублікаваў болей
130 Вершаў пра сучасную Беларусь пад назвай "МінскіЯ Хронікі". Лезь, "моська" і гаўкай далей, бо такім як ты я іх і пісаў. Каб не маглі далей спаць спакойна, шаўкі.
***
МінскіЯ Хронікі. Божа, дай цяпла Радзіме.
дачкe партызана
"...слова талантливого претендента..."
Некляев способен писать стихи, книги, любить и т. д.,
но думать, что он способен на что-то большее,-
большая ошибка
С большим напрягом, удалось достать пару книг Станислава Шушкевича
"Моя жизнь, крушение и воскрешение СССР".
Как будем размножать? Мнения и предложения.
время придёт и наша литература ,история возродится ,а чуждую русскую будут наши дети изучать один день в неделю для того что бы знать кто есть пушкин ,лермонтов и,т,д мы литвины ,но ни кацабы жыве беларусь
Гэтыя ідыёты (а тут больш карэктнага слова не знойдзеш) за сатрапскую адзнаку пойдуць на ўсё. Але гісторыя ўсё адзначыць аб'ектыўна, і творчасць Паэта і пазіцыя Грамадзяніна заўсёды вышэйшыя,чым хамаватае халуйства.
ReplyА беларускім творцам і асабіста Ў. П. Някляеву наша падтрымка і павага!
подошли сотрудники охраны и дали пять минут на свертывание торжества.
Reply*********************************
Начальство сказало сотрудникам охраны, что Ходанович будет рекламировать книгу Некляева, который требует уменьшения зарплат охранникам (самого Некляева они вряд ли знают), вот и кинулись молодцы Ходановича выпроваживать.
"Паэт на Беларусі - болей чымсць Паэт".
Reply«Спачатку было – Слова.
і Слова было у Бога.
і Слова было – Бог.»
(Евгелле ад Іаана).
*+*
*** Жывы Паэт - нікому не патрэбны...
і не таму, што дрэнны.
Ён – паэт. І ён - Паэт – ад Бога.
Яму патрэбнае – нямнога.
Таму і Верш яго – ад Бога.
Жывы Паэт – нікому не патрэбны…
Ні люду – бо людзям рэальных рэчаў трэба многа,
а Верш - не кіўбаса, ні вопратка, ні хата.
Тым больш уладзе –
Уладa, ў цемры, лепш заб’e Паэта!
Бо ў ўлады, грабяж люда – мэта.
А вось Паэт – не падуладны –
ні цару, ні кату!
Ён - Вершам цягне свой народ да Свету,
і да Свята.
Жывы Паэт нікому не патрэбны -
няма Прарокаў на свёй Айчыне.
Паэзія – ні золата, ні срэбра,
і, нават, не кажух аўчынны...
З багаццяў у Паэта – толькі – Слова,
якое ён бярэ ад Роднай мовы,
і так складзе адно к другому,
што усім становіцца свядома:
дзе - ісціна, а дзе - Хлусня!
дзе - Чысціня,
а дзе - ванючая брыдота.
А Праўду зведаць - не усім ахвота,..
бо грэшны мы...
Таму - навошта лішняя турбота:
не нагружай, Паэт,.. пішы,..
кладзі у архыў,..
чакай смяроты …
Жывы Паэт – нікому не патрэбны !
Жыве - пісака пахвалебны.
Багаты ад улады, і, як свіння, адкормна-хлебны …
Жыві – Паэт !
Бо ты – патрэбен!
Табе ня ведама каму...
Вядома гэта Богу лепей !
Таму – цягні сваю «карму»...
*+*
26.09.2010г.
© Copyright: Олег Буйницкий, 2013
Свидетельство о публикации №113020608979.
Таму – цягні сваю «карму»...
Reply(№113020608979)
Поэт, тяни свою корму
И не забудь о носе,
А карму предоставь тому,
Кто смыслит в сём вопросе.
Без копирайта и свидетельства о публикации
У гэтым "вопросе" бачу, у цябе сакрэтны без імя і Радзімы, адна цікавасць - каб далей грабёж йшоў. Бо, бачу і ты з гэтай банды...
ReplyМінскіЯ ХРОНіКі.ЗАБіЦЬ ПАЭТА?
Забіць Паэта – гэта проста.
Як і любога чалавека,безумоўна...
Здараецца такое часам дзесьці.
Але Паэт "дзіця" сваё пакінуў – Слова.
Забі Паэта.
А Слова не павесіць.
І не застрэліць з пісталета.
*+*
© Copyright: Олег Буйницкий, 2011
Свидетельство о публикации №111100800067.
К поэзии какое отношенье
ReplyИмеет чепуха твоя и гиль?
Чтоб смеха избежать и поношенья,
Сперва стихосложение осиль!
Без копирайта и свидетельства о публикации
Тролю-графаману без імя і бацькаўшчыны (з роду шурыкава? ён жа таксама без...).
ReplyМае вершы - якраз па сутнасці публікацыі. А тваё - гаЎ-гаЎ!
якія адносіны маюць да гэтага?
Толькі тыя,што Верш мой цябе "заеў", графаманчык...
**
МінскіЯ Хронікі.Гады 1794-2012-й.
Краіна мая,Беларусь,
ты – змардована…
Трасе ліхаманка:
Ў хваробу – з хваробы...
Свабоды расточкі
вар’яцкі аборваны,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
Краіна мая,Беларусь,
ты – знясілена…
ЛюдцЫ беларускія,
мы – ўжо халопы…
свабоду “Улада”,
як жыта скасіла,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
Краіна мая,Беларусь,
ты – знасілавана
пачварамі,
ды ваўкалакамі злобы,
каб толькі ў Расеі
халопскі прасіла,
каб не было ў нас
жыццёвай спадобы…
Краіна мая,Беларусь,
ты – дзівосная!
Ачніся!
Паўстань жа
з кален забыцця!
Яднайцеся людзі ў Народ!
Бо ў роду халопскага -
ня будзе ніколі
спадобы Жыцця!
*+*
(6 красавіка 2012г.)
© Copyright: Олег Буйницкий, 2012
Свидетельство о публикации №112040609180.
Дзядуля, не звяртай увагi на гэтага расейца - ён жоўцi сваёй хлебане - i даволi.
ReplyПАЭТУ Уладзiмiру Някляеву - імпэту, плёну !
В связи с "цензурным террором" в отношении пришлых дошлых на "Хартии", см. ответ на этот "перл" на сайте, буйно усеянном мониторомарательными кладками Буйницкого.
ReplyНягледзячы на добрыя словы "унучака з Менску", звяртаю увагу на нейкую "моську" з шурыкавага двара, якая так заліваецца браханнем з сліною.
ReplyБо - шчаслівы я, дзіцяткі. Не пра кветачкі, каровак і ураджаі пішу.
Не паэт я. Стары чалавек, пэнсіянэр. Сэрца за Радзіму баліць, за будучыню дзяцей нашых, і таму пішу тое, што бачу навокал. і ня ведаю, адкуль і чаму прыходзяць думкі...
Мне, нават, адзін свядомы чалавек сказаў, што вершы мае - гэта стыль Памфлетаў. У гэтым стыле мала хто піша.
З апошніх быў Радзішчаў "Падарожжа з Пецярбурга ў Маскву". Ды й то - проза.
Таму - шчаслівы. Шчаслівы нават болей тады, калі нехта аж сліной захінаецца, чытаючы. Бо, разумею - працяў! Так працяў іменна тую заразу, якую трэба, што яна ж здохне калі не пабяжыць побач гаўкаючы на мяне.
Дык вось гэтай "моське" скажу: Я напісаў і апублікаваў болей
130 Вершаў пра сучасную Беларусь пад назвай "МінскіЯ Хронікі". Лезь, "моська" і гаўкай далей, бо такім як ты я іх і пісаў. Каб не маглі далей спаць спакойна, шаўкі.
***
МінскіЯ Хронікі. Божа, дай цяпла Радзіме.
БОЖА , ДАЙ ЦЯПЛА РАДЗіМЕ.
Няма ў краіне гэтай - цеплаты.
Каторы год – туманы, й хмары...
Ну, як сярод прамозглай цемнаты
збывацца могуць нашы мары?
Калі мы – не Народ, калі – натоўп…
Нам доўга яшчэ падаць -
у таўкатні ды склізі...
Дзе ж Чалавек –
з Народу – наш !
Які – наладзіць толк.
...ад нізу і да верху,.. ад верху і да нізу...
Хажу, вяду размовы з самым розным людам.
Ды й слухаю – чаго ж Народ наш хоча.
Збіраю крохі простых чалавечых мар...
І кожны ж верыць – мара яго – яўю будзе...
А шурык-пан – над марамі прастых людзей рагоча.
* + *
(Сярод дня, 03. Лютага. 2011г.)
© Copyright: Олег Буйницкий, 2011
Свидетельство о публикации №111100509561
Чему удивляться - узурпатору зализывают ...
ReplyШизоидный "Батька" в своём репертуаре.
ReplyПозорная глава в истории этой выставки с демонстрацией руководством своей одноклеточной ничтожности - вот что всё это значит!
ReplyПонятно, что будет записано со временем в энциклопедии про Некляева и самизнаетепрокого
Replyяйца тупого президента боятся слова талантливого претендента...
Replyдачкe партызана
Reply"...слова талантливого претендента..."
Некляев способен писать стихи, книги, любить и т. д.,
но думать, что он способен на что-то большее,-
большая ошибка
С большим напрягом, удалось достать пару книг Станислава Шушкевича
Reply"Моя жизнь, крушение и воскрешение СССР".
Как будем размножать? Мнения и предложения.
Купи принтер и понемногу распространяй среди верных друзей,а те также дальше.Самиздат.
ReplyРазмножай по немногу на принтере и распространяй среди верных друзей,а те также дальше.Надо вспоминать самиздат.
ReplyКакой позор! В Беларуси, к сожалению, не слишком много талантливых писателей, и преследование одного из самых лучших - позор для страны.
Replyвремя придёт и наша литература ,история возродится ,а чуждую русскую будут наши дети изучать один день в неделю для того что бы знать кто есть пушкин ,лермонтов и,т,д мы литвины ,но ни кацабы жыве беларусь
Reply