Сегодня — день рождения Якуба Коласа

Его "Новая зямля"-шедевр,который невозможно повторить.Читайте,молодежь,наржетесь от души,какой сочный сказ,вы,к сожалению,это в школе не проходили,у нас же в Беларуси царствует чужой "великий и могучий"...

"Новая земля" действительно хорошая вещь. Особенно "Дзядзька у Вильно".

Барыс Кит, беларуски вучоны, што працавау у НАСА, чытау па памяци Новую Зямлю Армстронгу. Таму славутаму касманауту, што першы зрабиу кроки па паверхни Луны.
Кит ведау на памяць Новую Зямлю амаль усю.
Армстронг любиу слухаць яе и казау пра нашу мову - гэта не мова, гэта музыка

Із паэмы Сімон Музыка":

Брацце мае, беларусы!
У той кнізе людскіх спраў
Сам лёс, мусіць, для спакусы
Гэты край нам адзначаў.

Тут схадзіліся плямёны
Спрэчкі сілаю канчаць,
Каб багата адароны
Мілы край наш звэяваць,
А нас цяжка ў сэрца раніць,
Пад прыгон узяць навек,
Нашы скарбы апаганіць,
Душу вынесці на здзек,
Каб у віры той ашукі
Знішчыць нашы ўсе сляды,
Каб не ведалі і ўнукі,
Хто такія іх дзяды.

I лілася кроў нявінна,
Швед набытак наш паліў,
А ўрад царскі самачынна
Тут гвалтоўнасці тварыў,
Будаваў астрог народу
I барбарскім капылом
Мерыў волю і свабоду,
А культуру нёс з калом.

I без жалю капытамі
Конь казацкі тут ступаў
I збажынку з ярынамі
Талачыў і драсаваў.
…
Эх, чаго нам не прыйшлося,
Брацце мілыя, ужыць!
Колькі талентаў звялося,
Колькі іх і дзе ляжыць
Невядомых, непрызнаных,
Не аплаканых нікім,
Толькі ў полі адспяваных
Ветру посвістам пустым!

Дык хіба ж мы ПРАЎ НЕ МАЕМ,
Сілы шлях свой адзначаць
I сваім УЛАСНЫМ КРАЕМ
Край СВОЙ РОДНЫ называць?

Дзякуй Хартыi, што напомнiла пра Якуба Коласа. Калiсь пазнаёмiлась з яго вершамi на школьнай беларускай мове. Зараз з вялiкiм задавальненнем пераглядзела яго вершы ў iнтэрнэце. Так прыемна было прачытаць такiя знаёмыя радкi вершаў, якiя вывучала напамяць

Сілачом стаіць
Дуб разложысты,
I здалёк відаць
Пышны верх яго.

А ўнізе пад ім
Нёман коціцца,
Срэбрам-стужкаю
Павіваецца.

У нагах трава
Нізка сцелецца,
А вакол ляжыць
Травяністы луг.

Ў глыб зямлі ўвайшлі
Карані яго.
Крэпка дуб стаіць,
Не варушыцца!

Так размашыста
Параскіданы
Ва ўсе стораны
Лапы крэпкія.

Комель — слуп-скала,
Дыша сілаю,
А ўгару зірнеш —
Шапка валіцца.

Дуж ты, дуб стары,
Сын вякоў сівых!
Многа бур ты знёс
На вяку сваім!

Налятаў віхор
З навальніцаю,
Ды не гнуўся ты
Перад бураю!..

Гэй ты, дуб стары,
Вартаўнік лугоў!
Аддае твой шум
Спевам-музыкай.

А пра што шуміш
I аб чым пяеш,
Пра то ведаюць
Ветры вольныя,

Што з табой вядуць
Мову сталую
Ў летні добры час
Або восенню.

Я падслухаю
Гэты шум лістоў,
А з іх гутаркі

Поэты i пicьменнiкi зауседы думалi аб сваей зямельцы. А таксама героем станавiуся народ, якi ен у нас здатны на гумар i працу.