Патрыятычныя строфы Ларысы Геніюш.
Шумець будуць нівы над вольнай Дзвіною, Над Бугам, над Нёмнам: «Жыве Беларусь!» ---------------------------- Жыве Беларусь (Літва)! Жыве - Вечна!
Скарб. Божым намаганьнем дадзена жыцьце мне… Паляшук быў бацька - ад яго шляхетнасьць. Дадзена зямля адвеку мне ў сталецьцях скарбам - цуд, што толькі песьняю, шэптам, мо адзначу. Што квітнеюць дзвонка тыя дрэвы ўвесну! Сад, бы - рай нябескі ў водары паветра! Нарадзілася вольнай дый жыла б, як трэба! Ад дзядоўскіх вогнішчаў - было ж запавечана!.. З даляў і аблоняў і блакітаў ільняных, ад палесскіх золкаў - мая зграбнасьць стану… З соснаў гонкіх, смольных, сонейкам, што пахнуць, з красак усіх польных - тая пекнасьць твару.. Шляхтаю Каруны, продкі былі польскія ды пя’яць я буду для свайго народа! Мову даў мне Божа найвялікшу ў сьвеце! Дух вякоў літоўскі ў сэрцы ня чэзьне! Дэспотызм узяў усходні маю ўроднасьць і фарбы… Голад, страх, сухоты - даў крывавы Сталін!.. А маем бацькам так - чога адабрана?.. Кінулі іх каты з волі - ў тое рабства! ........
Нялюцкім прыгонам - шлях той таравалі, сібірскімі марозамі- твары таўравалі!.. Дыж майму народу адабрана Мова - ен, праз моўчнасьць, розум зробіць сваей зброяй! І праз еднасьць, у згодзе тых сыноў ўспамяне, Літвы абаронцаў, у запамках скананых!.. Дыж імя' сапраўднага, дадзенага Богам, паспольства пазбаўлена вялікалітоўскае!.. Але ж сонца ўстане, конча, над Літвою ды сумленьнем, праўдай народ пераможа! Шчодры, ты на рэдкасьць, мой народзе, шчыры, ў сваей шляхетнасьці йдзеш па сьвеце з’ мірам! Мой народ ашчадны да ўсяго жывога - будзеш моцным, шчасным, аблашчаны Богам! Дзе й жыла ў сьвеце - тут мае бажаньне вартасьцяў і хлеба – тут душой адданая!
Арыгинальная публикацыя. Дзякуй вялики. Жыве Беларусь!
Шумець будуць нівы над вольнай Дзвіною, Над Бугам, над Нёмнам: «Жыве Беларусь!»
Ответить----------------------------
Жыве Беларусь (Літва)!
Жыве - Вечна!
Скарб.
ОтветитьБожым намаганьнем
дадзена жыцьце мне…
Паляшук быў бацька -
ад яго шляхетнасьць.
Дадзена зямля адвеку
мне ў сталецьцях скарбам -
цуд, што толькі песьняю,
шэптам, мо адзначу.
Што квітнеюць дзвонка
тыя дрэвы ўвесну!
Сад, бы - рай нябескі
ў водары паветра!
Нарадзілася вольнай
дый жыла б, як трэба!
Ад дзядоўскіх вогнішчаў -
было ж запавечана!..
З даляў і аблоняў
і блакітаў ільняных,
ад палесскіх золкаў -
мая зграбнасьць стану…
З соснаў гонкіх, смольных,
сонейкам, што пахнуць,
з красак усіх польных -
тая пекнасьць твару..
Шляхтаю Каруны,
продкі былі польскія
ды пя’яць я буду
для свайго народа!
Мову даў мне Божа
найвялікшу ў сьвеце!
Дух вякоў літоўскі
ў сэрцы ня чэзьне!
Дэспотызм узяў усходні
маю ўроднасьць і фарбы…
Голад, страх, сухоты -
даў крывавы Сталін!..
А маем бацькам так -
чога адабрана?..
Кінулі іх каты
з волі - ў тое рабства!
........
Нялюцкім прыгонам -
Ответитьшлях той таравалі,
сібірскімі марозамі-
твары таўравалі!..
Дыж майму народу
адабрана Мова -
ен, праз моўчнасьць, розум
зробіць сваей зброяй!
І праз еднасьць, у згодзе
тых сыноў ўспамяне,
Літвы абаронцаў,
у запамках скананых!..
Дыж імя' сапраўднага,
дадзенага Богам,
паспольства пазбаўлена
вялікалітоўскае!..
Але ж сонца ўстане,
конча, над Літвою
ды сумленьнем, праўдай
народ пераможа!
Шчодры, ты на рэдкасьць,
мой народзе, шчыры,
ў сваей шляхетнасьці
йдзеш па сьвеце з’ мірам!
Мой народ ашчадны
да ўсяго жывога -
будзеш моцным, шчасным,
аблашчаны Богам!
Дзе й жыла ў сьвеце -
тут мае бажаньне
вартасьцяў і хлеба –
тут душой адданая!
Арыгинальная публикацыя. Дзякуй вялики. Жыве Беларусь!
Ответить