19 красавiка 2024, Пятніца, 18:33
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Страйк, перамовы і дзеці

17
Страйк, перамовы і дзеці
АНДРЭЙ САННІКАЎ

Ні «масандрай», ні гарэлкай таўро змыць не ўдасца.

Тэма перамоў у Беларусі ўзнікае не першы раз, заўсёды ў часы палітычных крызісаў і заўсёды як прапанаваны апазіцыяй выхад з гэтых крызісаў з найменшымі стратамі для людзей. Перамоў не было, праблемы сілай заганяліся ўнутр, пакуль не ірванула.

Сёння зноў гучыць тэма перамоў, але сітуацыя ўжо радыкальна іншая.

Дыктатуры нарэшце ўдалося дасягнуць сваёй прагназаванай мэты: загнаць саму сябе ў найглыбейшы крызіс.

Гэта - непазбежны вынік кожнай дыктатуры, у якія б уборы яна ні ўбіралася.

Можна, вядома, паспрабаваць прыкласці да сэрца справаздачы Нацбанка, рапарты Белстату, а потым паспрабаваць іх канвертаваць ва ўпэўненасць у заўтрашнім дні... Не атрымаецца.

І таму, да дыктатуры, хоць неяк прыманай прыстасаванцамі, вярнуцца не ўдасца, і наперад з гэтым тупіковым апендыксам пад назвай «рэжым» - зусім без шанцаў.

Вось такі вось «біном Ньютана» склаўся.

Выхад трэба шукаць для ўсіх.

Мяне, шчыра кажучы, натхніла і парадавала, што з заклікам да прамых перамоў з рэжымам выступіў рабочы лідар Сяргей Дылеўскі.

Гэта правільна, гэта ж адказна і своечасова. У гэтым закліку ўтрымліваецца важны элемент, які раней у такіх прапановах адсутнічаў: перамовы з удзелам рабочых лідараў.

Гэта ўключае рабочых у стварэнне краіны для жыцця. Гэта такі рабочы кантроль у інтарэсах усяго грамадства.

Дылеўскі прапанаваў і механізм выхаду на рэальныя перамовы - усеагульны страйк. Ну так. На нейкае прасвятленне ў мазгах рэжыму разлічваць не даводзіцца, таму і патрэбны механізмы ціску. Ва ўладзе, напэўна, ёсць людзі не зусім дурныя, але ўжо, відавочна, няма людзей самастойных, здольных на адказны крок. Вось і даводзіцца тлумачыць санкцыямі і страйкам.

І гэта спрацуе.

Рэжым, зразумелая справа, перамоў баіцца панічна. У іх няма ніякіх сур'ёзных аргументаў, затое ёсць жывёльны страх перад будучыняй і жаданне пазбегнуць пакарання.

Як ні цяжка пра гэта казаць, але гэта таксама непазбежна будзе ў парадку дня перамоў. Так было не ў нас, так будзе і ў нас: злачынствы рэжыму будуць пакладзены на шалі будучыні незалежнай Беларусі.

І там ужо будзе іншы адлік.

І давядзецца казаць аб амністыі.

Я б таксама вельмі хацеў далучыцца да атраду крылатых гусараў і гнаць іх усіх як мага далей... Марыць не забаронена, але трэба дзейнічаць тут і цяпер.

Таму - перамовы. Толькі не дыялог, які кожны рэжым выкарыстоўвае для маніпуляцый.

Напраўду, прапанова перамоў - вельмі шчодры і высакародны жэст апазіцыі.

Гэта прапанова больш за ўсё тычыцца дзяцей тых, хто сёння абараняе і падтрымлівае злачынцаў, замяшаных у забойствах, катаваннях, збіцці мірных грамадзян, фальсіфікацыі выбараў. Гэта яны робяць сваіх дзяцей міжнароднымі выгнанцамі, для якіх будзе зачынены вольны свет магчымасцяў.

Пытанне «а ці не твой тата ці не твая мама ўдзельнічалі ў злачынствах супраць чалавечнасці?» - прагучыць ва ўсялякі момант і ва ўсялякай краіне. І нават не вінаватыя ў злачынствах бацькоў дзеці вымушаныя будуць, не адказваць, а ратавацца ўцёкамі ад праклятага кляйма. А бацькам ні «масандрай», ні гарэлкай гэтага кляйма змыць не ўдасца, а атрымаецца раскаяннем і дапамогай народу, які змагаецца за свабоду.

Унутры рэжыму ёсць прыхільнікі рэальных перамоў. Я гэта ведаю дакладна. Але вось што цікава: народ Беларусі хоць заўтра, хоць сёння можа выставіць прадстаўнічую дэлегацыю на перамовы ва ўсіх пытаннях. На баку народа дыпламаты, вайскоўцы, прадстаўнікі спецслужбаў, чыноўнікі, якія здольныя прафесійна бараніць інтарэсы беларусаў. А на баку рэжыму іх пакуль не назіраецца. А хацелася б убачыць там не ідыётаў, а прафесіяналаў, якія разумеюць тупік улады, і якія ацанілі вельмі шчодрую прапанову апазіцыі.

Прапанова дзеля будучыні дзяцей, нашых дзяцей!

Андрэй Саннікаў, каардынатар грамадзянскай кампаніі "Еўрапейская Беларусь", адмыслова для Charter97.org

Напісаць каментар 17

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках