Саўндтрэк да рэвалюцыі

Гурт «Ляпіс Трубяцкі» захапіўся музычнай журналістыкай.

Гісторыя гурта «Ляпіс Трубяцкі» - амаль як казка пра Папялушку: з дваровых рамантыкаў яе ўдзельнікі ператварыліся ў заўзятых рэвалюцыянераў, вельмі далёкіх ад абстрактнай патэтыкі і вельмі блізкіх да таго, што рэальна адбываецца на сацыяльным полі, піша «Московский комсомолец».

Калі сур'ёзна і без адступленняў, «Рабкор» - сапраўды асаблівая праграма, цвёрдая і маніфестацыйная. У блогасферы яе ўжо ахрысцілі «саўндтрэкам да рэвалюцыі», а сам аўтар канцэпцыі Сяргей Міхалок кажа пра сваю працу наступнае: «Рабкор» - вельмі ёмістае і шматзначнае паняцце. З аднаго боку, гэта гучыць як назва музычнага стылю, па аналогіі з хардкорам, ска-рокам, такая музыка рабоў, якія паўсталі. І я магу сказаць, што новы альбом - самы жорсткі з усіх нашых запісаў. З іншага боку, «Рабкор» - гэта скарачэнне ад старога паняцця «рабочы карэспандэнт». А мы зараз займаемся менавіта музычнай журналістыкай, толькі не ў сэнсе напісання артыкулаў пра музыку, а ў сэнсе стварэння песень-перадавіц па гарачых слядах падзей, якія адбываюцца. Гэта не кан'юнктура, гэта сучаснае і актуальнае мастацтва, як я яго разумею, музычная гонза-журналістыка. А тое, што песні, напісаныя па такім прынцыпе, могуць хутка састарэць, - гэта мяне не хвалюе. Больш за тое, я да гэтага імкнуся! Я мару пра тое, каб праз 5 ці 10 гадоў людзі наогул не разумелі, пра што мы спявалі ў 2012 годзе, каб усе гэтыя праблемы зніклі з жыцця людзей. І тады мы зноў вернемся да песень пра каханне, кветачках і Млечнага Шляху».

«Ляпісы» заявілі аб «Рабкоры» яшчэ на сваім вялікім сталічным канцэрце вясной. Тады музыкі выканалі толькі тры песні з пласцінкі, але іх выступленне адбылося ў суправаджэнні шматлікіх «прымочак» і спецэфектаў, адным з якіх стаў відэашэраг «у тэму», змантаваны з фрагментаў фільмаў Кустурыцы. На гэты раз каманда Міхалка абышлася без лішніх размоў і прэзентацыйных дапаўненняў, затое выразна і ўпэўнена праспявала усе кампазіцыі з новага альбома, адзін вялікі «спецэфект» якіх - у іх сэнсавай нагрузцы. Тут табе і «Ліліпут» - ці то абазначэнне міфалагічнага персанажа, ці то зашыфраванае імя расейскага самадзержца, і паміраючы «дзед Панас», які ў дадзеным выпадку відавочна ўвасабляе сабой фігуру Лукашэнкі, і «цмок з арлом» - рокавыя сімвалы сучаснай таталітарнай дзяржаўнасці. Дарэчы пра яе, удзельнікі «Ляпіса Трубяцкога» не проста крыкуны і казачнікі, яны самі адчулі на сабе ўсе вабноты рэжыму. Беларускага, праўда. Бо на радзіме група знаходзіцца пад негалоснай забаронай і ўжо паўтара года не дае канцэртаў. Пры гэтым музыкі ад сваёй краіны не выракаюцца і кажуць пра яе заўсёды з любоўю, з болем уперамешку. На «Рабкоры» некалькі песень прысвечана менавіта Беларусі, прычым як у выкрывальным, так і ў настальгічным сэнсе. Нягледзячы на ўсё, што адбываецца, «Ляпісы» шчыра вераць, што сітуацыя ў дзяржавах, дзе яны зараз жывуць і адкуль яны родам, зменіцца. Пасыл блізкі да Пушкінскага - «и на обломках самовластья напишут наши имена». І для гэтых выканаўцаў такая ідэя не падстава ганарыцца, а шчырае выказванне сваёй пазіцыі і барацьба сваімі, творчымі сіламі.