Колькасць сілавікоў засакрэцілі

Аказваецца, абнародаванне дадзеных аб колькасці асабовага складу беларускай міліцыі і колькасці здраднікаў у пагонах можа нанесці шкоду нацыянальнай бяспецы.

Такая выснова вынікае з афіцыйнага ліста часова выконваючага абавязкі па пасадзе міністра ўнутраных спраў Валянціна Міхневіча. Падобна на тое, справы ў рэфармаваным МУС зусім дрэнныя...

Карэспандэнт інтэрнэт-газеты Naviny.by задаўся мэтай зняць пытанне ў загалоўку артыкула «Колькі ў Беларусі міліцыянераў?».

У публікацыі была зроблена спроба атрымаць ад кампетэнтных органаў інфармацыю аб рэальнай колькасці беларускай міліцыі і колькасці распачатых крымінальных спраў у дачыненні да падначаленых міністра ўнутраных спраў Ігара Шуневіча. (У народзе такіх называюць «пярэваратні ў пагонах», а ў МУС - «здраднікамі інтарэсаў службы».) Першая спроба даведацца праўду з першых вуснаў поспехам не ўвянчалася.

На пытанні грамадзяніна Рэспублікі Беларусь і падаткаплацельшчыка часова выконваючы абавязкі па пасадзе начальніка галоўнага ўпраўлення кадраў МУС Алег Кручынскі адказаў, што гэтыя звесткі «з'яўляюцца абмежаванымі да распаўсюджвання і не могуць быць прадастаўленыя фізічнай асобе». Пры гэтым палкоўнік міліцыі, каб аргументаваць адмову, насуперак бюракратычным традыцыям беларускіх чыноўнікаў, не зрабіў спасылак на беларускае заканадаўства або ўнутраведамасныя акты. У той жа час у наяўнасці было парушэнне права на атрыманне інфармацыі, якое гарантуецца арт. 34 Канстытуцыі РБ.

У сувязі з гэтым 15 сакавіка па электроннай пошце аўтар звярнуўся са скаргай у Генеральную пракуратуру, у якой папрасіў: правесці праверку на прадмет законнасці атрыманага з МУС адказу і абавязаць МУС даць мне вычарпальныя адказы на ўсе пастаўленыя пытанні.

Пракуратура спрацавала аператыўна. 18 сакавіка намеснік начальніка аддзела арганізацыі працы са зваротамі грамадзян В.Ю. Корнява паведаміла, што ў «адпаведнасці з кампетэнцыяй» скарга перапраўленая ў МУС з дадаткам на 4 лістах.

МУС думала месяц і прыдумала.

Як вынікае з адказу за подпісам генерал-маёра міліцыі Валянціна Міхневіча, «палажэнні часткі першай арт. 23 Канстытуцыі РБ дапускаюць абмежаванне правоў і свабод асобы ў выпадках, прадугледжаных законам у інтарэсах нацыянальнай бяспекі …».

Далей - болей. Міхневіч незразумела навошта спаслаўся на закон «Аб інфармацыі, інфарматызацыі і абароне інфармацыі» (а мог бы адразу на закон «Аб дзяржаўных сакрэтах») і зрабіў выснову, што запытаныя звесткі «адносяцца да дзяржаўных сакрэтаў і службовай інфармацыі абмежаванага распаўсюджвання», а таму не могуць быць прадастаўленыя.

Характэрна, што пад тэрмінам «дзяржаўныя сакрэты» перш за ўсё маюцца на ўвазе «звесткі, якія абараняюцца дзяржавай і распаўсюд якіх можа нанесці шкоду нацыянальнай бяспецы, абароназдольнасці і жыццёва важным інтарэсам Рэспублікі Беларусь».

Вядома, у дзяржавы маюцца таямніцы ў палітыцы, эканоміцы, ваенна-прамысловым комплексе і іншых сферах. Але ў дадзеным выпадку, што ўласна міліцэйскія генералы хаваюць і ад каго? Па іх падфуражкавай логіцы атрымліваецца, што калі ў нетрах МУС здарыцца ўцечка аб колькасці ў краіне міліцыянтаў, то дзяржава можа апынуцца ў небяспецы? Напэўна, законапаслухмяных грамадзян хопіць удар, а злачынны свет здрыганецца ад радасці і ўчыніць на нашых вуліцах беззаконне.

А чым можа нашкодзіць дзяржаве афіцыйнае абнародаванне статыстыкі (далей цытата з сайта МУС) «ачышчэння калектываў ад усякага роду здраднікаў інтарэсаў службы, хабарнікаў, парушальнікаў законнасці і іншых элементаў»? Напэўна, можа, калі гэтая статыстыка такая, што яе лепш засакрэціць, каб падаткаплацельшчыка не палохаць.