Барыс Нямцоў: «Лукашызм» ахапіў Расею

Пры гэтым Лукашэнка і Пуцін ненавідзяць адзін аднаго, лічыць адзін з лідараў расейскай апазіцыі.

У інтэрв'ю ru.delfi.lt сустаршыня «Партыі народнай свабоды» Барыс Нямцоў падкрэсліў, што пуцінская Расея імкліва рухаецца ў бок Менска, а не Кіева.

- Як Вы ахарактарызуеце суд над Аляксеем Навальным?

- Калі зусім коратка, то гэта палітычная помста і палітычная расправа.

- Ці можна казаць пра судовы працэс як такі?

- Не, гэта поўны трэш. За што яго судзяць? За тое, што яго фірма, у якой ён не працуе, а працуе яго сябар, купіла лес за 14 млн. рублёў, а прадала за 16 млн. рублёў, заплаціўшы пры гэтым усе падаткі і зарплаты. Гэта наогул усюды, акрамя пуцінскай Расеі, называецца прадпрымальніцкай дзейнасцю. У пуцінскай Расеі гэта называецца крадзяжом 16 млн. рублёў.

Навальны - апанент рэжыму, ён выкрывае дэпутатаў, Пуціна, «Транснафту» і г.д. Адначасова яны (рэжым - DELFI) вырашаюць і прапагандысцкую задачу - нейтралізуюць небяспечнага канкурэнта і спрабуюць стварыць з яго махляра і злодзея, які ніякага маральнага і палітычнага права выкрываць карупцыянераў не мае. Разумеючы яго папулярнасць у інтэрнэце, яны гэтую задачу выконваюць. Гэта значыць, яны кажуць пра тое, што ёсць жулікі, называючы праз коску былога міністра абароны Анатоля Сердзюкова і Навальнага. Іншымі словамі, яны паралельна ажыццяўляюць піяр-праект.

Далей. Яны распачалі пяць крымінальных спраў. Паверыць у тое, што гэтыя абвінавачванні маюць юрыдычную падставу, не можа нават прыхільнік Пуціна, усе разумеюць што гэта фабрыкацыя. Але ўсе таксама разумеюць, што нашы суды з'яўляюцца судамі намінальна. Па сутнасці, справа А.Навальнага аналагічная справе Міхаіла Хадаркоўскага, толькі Хадаркоўскі - гэта сігнал бізнесу, каб ён не захацеў апанаваць уладзе, а справа Навальнага - гэта сігнал расейскай апазіцыі і актывістам, што калі яны будуць выступаць супраць рэжыму, то яны пойдуць следам за Навальным. Гэта акцыя запалохвання.

- Як, па вашых назіраннях, настроеная расейская палітычная эліта з нагоды краін Усходняга партнёрства, у прыватнасці Беларусі і Украіны?

- Усё проста, як песня. Пуцінская Расея імкліва рухаецца ў бок Менска, а не ў бок Кіева. Маленькі Лукашэнка, як аказалася, паглынуў палітычна вялізную Расею. І Пуцін, як руплівы вучань Лукашэнкі нават у нейкіх аспектах яго перасягнуў, возьмем, напрыклад, закон аб «замежных агентах». У Беларусі такога закону няма, а палітвязняў у нас ужо больш, чым у Беларусі.

Пуцін хоча захаваць свой уплыў на постсавецкай прасторы любой цаной, за выключэннем Балтыі. Што тычыцца Украіны і Беларусі, то ён, вядома, змагаецца за ўплыў. Пры гэтым, сітуацыя ва Украіне і Беларусі моцна адрозніваецца. Нягледзячы на ​​шэраг эксцэсаў ва Украіне, знаходжанне Юліі Цімашэнка і іншых апазіцыянераў у турме, яна з'яўляецца больш дэмакратычнай, чым Расея. Ёсць бачныя рэчы. Напрыклад, у парламенце ёсць апазіцыя, у нас яе няма. У нас усе галасуюць так, як скажа Пуцін, у нас парламент - не месца для дыскусій, і гэта не фігура мовы.

Ва Украіне ёсць незалежная прэса, яны яе паспяхова закрываюць, але ўсё ж рэшткі яе ёсць, і голас апанентаў чутны. Украіна так пабудавана, што ёсць вялікі еўрапейскі зарад. Кіеў - вольны горад і той факт, што выбары мэра адкладаюцца, кажа аб тым, што Віктар Януковіч баіцца, што апазіцыя на гэтых выбарах пераможа. Я думаю, што, нягледзячы на ​​ўсе свае заганы, Януковіч, у сілу сваёй самастыйнасці або незалежнасці, як заўгодна, не захоча быць малодшым братам. З-за гэтага ў яго і ёсць канфлікт з Пуціным. І тое, што Украіна застанецца незалежнай дзяржавай, гэта відавочна.

І, я лічу, што трэба прызнаць, што Расея з'яўляецца часткай еўрапейскай цывілізацыі. І еўрапейская палітыка ў дачыненні да Расеі, Украіны і Беларусі аднолькавая. Еўропа зацікаўленая ў тым, каб усе краіны сталі дэмакратычнымі, проста хуткасць руху ў сілу гісторыі і лёсу розная. Калі гэта партнёрства так будзе абстаўлена, то ў Расеі вялікая колькасць людзей гэта партнёрства будзе падтрымліваць, і запярэчыць супраць гэтага нават Пуціну будзе цяжка.

- Гэта значыць, Усходняе партнёрства турбуе Пуціна?

- Тое, што гэта яго турбуе, у мяне сумневаў няма, але каб гэта турбавала і не яго, трэба казаць, каб Расея стала часткай гэтага партнёрства. Важная толькі згода з боку Расеі. Калі так будзе сказана, то, думаю, пераважная колькасць нармальных людзей гэта падтрымае.

- Вы кажаце пра тое, што «лукашызм» ахапіў Расею...

- Трэба разумець, што яны ненавідзяць адзін аднаго, дыктатары наогул адзін аднаго не любяць, паколькі не любяць дзяліцца паўнамоцтвамі. Але «лукашызм» пранік у мазгі, і, я думаю, яны старанна вывучаюць вопыт адзін аднаго.

- Наколькі можна меркаваць па сітуацыі, у Беларусі цяпер значна менш магчымасцяў для сяброўства з еўрапейцамі?

- Я так не думаю. Апазіцыя з-за дзеянняў Лукашэнкі знаходзіцца ў прыбітым стане. Але з-за таго, што Беларусь усё ж такі цэнтр Еўропы, у сілу памераў краіны, адсутнасці каўказскага фактару і фундаменталісцкіх настрояў, а таксама імперскіх комплексаў, у Беларусі больш стратэгічных шанцаў стаць еўрапейскай, чым у Расеі. Нягледзячы на ​​тое, што рэжым па-ранейшаму больш жорсткі, чым у Маскве, хоць Пуцін вельмі хутка набліжаецца да Менска.