Аркадзь Бабчанка: Расея - гэта дзірка ў апраметную

Расейскі журналіст распавёў пра розніцу паміж Украінай і Расеяй.

Пра гэта расейскі журналіст Аркадзь Бабчанка напісаў у «Фэйсбуку».

«Не, я, вядома, не ідэалізуюць. Ва Украіны вагон праблем. Проста вагон. І блізкая эканамічная задніца - грыўна, дарэчы, звалілася ў стасунку да даляра мацней, чым рубель - і сацыяльныя, палітычныя і ўсе іншыя праблемы, якія ўсе гэтыя дваццаць гадоў амаль не развязваліся. І дурняў хапае. І ідыёцкіх заяў з палітычных трыбун таксама. І квашанага ура-патрыятызму і палітычных ігрышчаў на трагедыях. І балота, што нічым не цікавіцца.

Карацей кажучы, звычайнае нармальнае жыццё - са сваімі разумнымі і дурнямі, сумленнымі і подлымі, героямі і гнюсамі, бедамі і радасцямі. Як паўсюль», - піша ён.

Аднак сітуацыя ў Расеі значна горшая, адзначае журналіст.

«Але варта пабыць у гэтым няпростым - але нармальным - жыцці хоць бы пару дзён, як тое, што адбываецца ў Расеі пачынаеш успрымаць так, як яно і ёсць на самой справе. Знаходзячыся там, унутры сітуацыі - не, ну, разумееш, вядома, што «штосьці пайшло не так». Але гэта «не так» яно ўжо як бы звыкла. Апавяданні пра ўкраінскіх школьнікаў, якіх вучаць забіваць снегіроў, таму што яны расейскія птушкі, падпалы кватэр праваабаронцаў, арышты актывістаў, ператрусы і гебельсаўшчына на ТВ, выклік пісьменнікаў на допыт за кнігі - вока на ўсё гэта ўжо замылілася. Жыццё такое. Се ля ві.

Але пару дзён па-за гэтай, хай нават і не ў самой шчаснай краіне, дзе сваіх праблем поўна, прачышчаюць вочы. І становіцца зразумела, якой ўсё ж такі дзірцы твая Радзіма.

Гэта значыць, нават каментаваць ўсё, што адбываецца ў Расеі не з Расеі - немагчыма. Проста перастаеш разумець, што гэта наогул такое. Вечка так прыадчыніў, адным вокам толькі паспеў паглядзець, як валасы адразу дыбарам палезлі, вечка зачыніў, прыціснуў зверху каменьчыкам, перахрысціўся - і ўсё, і не падыходзь больш да гэтага скрыні, што вядзе ў пекла, не прыадчыняй больш гэтае вечка.

Проста нейкая дзірка ў апраметную.

У парадыгме лагічнага ўспрымання свету разважаць пра гэта немагчыма.

Божанька, зямля мая, куды ж ты коцішся... Адумайся», - выказваецца Аркадзь Бабчанка.