Генрык Вуец: Беларусі цяпер патрэбная такая ж дапамога, якая раней аказвалася палякам

Дарадца прэзідэнта Польшчы Браніслава Камароўскага сустрэўся з былымі беларускімі палітвязнямі.

Адзін з лідараў польскай падпольнай «Салідарнасці» Генрык Вуец сустрэўся з былым кандыдатам у прэзідэнты, лідарам грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Андрэем Саннікавым, каардынатарам «Еўрапейскай Беларусі» Дзмітрыем Бандарэнкам, дырэктарам Беларускага дома ў Варшаве Уладзімірам Кобецам і галоўнай рэдактаркай charter97.org Наталляй Радзінай.

Сустрэча адбылася ў рэдакцыі сайта charter97.org у Варшаве.

З дарадцам прэзідэнта Польшчы абмяркоўвалася цяжкая сітуацыя з палітвязнямі ў беларускіх турмах, працяг палітычных рэпрэсій у краіне, неабходнасць дапамогі незалежным медыя і дэмакратычнай апазіцыі Беларусі і працягу санкцыяў у дачыненні да дыктатуры Лукашэнкі.

- Я добра памятаю, як у вас усё пачыналася. У 1989 годзе былі вялікія надзеі на тое, што Беларусь будзе дэмакратычнай краінай, і мы ўсе радаваліся таму, што яна далучыцца да сям'і свабодных дзяржаў. Але потым наступілі змрочныя часы - прыход да ўлады Лукашэнкі і яго дыктатура, - сказаў Генрык Вуец сайту charter97.org пасля сустрэчы. - Я не сумняваюся, што ніхто ў Польшчы не ўхваляе палітыку Лукашэнкі і яго метады. Нельга з гэтым мірыцца.

Мы спадзяемся, што тое, пра што мы марылі ў пачатку 1990-х, нарэшце збудзецца. Калі людзі пачнуць супраціўляцца, не толькі асобныя дысыдэнты, а ўсё грамадства, маса, моладзь, дыктатар пачынае прайграваць. Калі гэта адбудзецца, цяжка сказаць.Такая ж сітуацыя была ў нас падчас ваеннага становішча. У самым пачатку гэта былі маленькія групы, але потым, калі з’явілася «Салідарнасць», мы ўжо ведалі, што гэта пачатак канца.

Тое ж самае адбудзецца і ў Беларусі. Метады кіравання Лукашэнкі - арышты і забойствы прадстаўнікоў апазіцыі - паказваюць, што дыктатар баіцца грамадства, а гэта значыць, што ён канчаткова прайграў.

Як дэмакратычныя краіны могуць дапамагчы Беларусі? Я думаю, што Беларусі цяпер патрэбна такая ж дапамога, якая раней аказвалася палякам. Калі мы сядзелі ў турмах, нашы сем'і атрымлівалі дапамогу, дэмакратычныя дзяржавы патрабавалі вызваліць тых, хто сядзіць бязвінна, за барацьбу за правы чалавека. Лідары дэмакратычных краінаў не хацелі сустракацца з генералам Ярузэльскім, ставіліся да яго як да нерукападавальнага госця. Менавіта такую палітыку ізаляцыі ў дачыненні да Лукашэнкі сёння павінны праводзіць еўрапейскія краіны. Важна таксама аказваць дапамогу тым, хто змагаецца за свабоду. Як гуманітарную дапамогу, так і дапамогу ў функцыянаванні апазіцыі.

Надзвычай важна, каб у беларусаў быў доступ да свабодных СМІ. Нам тады дапамагала «Радыё Свабодная Еўропа», цяпер павінны ўзмоцнена працаваць сайты, тэлеканалы, радыёстанцыі, дзякуючы якім свабоднае слова даходзіла б у Беларусь. Каб беларусы змаглі выбіраць інфармацыю, а не толькі паддаваліся масіраванай прапагандзе і хлусні з боку Расеі і беларускіх уладаў.

Дэмакратыя не прыходзіць раптоўна. Гэта працяглы працэс, які патрабуе шмат сіл, стойкасці, цярпення, самаахвярнасці. Але галоўнае, што гэты працэс скончыцца поспехам. Я жадаю Беларусі свабоды!