Рубрыкі

Віктар Марціновіч: Трэба зразумець, што наша літаратура - гэта сур'ёзна

11.09.2014, 17:11
5,434

Увечары 10 верасня ў менскай кнігарні «ЛогвінаЎ» адбылася аўтограф-сесія пісьменніка Віктара Марціновіча з нагоды выхаду ягонага новага рамана «Мова».

Каментары 3

– +2 +

Алег, 18:48, 11.09

Няма чаго яму сказаць. Гэта не Быкау. Трэба чытаць Быкава, там усё ёсць.

Адказаць

– +1 +

ooops, 20:43, 11.09

Прачытаў. Поспехаў аўтару, чакаем наступную кнігу.

Адказаць

– 0 +

дя Дуля з балотнай вёсачкі Менск, 15:09, 15.09

Я зберагу цябе, мая Краіна.

Заўсёды ў сэрцы ты маім,
мая Краіна…
Не,
не абшарышчам дзяржаўным – ад мяжы, ды да мяжы.
А рэчкай, з моцнаю страмнінай,
што па дзяцінству даўняму бяжыць…

І тою сцежкай, што вядзе да хаты,
з калодзежам сцюдзёнае вады…
І брамкай, ля якой сустрэлі б мамка з таткай –
у Часе тым, ня вернешся куды…

Ты – ў памяці маёй,
мая Краіна…
Не,
не Дзяржава – што Еўропы пасярод.
А вёскай той, дзе мяне маці нарадзіла,
дзе жыў прыветлівы народ…

Народ, з вяскоўцаў-зямлякоў,
якія не чуралісь Роднай Мовы.
Бацькоўскай Мовы, з даўнішніх вякоў –
на ёй вялі і спрэчкі, і размовы…

Ты у маёй Душы,
мая Краіна…
З мінулага – жывеш Удалячынь.
З мяне ты – Беларуса сатварыла,
каб мог цябе я ў сэрцы берагчы…
*+*
15 верасня 2014 г.
**Краіна – Страна; Дзяржава – Государство; сцежка – тропинка;
брамка – калитка; Час – Время; спрэчкі – споры).

© Copyright: Олег Буйницкий, 2014
Свидетельство о публикации №114091504989