У Менску сям'ю, што стварала праблемы суседзям, выселілі на вуліцу

Шэсць гадзін работнікі ЖРЭА выграбалі смецце з кватэры ў 39-м дома па вуліцы Смірнова.

Яе жыхары сабралі ўсё самае каштоўнае, што здолелі атрымаць з-пад завалаў хламу, і, пад наглядам судовых выканаўцаў, пераехалі жыць на вуліцу. Прычына - тры "Адміністрацыйкі" за год, складзеныя паводле факта антысанітарыі ў жылым памяшканні, паведамляе Realt.by.

- Вольга раней вучылася ў будаўнічым тэхнікуме, - распавяла працаўніца ЖРЭА Маскоўскага раёна. - Ва Уладзіміра наогул дзве вышэйшыя адукацыі. Гадоў 20 таму яны былі абсалютна шчаснай сям'ёй, але з часам спіліся. Іх родная сястра працуе дворнікам у нас у ЖЭСе, так што я добра ведаю гісторыю. Хвароба ў іх такая: у чатыры раніцы пачынаюць абыход сметнікаў.

Апошнія 10 гадоў Вольга і Уладзімір пражывалі ў кватэры без ацяплення, святла і вады. Усе гэтыя паслугі ім адключылі праз шматмільённую запазычанасць за камунальныя паслугі. Кватэра, з якой сёння высяляюць няшчасную пару, паўгода таму была цалкам вызваленая ад хламу. Не прайшло і некалькіх месяцаў, як жыхары, якія пакутуюць на паталагічнае назапашванне, вярнулі ёй зыходны выгляд. А 10.30 работнікі ЖРЭА і судовыя выканаўцы пастукаліся ў дзверы захламленай кватэры. Вольга і Уладзімір стаіліся ў глыбіні пакояў, не падаючы увагі, што знаходзяцца дома. Далей адбылося нешта, што з пункту гледжання жыхароў было спробай узламаць дзверы. Работнікі ЖРЭА апісваюць тое, што здарылася інакш:

- Гэта быў момант псіхалагічнага ўздзеяння, - распавядае Дзмітрый Мухін, начальнік юрыдычнага аддзела ЖРЭА Маскоўскага раёна. - Я шмат гадоў працую з такімі людзьмі і ведаю, як прымусіць іх падпарадкавацца прадстаўнікам улады.

Манеўр падзейнічаў: высяленцы адкрылі дзверы добраахвотна. Жыллё было заваленае хламам на метр ад падлогі. Такая абстаноўка ў кватэры паспела стаць штодзённай з'явай для шмат каго з супрацоўнікаў ЖРЭА: 10 гадоў яны назіралі за праблемнай сям'ёй. А вось судовыя выканаўцы прызналіся: за свой пяцігадовы стаж працы яны пабачылі многае, але жылля, даведзенага да такога стану, яшчэ не сустракалі.

Прымусовы пераезд ужо аднойчы здараўся ў жыцці маргінальнай пары: 11 гадоў таму іх выселілі з трохпакаёвай кватэры ў "аднапакаёўку" на Смірнова, 39. Прычынай паслужыла шматмільённая запазычанасць за камунальныя паслугі. Розніца ў кошце кватэр пайшла на пагашэнне запазычанасці і пені. 11 гадоў таму "аднапакаёўка" на Смірнова мела прыстойны выгляд і свежае аздабленне, але пасля засялення новых жыхароў імгненна ператварылася ў сметнік.

- Пасля перасялення ў кватэру меншай плошчы гэтая сям'я не зрабіла для сябе ніякіх высноў, - распавёў Дзмітрый Мухін, начальнік юрыдычнага аддзела ЖРЭА Маскоўскага раёна. - З моманту засялення яны ні разу не праводзілі касметычны рамонт, стварылі ў кватэры антысанітарныя ўмовы. Бруд, смецце, непрыемны пах распаўсюджваліся не толькі па іх кватэры, але і ў месцах агульнага карыстання: тамбуры, лесвічнай пляцоўцы, і т. д. Цяпер там можна без процівагаза знаходзіцца, але вы ўлічвайце халодны час года. Улетку суседзі аж ванітуюць ад гэтага смуроду.

Пастаянныя п'янкі і госці гэтых жыхароў моцна дакучалі суседзям. За камунальныя паслугі яны часам плацілі, але з улікам усіх выплат сума пратэрмінаванай запазычанасці на 1 лютага склала 4 700 000 рублёў, пеня за пратэрміноўку аплаты - 27 млн, а колькасць неаплачаных перыядаў - 36 месяцаў. Камунальныя паслугі ім адключылі шмат гадоў таму, жыллё не ацяплялася, кватэра разбуралася на вачах. "Нядобрая кватэра" знаходзілася на пастаянным кантролі ЖРЭА. Цягам 2014 кватэранаймальнікі тройчы прыцягваліся да адміністрацыйнай адказнасці за антысанітарны стан жылля, што, у адпаведнасці з Жыллёвым кодэксам, з'яўляецца падставай для высялення без выдавання кватэры. У красавіку ЖРЭА накіравала пазоў у суд, у лістападзе пазоў быў задаволены.

З суседняй кватэры выходзіць мужчына. З цікаўнасцю глядзіць на тое, што адбываецца і адпраўляецца па сваіх справах. Мы просім яго расказаць, як было жыць па суседству з сённяшнімі высяленцамі:

- Калі яны сюды пераязджалі, прусакі па снезе разбягаліся ад іх рэчаў, - успамінае Уладзімір. - Зімой яны разводзяць вогнішча ў кватэры, каб сагрэцца. Да пажараў, дзякуй Богу, справа не дайшла. Пастукаеш да іх - яны сваё вогнішча патушаць. Думаю, з іх высяленнем усе жыхары перахрысціліся.

Пажылая жыхарка дома спускаецца па лесвіцы з другога паверха. Некалькі секунд назірае тое, што адбываецца і прыходзіць у захапленне пры выглядзе судовых выканаўцаў:

- Няўжо нашы пакуты скончацца? Я жыву ў кватэры над імі. У мяне бранхіяльная астма. Я задыхаюся! У мяне дома ледзяная падлога! На лесвіцы - спаражненні. Ну а тое, што тут прусакі і іншыя звяры - ну вы ж разумееце. Прыводзяць свае кампаніі, п'юць, потым усю ноч гучна размаўляюць. А колькі лістоў! Колькі лістоў мы пісалі ў ЖРЭА, у адміністрацыю. Дык няўжо нашы пакуты нарэшце скончацца?

Дзверы кватэры, з якой высяляюць, адкрытыя. Уваходзім унутр, акуратна прабіраючыся паміж грудамі хламу. Панурая пара грабе хлам, здабываючы з-пад завалаў каштоўныя рэчы. Спачатку Вольга і Уладзімір моўчкі ігнаруюць нашы пытанні, але з часам наважваюцца выйсці на дыялог:

- Ніхто нас не папярэджваў! Вось толькі што прыйшлі, уламіліся, сказалі: "Збірайцеся." Нават суду не было! Нам позву ніхто не прыносіў. Гэта ж не справа, высяляць у адзін дзень, не папярэдзіць... нават часу не далі рэчы сабраць, начлег знайсці, хіба так можна?

Пазней галоўны інжынер ЖРЭА зняпраўдзіць гэтыя словы: позву ў суд і папярэджанне аб высяленні жыхарам прыносілі пад подпіс. Гэтыя дакументы прыкладзеныя да справы аб высяленні.

- У мяне тэчка з дакументацыяй таўшчынёй з цагліну, не прывядуць кватэру ў парадак, будуць выселеныя паводле распараджэння суда. У суд Маскоўскага раёна былі пададзеныя копіі калектыўных зваротаў суседзяў, якія знемагалі ад жыцця з імі!

- Як мы можам прыбраць, калі нам камунальныя паслугі адключылі? - абураецца мужчына. - Вады ў хаце няма, ацяплення няма, святла няма... Мы спрабавалі пагасіць запазычанасць, але там пеня набягае большая, чым мой заробак. - Пастаяннага заробку Уладзімір не мае, але часам дапамагае на будоўлі, не лічыцца ў штаце. –Тут, да пенсіі 4 гады засталося, куды ўжо працу шукаць?

- А навошта вам столькі рэчаў?

- Мы ж з трохпакаёвай пераехалі, усе рэчы адтуль. Вось гэтак жа трактар прыехаў, рэчы згроб і выкінуў на вуліцу. Думаеце, мы не спрабавалі прыбраць? Я па чатыры сметніцы выношу кожны дзень. Але яно ж запасіцца ўсё роўна.

- А адкуль усё гэта бярэцца?

- Ну ці мала... Катоў карміць трэба - прынёс.

Кот разам са сваімі гаспадарамі сёння пераедзе на вуліцу.

Вольга і Уладзімір - тыповая кліентура кватэрных ашуканцаў, якія танна скупляюць жыллё няўдалых менчукоў. Пытанне аб аферыстах не ставіць іх у тупік: даводзілася прымаць і такіх гасцей.

- Так, былі! - жыва рэагуе Уладзімір. - Хатку ў вёсцы прапаноўвалі ў абмен на кватэру. "Офіс - кажа - буду рабіць. Мясам гандлюю". Штосьці незразумелае. Другі проста казаў: "Заплачу, толькі прадай". Аб кошце мы нават не пыталіся, у нас прапісанае непаўнагадовае дзіцё, нам нельга ні прадаць, ні абмяняць. Усё роўна хадзілі. Некалькі дзён ці пару тыдняў. Казалі: "Вас рана ці позна выселяць, а так хоць грошай заробіце".

Непаўнагадовае дзіцё цяпер знаходзіцца ў інтэрнаце. Вользе і Уладзіміру яно даводзіцца ўнукам. Маці хлопчыка, галоўная кватэраздымшчыца, пазбаўленая бацькоўскіх правоў і пражывае асобна ад уласных бацькоў. Яе сыну цяпер 9 гадоў, яшчэ праз 9 гадоў ён атрымае магчымасць засяліцца ў гэтую кватэру. А да таго часу жыллё будзе знаходзіцца ў падпарадкаванні адміністрацыі Маскоўскага раёна. Хутчэй за ўсё, мясцовыя ўлады зробяць у ім касметычны рамонт і здадуць па тэрміновай дамове найму.

ЖРЭА дала былым жыхарам хлеў у двары тэрмінам на два тыдні: туды адсяленцы часова перанеслі свае пажыткі. На пытанне пра начлег толькі разводзілі рукамі: "Паняцця не маем куды прыбіцца!" Пазней нам удалося высветліць, што Уладзімір застаўся на начлег у сябра, Вольга - у сястры. Шакаваная тым, што здарылася, сваячка была вымушаная часова даць ёй прытулак.

- Заўтра я павяду яе ў паліклініку, - распавяла нам жанчына. - Вольга вельмі худая, мабыць, у яе абязводжванне. Паспрабую прыстроіць яе ў лякарню. Дачка пойдзе ў суд даведвацца, на якой падставе іх выселілі без папярэджання. Яны нават рэчы не паспелі сабраць! Так, штосьці пахапалі прыхапкам, а праз паўгадзіны прыехаў грузавік і ўсё вывез. Там шмат рэчаў засталося, добрых. Хіба так можна з людзьмі абыходзіцца?

З бясконцай маёмасцю жыхароў камунальнікі і напраўду не цырымоніліся. Пад'ехалі да вокнаў захламленай кватэры на грузавіку, выламалі згнілыя рамы і выгрузілі ўсе пажыткі ў кузаў машыны. Прыйшлося рабіць два рэйсы, каб вывезці ўвесь хлам на палігон ЦБА. Рабочыя працавалі з 11 раніцы да 5-й вечара.

Віктар мае пяцігадовы стаж працы ў ЖРЭА, нагледзеўся, розных высяленняў, але з такім захламленым жыллём сутыкаецца ўпершыню. "Што на сметніку, то і тут" - так ахарактарызаваў ён маёмасць былых жыхароў.