Фанат кіеўскага «Дынама»: «Беларусь – страшна негасцінная краіна

Украінцы былі непрыемна здзіўленыя беларускай «гасціннасцю».

Belultras.byпублікуе сваім чытачам справаздачу фанатаў кіеўскага «Дынама» пра паездку на матч зборных Беларусі і Украіны, які адбыўся 9 кастрычніка.

«Адбыўся доўгачаканы выезд у Беларусь на матч зборнай Украіны. Вярнуліся дадому жывыя і здаровыя, аднак не ўсё так гладка - далей па парадку!

Выехалі з Кіева са спазненнем на гадзіну. Апоўначы мы пагрузіліся ў наш «дом на колах» і ўзялі курс на суседнюю дзяржаву. Занялі з сябрамі каронныя месцы ў апошнім шэрагу, папіваючы піва, знаёміліся з фанатамі. Да памежнага пункту Новыя Яраславічы мы прыехалі каля 03.00, хутка прайшлі мытны кантроль з украінскага боку і накіраваліся на беларускі прапускны пункт Новая Гута.

Тут усё праходзіла павольна, на міграцыйнай картцы трэба было кожнаму паставіць пячатку аб дазволе на ўезд, і тут пачаўся цырк. Мне адмовілі ў наведванні гэтай вялікай дзяржавы, бо менавіта ў той дзень споўнілася 25 гадоў і ў мяне не было другой фатаграфіі ў пашпарце - значыць, пашпарт не годны. Пачалося высвятленне сітуацыі, паходы да галоўнага, які адсылаў да іншага галоўнага. У выніку я трапіў да начальніка гэтага пункта, ён мне чытаў усялякія «саўковыя» натацыі, паведаміў, што фота можна было ўклеіць і загадзя, папрасіў даць квіток на матч і толькі пасля гэтага набраў чарговага начальніка, і той даў дабро на візіт. Вярнуўся назад - паставілі штамп, а ўвесь аўтобус павіншаваў з днём нараджэння. Агулам заехалі мы ў Беларусь прыкладна а 6 раніцы», - распавядае адзін з фанатаў.

Украінцаў непрыемна здзівіла адсутнасць абменнікаў на мяжы.

«Усіх турыстаў тут сустракае запраўка «Беларуснафта», на якой няма нічога, акрамя вады, цыгарэт і кавы, але калі ў вас няма «зайчыкаў» або банкаўскай карты, то купіць усё роўна нічога не зможаце.

Калі да Менска заставалася 230 км, а на гадзінніку было прыкладна 9.30, нас спынілі супрацоўнікі ДПС, штосьці там прамаўлялі і ў выніку адправілі на паркоўку каля запраўкі чакаць калону фанатаў, каб мы ехалі ў суправаджэнні. Зноў жа - купіць на запраўцы нічога немагчыма, абменніка няма. Пазней да нас яшчэ прыехаў «бобік» і як бы проста назіраў. Мы з хлопцамі наважылі стопам даехаць да Менска, аднак карысці гэта не прынесла: беларусы наогул не спыняліся, аўто з украінскімі нумарамі былі забітыя, а тыя грузавікі, што тармазнулі, не жадалі браць 3-х. Калі наступіў абед, да нас прыехала 3 аўтобусы з украінскімі фанатамі, і мы ў суправаджэнні ўзялі курс на... Барысаў», - працягнуў фанат.

Украінскіх фанатаў не хацелі ўпускаць у Менск.

«У Менск нас ніхто не хацеў і нават не думаў пускаць, але пра гэта мы даведаліся пазней. ДПС-нікі мяняліся ў кожнай вобласці, і кожны звальваў усё адзін на аднаго, мы нічога не вырашаем - указанне звыш, матч у Барысаве, навошта вам у Менск і г.д. На мяжы Менскай вобласці атрымалася ўгаварыць адвезці нас усё ж такі ў Менск, аднак потым ужо мы зразумелі: далей знака, на якім было напісана «МЕНСК», мы не паедзем.

 

Спроба пешым ходам разысціся па горадзе не ўвянчалася поспехам з некалькіх прычын: не ўсе падтрымалі гэтую ідэю; калі даішнік убачыў нас са сцягамі, пачаў абяцаць, што ўсё цяпер будзе - і абменнік, і крама, хтосьці там прыедзе і ўсё развяжа. Прыехаў яшчэ «бобік» і даішнікі, плюс два нейкія мянты, якія ў грубай форме пачалі ўсіх заганяць у аўтобус. Тыя, хто пайшоў, вярнуліся. Забарона на ўезд у горад была праз тое, што ў Менску саміт кіраўнікоў СНД, а мы, бачыце, правакатары і нацыяналісты. Стасункі на падвышаных танах выніку не далі, на гадзінніку ўжо было 16.00, а яшчэ каціць у Барысаў, у выніку пачалі ўжо лаяцца паміж сабой, хтосьці хацеў ехаць бусам, хтосьці высвятляць адносіны далей - «запакаваліся» назад і ў суправаджэнні мігцелак паехалі назад у Барысаў. Па шляху спыніліся ў якойсьці кавярні (а я з таварышамі ўсё яшчэ з грыўнямі і далярамі), зайшлі туды - усе з перапуду пахаваліся, адключылі святло і сказалі, што яны не працуюць, гасціннасцю аж прэ. Нарэшце Барысаў! Час - 19.00. З гэтага вынікае, што мы з Кіева выдаткавалі 19 гадзін, каб дабрацца да стадыёна, а гэта 600 км, не самая хуткая паездка, а ўлічваючы, што людзі ехалі з Чаркасаў 22 гадзіны ў аўтобусе! Стадыён у Барысаве добры, але як выходзіш за яго межы - жудасць. Да крамы ісці праз густы лес! У цемры! Хвілін 10! Так і не памяняўшы грошы, расплаціліся карткай, з галадухі скупіліся на 460 тысяч «зайчыкаў» (620 грн). Прадавачка ў каўбасным аддзеле сама з Днепрапятроўска, распытвала, як у нас ва Украіне справы, а ў каньячным аддзеле перасекліся з Прытулам - назапашваўся дабром. Агулам усе неапраўдана дорага, нават імпартная «Абалонь» па кошце «Хайнеккна»). На кожным куце куча міліцыянтаў, паесці нармальна немагчыма, прыходзяць глядзяць, каб нічога не пілі...» - адзначае фанат.

Яшчэ больш украінцаў шакавалі ператрусы перад уваходам на стадыён.

«Паеўшы ўпершыню за 24 гадзіны, мы адправіліся на стадыён. А 21.00 сталі ў чаргу, 21.47 зайшлі на сектар. Нас мацалі, лапалі, шманалі, распраналі, усё вельмі павольна. Усе надпісы на інгліш ўспрымаліся варожа, Бандэра забаронены, львоўскі герб прынялі за свастыку, і ўсе, хто не падабаўся, адпраўляліся ў КамАЗ з кратамі. Сам матч - проста супер! Шызілі ўсе, хто быў на сектары, мы рэальна заўзелі за каманду! Фанатам Беларусі асобны рэспект. Пасля матчу выпілі за перамогу і адправіліся ў шлях...Усю дарогу назад аж да мяжы моцна спаў. Мытнікі выпускаць з краіны нас не хацелі - аўтобус дзве гадзіны стаяў, а шлагбаўм так і не адкрываўся, затое праязджалі іншыя бусы. Працэс самога афармлення прайшоў вельмі хутка, і мы патупалі ў д'юці-фры. Цэны тут крыху вышэй, чым у крамах самой Беларусі, а асартымент зусім ужо бедны, так што глядзець няма на што. У першым жа сяле ва Украіне затарыліся півам і ежай і ў добрым настроі паехалі дадому.

І так: Беларусь жудасна не гасцінная краіна! За 19 гадзін у аўтобусе я бачыў палі, лясы, могілкі і парачку заправак. Усё! Абменнікаў, кавярняў і прыбіральняў па трасе абсалютна няма.

Можа, жыццё ў Менску адрозніваецца ад таго, якое я бачыў з акна аўтобуса, але я там не быў, а адпаведна, магу сказаць, што рабіць у краіне няма чаго і глядзець няма на каго. Адзінае добрае - гэта дарогі! Дзякуй камандзе, што перамагла («Мі приїхали, шчоб перемогти»), значыць, місія выкананая!» - Робіць высновы ўкраінскі фанат.