Барыс Грабеншчыкоў: Савецкая «рамантыка» вяртаецца

Знакаміты расейскі рок-музыка даў першае за паўтара года інтэрв'ю.

Лідэр гурта «Акварыум» Барыс Грабеншчыкоў, перапыніць абвешчаны паўтара гады таму байкот прэсе толькі ў красавіку, каб «абараніць свае словы, калі людзі выкарыстоўваюць іх у сваіх інтарэсах», даў інтэрв'ю выданню NEWSru Israel, у якім распавёў аб новым кліпе на песню 30-гадовай даўніны «Калі я пайду» і пра сваё бачанне сітуацыі ў Расеі. Кліп быў выкладзены на YouTube 1 верасня. Песня праляжала ў архіве «Акварыума» больш за два дзесяцігоддзі, але сёння дапісаная і зноў стала актуальнай. За першыя дзесяць дзён кліп прагледзелі больш за 70 тысяч чалавек.

«Першы варыянт песні з'явіўся ў сярэдзіне васьмідзесятых гадоў мінулага стагоддзя, калі перад домам БГ на вуліцы Соф'і Пяроўскай (цяпер Малая Канюшневая) у Пецярбургу пачала дзяжурыць чорная «Волга» з назіральнікамі з Камітэта Дзяржаўнай Бяспекі. Тады песня засталася не выкарыстаная і на доўгія гады легла ў архіў. Аднак нядаўна з невядомых навуцы прычынаў зноў заявіла пра сябе і заадно набыла канчатковую форму», - гаворыцца ў анатацыі да кліпа.

Грабеншчыкоў з гумарам адзначыў, што савецкая «рамантыка» вяртаецца - «Некаторым людзям упершыню за два дзесяткі гадоў закрываюць канцэрты, на некаторых зусім па старарэжымнаму нападае прэса - увогуле, жыццё наладжваецца».

Пры гэтым музыка настойвае, што «ўлада - адно, а краіна – іншае». «Я да сваёй краіны стаўлюся з любоўю - так было ў дзяцінстве, так было ў 80-я гады, так і цяпер. А ніякім уладам я, на шчасце, давяраць не прывык, так што і расчароўвацца няма ў чым», - адзначыў ён .

Грабеншчыкоў заўважыў, што ніяк не можа, шпацыруючы па Пецярбургу або па Маскве, супаставіць тое, што ён бачыць, «з тым ураганам бруду, які носіцца ў інтэрнэце». «На вуліцах я бачу збольшага абсалютна нармальных людзей», - прызнаўся ён.

На думку музыкі, людзі не мяняюцца з самых старажытных часоў, і Расея, мяркуючы па тым, што пісалі пра яе цягам усёй яе гісторыі, - таксама. Грабеншчыкоў дадаў, што «паводзіны любой дзяржавы, як правіла, не цалкам адпавядаюць сапраўднаму становішчу спраў у краіне».

Аб «праўдзівым» становішчы спраў у сучаснай Расеі музыкант выказаўся, што яно такое ж, як у XX і нават у XVII стагоддзі: «Думаю, што мы ў прынцыпе не змяняемся. Я думаю, што ў прынцыпе ніхто не мяняецца. У людзей ёсць нейкія свае задачы, свае праблемы, свае жаданні, наколькі я разумею, за апошнія дзве-тры тысячы гадоў мала што змянілася. Ёсць чалавецтва агулам, ёсць асобныя краіны са сваімі культурамі і нацыянальнымі асаблівасцямі, і наяўнасць гэтага рознакаляровага мноства надае хараство жыццю на зямлі».

«Цуд жыцця - ёсць паўсюль. І якія б ні былі палітычныя ўраганы - то там, то тут, - гэты цуд жыцця ніхто не аспрэчвае», - падсумаваў ён.